حِزِقیال 2

1 او به من فرمود: «ای پسر انسان، برخیز و بایست تا با تو سخن گویم.»

Anih mah kai khaeah, Kami capa, na khokkung ah angdoe ah, lok kang thuih han, tiah ang naa.

2 هنگامی که او با من تکلم می‌کرد، روح خدا داخل من شد و مرا برخیزاند. آنگاه آن صدا را باز شنیدم،

Kai khaeah lok ang thuih naah ka thungah muithla to akun moe, anih mah ka khokkung ah angdoetsak pongah, ang thuih ih lok to ka thaih.

3 که به من گفت: «ای پسر انسان، من تو را نزد بنی‌اسرائیل می‌فرستم، نزد قومی یاغی که علیه من طغیان کرده‌اند. ایشان و پدرانشان همواره نسبت به من گناه ورزیده‌اند.

Anih mah, Kami capa, Kai ih lok aek koeh acaeng ah kaom, Israel caanawk khaeah kang patoeh han: Nihcae loe ampanawk baktih toengah vaihni ni khoek to ka lok to aek o, tiah ang naa.

4 آنان قومی هستند سنگدل و سرکش، اما من تو را می‌فرستم تا کلام مرا به ایشان بیان نمایی.

Palung len, palung thah kaminawk khaeah kang patoeh han: to naah nihcae khaeah, Angraeng mah,

5 این یاغیان چه بشنوند، چه نشنوند، این را خواهند دانست که در میان آنها نبی‌ای وجود دارد.

(nihcae loe angaek thaih kami ah oh o pongah, ) lok tahngai doeh om tih, tahngai ai doeh om tih, toe nihcae salakah tahmaa oh boeh, tiah panoek o tih.

6 «ای پسر انسان، از ایشان نترس! اگرچه تهدیدهای این قوم یاغی مانند خار و همچون نیش عقرب باشد، باکی نداشته باش!

Nang, kami capa, na taengah kapop parai soekhring to oh moe, sataai salakah na oh cadoeh, nihcae to zii hmah, a thuih o ih loknawk doeh zii hmah; nihcae loe angaek thaih kami ah oh o pongah, nihcae mah thuih o ih loknawk to zii hmah, nihcae ih mikhmai pongah doeh palungboeng hmah.

7 چه گوش بدهند، چه ندهند، تو کلام مرا به گوش آنها برسان و فراموش نکن که ایشان، قومی یاغی و سرکش هستند.

Nihcae loe laisaep thaih kami ah oh o pongah, nihcae mah tahngai maw, tahngai ai maw, nihcae khaeah ka thuih ih loknawk hae na taphong han oh.

8 «ای پسر انسان، به آنچه که به تو می‌گویم گوش کن و مانند ایشان یاغی نباش! دهانت را باز کن و هر چه به تو می‌دهم، بخور.»

Toe nang, kami capa, kang thuih ih lok hae tahngai ah. Nang loe laisaep thaih kami imthung takoh baktiah laisaep hmah; pakha to aangh loe kang paek ih hmuen hae caa ah, tiah ang naa.

9 آنگاه نگاه کردم و دیدم دستی به طرف من آمد و طوماری با خود آورد. وقتی طومار را باز کرد، دیدم که هر دو طرفش مطالبی نوشته شده، مطالبی که حاکی از اندوه، ماتم و نابودی است.

Ka khet naah kai khaeah payangh ban maeto ka hnuk; khenah, to ban ah caqam tangoeng cabu maeto oh.

10

Anih mah to caqam tangoeng to ka hmaa ah khramh naah, caqam ahnuk ahma tarik ih qahhaih, palungsethaih hoi khosak binghaih loknawk to oh.