< خروج 14 >

آنگاه خداوند این دستورها را به موسی داد: 1
Angraengh mah Mosi khaeah,
«به قوم من بگو که به سوی فی‌هاحیروت که در میان مِجدُل و دریای سرخ و مقابل بعل صفون است برگردند و در کنار دریا اردو بزنند. 2
Israel kaminawk khaeah, Migdol vangpui hoi tuipui salak, Baal-Zephon vangpui taeng, tuipui taeng Pi-Hahiroth ah amlaem oh loe, tuipui taengah atai o han, thui paeh.
فرعون گمان خواهد کرد که چون روبروی شما دریا و پشت سر شما بیابان است، شما در میان دریا و صحرا محاصره شده‌اید، 3
Faro mah Israel kaminawk kawng pongah, Nihcae loe saoeng ah raihaih tongh o, praezaek mah pakaa khoep boeh, tiah thui tih.
و من دل فرعون را سخت می‌سازم تا شما را تعقیب کند. این باعث می‌شود که من بار دیگر قدرت و بزرگی خود را به او و به تمام لشکرش ثابت کنم تا مصری‌ها بدانند که من خداوند هستم.» پس بنی‌اسرائیل در همان جا که خداوند نشان داده بود اردو زدند. 4
Faro to palung ka thahsak moe, nihcae ka patomsak let han; toe Faro hoi anih ih misatuh kaminawk nuiah, ka lensawkhaih to kam tuengsak han; to naah Izip kaminawk mah kai loe Angraeng ah ka oh, tito panoek o tih, tiah a naa. To pongah Israel kaminawk mah to tiah sak o.
وقتی به فرعون خبر رسید که اسرائیلی‌ها از مصر فرار کرده‌اند او و درباریانش پشیمان شده، گفتند: «این چه کاری بود که ما کردیم؟ برای چه به بردگان خود اجازه دادیم تا از اینجا دور شوند؟» 5
Kaminawk cawnh o boih boeh, tiah Izip siangpahrang khaeah thuih pae o naah, Faro hoi a tamnanawk loe uthaih palungthin to tawnh o moe, kaminawk khaeah, Tikhoe hae tiah na sak o moe, aicae han toksah Israel kaminawk to na tacawt o sak boih loe? tiah a naa o.
پس پادشاه مصر ارابهٔ خود را آماده کرده، لشکر خود را بسیج نمود. 6
To pongah angmah ih hrang leeng to suek coek moe, angmah ih kaminawk to nawnto a caeh haih;
سپس با ششصد ارابهٔ مخصوص خود و نیز تمام ارابه‌های مصر که به‌وسیلۀ سرداران رانده می‌شد، رهسپار گردید. 7
kahoih koek hrang leeng cumvai tarukto a lak moe, Izip prae ih hrang angthueng kaminawk, misatuh angraengnawk to a kawk.
خداوند دل فرعون را سخت کرد و او به تعقیب قوم اسرائیل که با سربلندی از مصر بیرون رفتند، پرداخت. 8
Angraeng mah Izip siangpahrang, Faro ih palung to thahsak pongah, anih mah Israel kaminawk to patom; toe Israel kaminawk loe amoekhaih hoiah caeh o.
تمام لشکر مصر با ارابه‌های جنگی و دسته‌های سواره و پیاده، قوم اسرائیل را تعقیب کردند. قوم اسرائیل در کنار دریا، نزدیک فی‌هاحیروت مقابل بعل صفون خیمه زده بودند که لشکر مصر به آنها رسید. 9
Izip kaminawk, Faro ih hrangnawk hoi hrang leengnawk, hrang angthueng kaminawk hoi misatuh kaminawk mah Israel kaminawk to patom o moe, Bal-Zephon hmaa ih, vapui taeng Pi-Hariroth ah anghak o naah a kae o.
وقتی قوم اسرائیل از دور مصری‌ها را دیدند که به آنان نزدیک می‌شوند دچار وحشت شدند و از خداوند کمک خواستند. 10
Israel kaminawk mah doeng o naah, Faro loe anghnai daek ah phak boeh; to naah Izip kaminawk mah nihcae patom boeh, tito panoek o, Israel kaminawk loe paroeai zit o moe, Angraeng khaeah hangh o.
آنها به موسی گفتند: «چرا ما را به این بیابان کشاندی؟ مگر در مصر قبر نبود که ما را آوردی در این بیابان بمیریم؟ چرا ما را مجبور کردی از مصر بیرون بیاییم؟ 11
Israel caanawk mah Mosi khaeah, Izip prae ah taprong om ai pongah maw, duek hanah praezaek ah nang caeh haih? Tipongah hae tiah sak hanah, Izip prae thung hoi nang caeh haih loe?
وقتی در مصر برده بودیم، آیا به تو نگفتیم که ما را به حال خودمان رها کن؟ ما می‌دانستیم که برده ماندن در مصر بهتر از مردن در بیابان است.» 12
Izip prae ah, Na caeh o taak ah, kaicae loe Izip kaminawk ih tok to ka sak pae o halat han boeh, tiah kang thuih o na ai maw? Praezaek ah ka duek o pongah loe, Izip kaminawk ih toksak to kaicae han hoih kue, tiah a naa o.
ولی موسی جواب داد: «نترسید! بایستید و ببینید چگونه خداوند امروز شما را نجات می‌دهد. این مصری‌ها را که حالا می‌بینید، از این پس دیگر هرگز نخواهید دید. 13
Mosi mah kaminawk khaeah, Zii o hmah, kacakah angdoe oh, vaihni ah Angraeng mah nangcae hnuksak han ih, pahlonghaih to khen oh; vaihni ah na hnuk o ih Izip kaminawk loe, dungzan khoek to na hnu o let mak ai boeh.
آرام باشید، زیرا خداوند برای شما خواهد جنگید.» 14
Nangcae loe anghngai o duem ah, Angraeng mah nangcae han misa na tuh pae tih, tiah a naa.
آنگاه خداوند به موسی فرمود: «دیگر دعا و التماس بس است. نزد قوم اسرائیل برو و بگو که حرکت کنند و پیش بروند. 15
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Tipongah kai khaeah na hang o loe? Israel kaminawk khaeah hmabang caeh o poe hanah thui pae oh;
و تو عصای خود را بردار و دست خود را به سوی دریا دراز کن تا آب آن شکافته شود و قوم اسرائیل از راهی که در وسط دریا پدید می‌آید، عبور کنند. 16
toe na cunghet to phok tahang ah, tuipui nuiah na ban to payang ah loe, tuipui to pakhoih ah; to naah Israel kaminawk loe tuipui um li ah saoeng baktiah caeh o tih.
و من دل مصری‌ها را سخت می‌سازم تا در پی شما وارد راهی که در دریا پدید آمده، شوند. جلال پرشکوه من توسط فرعون و لشکرش و ارابه‌ها و سوارانش ظاهر خواهد شد. 17
Khenah, nihcae mah nangcae patom o hanah, Izip kaminawk to palung ka thahsak han; Faro hoi angmah ih misatuh kaminawk, hrang leengnawk hoi hrang angthueng kaminawk boih nuiah, ka lensawkhaih to amtueng tih.
وقتی جلال من توسط آنها ظاهر شود، تمام مصری‌ها جلال مرا خواهند دید و خواهند دانست که من خداوند هستم.» 18
Faro hoi angmah ih hrang leeng, anih ih hrang angthueng kaminawk nuiah ka lensawkhaih to kam tuengsak naah, Kai loe Angraeng ah ka oh, tito Izip kaminawk mah panoek o tih, tiah a naa.
آنگاه فرشتهٔ خدا که پیشاپیش بنی‌اسرائیل حرکت می‌کرد، رفت و در پشت سر آنها قرار گرفت. ستون ابر نیز به پشت سر آنها منتقل شد 19
Israel misatuh kaminawk ataihaih hmaa ah kacaeh, Sithaw ih van kami loe amlaem moe, nihcae hnuk ah a caeh; nihcae hmaa ah kacaeh tamai tung doeh nihcae hnukbang ah angdoet sut;
و در میان قوم اسرائیل و مصری‌ها قرار گرفت. وقتی شب فرا رسید، ابر به ستون آتش تبدیل شد، به طوری که مصری‌ها در تاریکی بودند و بنی‌اسرائیل در روشنایی. پس مصری‌ها تمام شب نمی‌توانستند به اسرائیلی‌ها نزدیک شوند. 20
Izip misatuh kaminawk ataihaih ahmuen hoi Israel kaminawk ataihaih ahmuen salakah a caeh; tamai loe maeto hanah vinghaih ah oh moe, maeto hanah loe aanghaih ah oh pongah, nihcae loe aqum puek maeto hoi maeto khaeah caeh o thai ai.
سپس موسی عصای خود را به طرف دریا دراز کرد و خداوند آب دریا را شکافت و از میان آب راهی برای عبور بنی‌اسرائیل آماده ساخت. تمام شب نیز از مشرق باد سختی وزیدن گرفت و این راه را خشک کرد. 21
To pacoengah Mosi mah tuipui bangah ban to payangh, to naah Angraeng mah aqum puek ni angyae bang hoiah takhi kaham to songsak, tui to saoeng ah angcoengsak moe, tui to hnetto ah amkhoih.
بنابراین، قوم اسرائیل از آن راه خشک در میان دریا گذشتند در حالی که آب دریا در دو طرف راه، همچون دیواری بلند بر پا شده بود. 22
Israel kaminawk loe tuipui um li ah, saoeng ih lam caeh baktih toengah a caeh o; tui loe banqoi bantang im tapang baktiah oh.
در این هنگام تمام سواران و اسبها و ارابه‌های فرعون در پی قوم اسرائیل وارد دریا شدند. 23
Izip kaminawk loe Faro ih hrang, hrang leeng, hrang angthueng kaminawk hoiah nihcae to patom o moe, tuipui um li ah a caeh o.
در سپیده دم، خداوند از میان ابر و آتش بر لشکر مصر نظر انداخت و آنها را آشفته کرد. 24
Akhawnbang ah loe Angraeng mah tamai hmai thung hoiah Izip misatuh kaminawk to khet tathuk, to naah Izip misatuh kaminawk to raihaih paek.
چرخهای همهٔ ارابه‌ها از جا کنده شدند چنانکه به سختی می‌توانستند حرکت کنند. مصری‌ها فریاد برآوردند: «بیایید فرار کنیم، چون خداوند برای اسرائیلی‌ها با ما می‌جنگد.» 25
Hrang leeng caeh thaih han ai ah, hrang leeng khoknawk to angmongsak boih; to naah Izip kaminawk mah, Israel kaminawk khae hoi cawn o ving si boeh; Angraeng mah hae kaminawk hanah Izip kaminawk to misa tuk pae boeh, tiah a thuih o.
وقتی همهٔ قوم اسرائیل به آن طرف دریا رسیدند خداوند به موسی فرمود: «بار دیگر دست خود را به طرف دریا دراز کن تا آبها بر سر مصری‌ها و اسبها و ارابه‌هایشان فرو ریزند.» 26
To naah Angraeng mah Mosi khaeah, Izip kaminawk, hrang leengnawk hoi hrang angthueng kaminawk nuiah, tui angcuu let moe, khuk hmoek hanah, tuipui nuiah na ban to payangh ah, tiah a naa.
موسی این کار را کرد و سپیده دم آب دریا دوباره به حالت اول بازگشت. مصری‌ها کوشیدند فرار کنند، ولی خداوند همهٔ آنها را در دریا غرق کرد. 27
Mosi mah tuipui nuiah a ban to payangh; akhawnbang ah loe tuipui kathuk ah tui to angcuu let; Izip kaminawk loe cawnh o; toe Angraeng mah Izip kaminawk to tuipui um ah uemsak king.
پس آب برگشت و تمام ارابه‌ها و سواران را فرو گرفت، به طوری که از لشکر فرعون که به تعقیب بنی‌اسرائیل پرداخته بودند حتی یک نفر هم زنده نماند. 28
Tui loe angcuu let moe, Nihcae patom Faro ih misatuh kaminawk, hrang leengnawk hoi hrang angthueng kaminawk to uem boih; kami maeto doeh anghmat o ai.
به این ترتیب، بنی‌اسرائیل از میان راهی که بر دو طرف آن دیوارهای بلند آب بر پا شده بود، گذشتند. 29
Toe Israel kaminawk loe tuipui um li ah saoeng baktiah caeh o poe; tui loe nihcae han banqoi bantang im tapang baktiah oh.
اینچنین، خداوند در آن روز بنی‌اسرائیل را از چنگ مصری‌ها نجات بخشید. اسرائیلی‌ها اجساد مصری‌ها را دیدند که در ساحل دریا افتاده بودند. 30
To na niah Angraeng mah Israel kaminawk to Izip kaminawk ih ban thung hoiah pahlong; tuipui taengah kadueh Izip kaminawk ih qok to Israel kaminawk mah hnuk o.
وقتی قوم اسرائیل این معجزهٔ عظیم خداوند را به چشم دیدند، ترسیدند و به خداوند و به خدمتگزارش موسی ایمان آوردند. 31
Izip kaminawk nuiah Angraeng mah kalen parai toksakhaih to amtuengsak, tito Israel kaminawk mah hnuk o naah, Angraeng to zit o moe, Angraeng hoi a tamna Mosi nuiah tanghaih to tawnh o.

< خروج 14 >