جامعه 3
| برای هر چیزی که در زیر آسمان انجام می‌گیرد، زمان معینی وجود دارد: | 1 |
For every thing there is a fixed period, and an appointed time to every thing under heaven: —
| زمانی برای تولد، زمانی برای مرگ. زمانی برای کاشتن، زمانی برای برداشتن. | 2 |
A time to be born, and a time to die. A time to plant, and a time to pluck up what is planted.
| زمانی برای کشتن، زمانی برای شفا دادن. زمانی برای خراب کردن، زمانی برای ساختن. | 3 |
A time to kill, and a time to heal. A time to breaking down, and a time to build up.
| زمانی برای گریه، زمانی برای خنده. زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص. | 4 |
A time to weep, and a time to laugh. A time to mourn, and a time to dance.
| زمانی برای دور ریختن سنگها، زمانی برای جمع کردن سنگها. زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از در آغوش گرفتن. | 5 |
A time to cast stones asunder, and a time to gather stones together. A time to embrace, and a time to refrain from embracing.
| زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن. زمانی برای نگه داشتن، زمانی برای دور انداختن. | 6 |
A time to seek, and a time to lose. A time to keep, and a time to cast away.
| زمانی برای پاره کردن، زمانی برای دوختن. زمانی برای سکوت، زمانی برای گفتن. | 7 |
A time to rend, and a time to sew. A time to keep silence, and a time to speak.
| زمانی برای محبت، زمانی برای نفرت. زمانی برای جنگ، زمانی برای صلح. | 8 |
A time to love, and a time to hate. A time of war, and a time of peace.—
| آدمی از زحمتی که می‌کشد چه نفعی می‌برد؟ | 9 |
What profit hath he who laboreth from that with which he wearieth himself?
| من درباره کارهایی که خداوند بر دوش انسان نهاده تا انجام دهد، اندیشیدم | 10 |
I have seen the business which God hath given to the sons of men to exercise themselves therewith.
| و دیدم که خداوند برای هر کاری زمان مناسبی مقرر کرده است. همچنین، او در دل انسان اشتیاق به درک ابدیت را نهاده است، اما انسان قادر نیست کار خدا را از ابتدا تا انتها درک کند. | 11 |
God maketh every thing good in its time; but he hath put the world into the heart of man, so that he understandeth not the work which God doeth, from the beginning to the end.
| پس به این نتیجه رسیدم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که شاد باشد و تا آنجا که می‌تواند خوش بگذراند، | 12 |
I know that there is nothing better for a man than that he should rejoice and enjoy good his life long.
| بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اینها بخشش‌های خداوند هستند. | 13 |
But when a man eateth and drinketh, and enjoyeth good through all his labor, this is the gift of God.
| من این را دریافته‌ام که هر آنچه خداوند انجام می‌دهد تغییرناپذیر است؛ نمی‌توان چیزی بر آن افزود یا از آن کم کرد. مقصود خداوند این است که ترس او در دل انسان باشد. | 14 |
I know that whatever God doeth, that shall be for ever. Nothing can be added to it, and nothing taken from it; and God doeth it that men may fear before him.
| آنچه که هست از قبل بوده و آنچه که باید بشود از قبل شده است. خدا گذشته را تکرار می‌کند. | 15 |
That which is, was long ago; and that which is to be, hath already been; and God recalleth that which is past.
| علاوه بر این، دیدم که در زیر آسمان عدالت و انصاف جای خود را به ظلم و بی‌انصافی داده است. | 16 |
Moreover, I saw under the sun that in the place of justice there was iniquity; and in the place of righteousness, iniquity.
| به خود گفتم: «خداوند هر کاری را که انسان می‌کند، چه نیک و چه بد، در وقتش داوری خواهد نمود.» | 17 |
Then said I in my heart, “God will judge the righteous and the wicked.” For there shall be a time for every matter and for every work.
| سپس فکر کردم: «خداوند انسانها را می‌آزماید تا به آنها نشان دهد که بهتر از حیوان نیستند. | 18 |
I said in my heart concerning the sons of men, that God will prove them, in order that they may see that they are like the beasts.
| زیرا عاقبت انسان و حیوان یکی است، هر دو جان می‌دهند و می‌میرند؛ پس انسان هیچ برتری بر حیوان ندارد. همه چیز بیهودگی است! | 19 |
For that which befalleth the sons of men befalleth beasts: one lot befalleth both. As the one dieth, so dieth the other. Yea, there is one spirit in them, and a man hath no pre-eminence above a beast; for all is vanity.
| همه به یک جا می‌روند، از خاک به وجود آمده‌اند و به خاک باز می‌گردند. | 20 |
All go to one place; all are from the dust, and all turn to dust again.
| چطور می‌توان فهمید که روح انسان به بالا پرواز می‌کند و روح حیوان به قعر زمین فرو می‌رود؟» | 21 |
Who knoweth the spirit of man, whether it goeth upward, and the spirit of a beast, whether it goeth downward to the earth?
| پس دریافتم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که از دسترنج خود لذت ببرد، زیرا سهم او از زندگی همین است، چون وقتی بمیرد دیگر چه کسی می‌تواند او را بازگرداند تا آنچه را که پس از او اتفاق می‌افتد ببیند. | 22 |
And so I saw that there is nothing better than that a man should rejoice in his labors; for that is his portion. For who shall bring him to see what shall be after him?
