جامعه 3

1 برای هر چیزی که در زیر آسمان انجام می‌گیرد، زمان معینی وجود دارد:

To all things there is a time, and a season for every matter under heaven.

2 زمانی برای تولد، زمانی برای مرگ. زمانی برای کاشتن، زمانی برای برداشتن.

A time of birth, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up what has been planted;

3 زمانی برای کشتن، زمانی برای شفا دادن. زمانی برای خراب کردن، زمانی برای ساختن.

a time to kill, and a time to heal; a time to pull down, and a time to build up;

4 زمانی برای گریه، زمانی برای خنده. زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص.

a time to weep, and a time to laugh; a time to lament, and a time to dance;

5 زمانی برای دور ریختن سنگها، زمانی برای جمع کردن سنگها. زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از در آغوش گرفتن.

a time to throw stones, and a time to gather stones together; a time to embrace, and a time to abstain from embracing;

6 زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن. زمانی برای نگه داشتن، زمانی برای دور انداختن.

a time to seek, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away;

7 زمانی برای پاره کردن، زمانی برای دوختن. زمانی برای سکوت، زمانی برای گفتن.

a time to rend, and a time to sew; a time to be silent, and a time to speak;

8 زمانی برای محبت، زمانی برای نفرت. زمانی برای جنگ، زمانی برای صلح.

a time to love, and a time to hate; a time of war, and a time of peace.

9 آدمی از زحمتی که می‌کشد چه نفعی می‌برد؟

What advantage [has] he that works in those things wherein he labors?

10 من درباره کارهایی که خداوند بر دوش انسان نهاده تا انجام دهد، اندیشیدم

I have seen all the trouble, which God has given to the sons of men to be troubled with.

11 و دیدم که خداوند برای هر کاری زمان مناسبی مقرر کرده است. همچنین، او در دل انسان اشتیاق به درک ابدیت را نهاده است، اما انسان قادر نیست کار خدا را از ابتدا تا انتها درک کند.

All the things which he has made are beautiful in his time: he has also set the whole world in their heart, that man might not find out the work which God has wrought from the beginning even to the end.

12 پس به این نتیجه رسیدم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که شاد باشد و تا آنجا که می‌تواند خوش بگذراند،

I know that there is no good in them, except [for a man] to rejoice, and to do good in his life.

13 بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اینها بخشش‌های خداوند هستند.

Also [in the case of] every man who shall eat and drink, and see good in all his labor, [this] is a gift of God.

14 من این را دریافته‌ام که هر آنچه خداوند انجام می‌دهد تغییرناپذیر است؛ نمی‌توان چیزی بر آن افزود یا از آن کم کرد. مقصود خداوند این است که ترس او در دل انسان باشد.

I know that whatever things God has done, they shall be for ever: it is impossible to add to it, and it is impossible to take away from it: and God has done [it], that [men] may fear before him.

15 آنچه که هست از قبل بوده و آنچه که باید بشود از قبل شده است. خدا گذشته را تکرار می‌کند.

That which has been is now; and whatever things [are appointed] to be have already been; and God will seek out that which is past.

16 علاوه بر این، دیدم که در زیر آسمان عدالت و انصاف جای خود را به ظلم و بی‌انصافی داده است.

And moreover I saw under the sun the place of judgment, there was the ungodly one; and the place of righteousness, there was the godly one.

17 به خود گفتم: «خداوند هر کاری را که انسان می‌کند، چه نیک و چه بد، در وقتش داوری خواهد نمود.»

And I said in my heart, God will judge the righteous and the ungodly: for there is a time there for every action and for every work.

18 سپس فکر کردم: «خداوند انسانها را می‌آزماید تا به آنها نشان دهد که بهتر از حیوان نیستند.

I said in my heart, concerning the speech of the sons of man, God will judge them, and that to show that they are breasts.

19 زیرا عاقبت انسان و حیوان یکی است، هر دو جان می‌دهند و می‌میرند؛ پس انسان هیچ برتری بر حیوان ندارد. همه چیز بیهودگی است!

Also to them is the event of the sons of man, and the event of the brute; one event befalls them: as is the death of the one, so also the death of the other; and there is one breath to all: and what has the man more than the brute? nothing; for all is vanity.

20 همه به یک جا می‌روند، از خاک به وجود آمده‌اند و به خاک باز می‌گردند.

All [go] to one place; all were formed of the dust, and all will return to dust.

21 چطور می‌توان فهمید که روح انسان به بالا پرواز می‌کند و روح حیوان به قعر زمین فرو می‌رود؟»

And who has seen the spirit of the sons of man, whether it goes upward? and the spirit of the beast, whether it goes downward to the earth?

22 پس دریافتم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که از دسترنج خود لذت ببرد، زیرا سهم او از زندگی همین است، چون وقتی بمیرد دیگر چه کسی می‌تواند او را بازگرداند تا آنچه را که پس از او اتفاق می‌افتد ببیند.

And I saw that there was no good, but that wherein a man shall rejoice in his works, for it is his portion, for who shall bring him to see any thing of that which shall be after him?