جامعه 10

1 همچنانکه مگسهای مرده می‌توانند یک شیشه عطر را متعفن کنند، همچنین یک حماقت کوچک می‌تواند حکمت و عزت شخص را بی‌ارزش نماید.

Мухи умершыя згнояют елеа сладость: честно малое мудрости паче славы велики безумия.

2 دل شخص خردمند او را به انجام کارهای درست وا می‌دارد، اما دل شخص نادان او را به طرف بدی و گناه می‌کشاند.

Сердце мудраго одесную его, сердце же безумнаго ошуюю его:

3 آدم نادان را می‌توان حتی از راه رفتنش شناخت.

и в путь егда безумный идет, сердце его лишается, и яже помышляет, вся безумие суть.

4 وقتی رئیس تو از دست تو خشمگین می‌شود از کار خود دست نکش. اگر در مقابل خشم او آرام بمانی از بروز اشتباهات بیشتر جلوگیری خواهی کرد.

Аще дух владеющаго взыдет на тя, места твоего не остави: яко изцеление утолит грехи велики.

5 بدی دیگری نیز در زیر این آسمان دیده‌ام که در اثر اشتباهات برخی پادشاهان به وجود می‌آید:

Есть лукавство, еже видех под солнцем, аки невольно изыде от лица владеющаго:

6 به اشخاص نادان مقام و منصب‌های عالی داده می‌شود؛ برای ثروتمندان اهمیتی قائل نمی‌شوند؛

вдан безумный в высоты велики, а богатии во смиренных сядут:

7 غلامان سوار بر اسبند، ولی بزرگان مانند بردگان، پیاده راه می‌روند.

видех рабов на конех, и князей идущих яко рабов на земли.

8 آن که چاه می‌کَنَد ممکن است در آن بیفتد؛ کسی که دیوار را سوراخ می‌کند ممکن است مار او را بگزد.

Копаяй яму впадет в ню, и разоряющаго ограду угрызнет его змий.

9 آن که در معدن سنگ کار می‌کند ممکن است از سنگها صدمه ببیند؛ کسی که درخت می‌برد ممکن است از این کار آسیبی به او برسد.

Иземляй камение поболит от них, разсецаяй дрова беду приимет в них:

10 تبر کُند، احتیاج به نیروی بیشتری دارد، پس کسی که تیغهٔ آن را از قبل تیز می‌کند، عاقل است.

аще спадет сечиво, и сам лицем смятется: и силы укрепит, и изюбилие мужу мудрость.

11 پس از اینکه مار کسی را گزید، آوردن افسونگر بی‌فایده است.

Аще угрызнет змий не в шепте, и несть излишества обавающему.

12 سخنان شخص دانا دلنشین است، ولی حرفهای آدم نادان باعث تباهی خودش می‌گردد؛

Словеса уст премудраго благодать, устне же безумнаго потопят его:

13 ابتدای حرفهای او حماقت است و انتهای آن دیوانگی محض؛

начало словес уст его безумие, и последняя уст его прелесть лукава.

14 او زیاد حرف می‌زند. ولی کیست که از آینده خبر داشته باشد و بداند که چه پیش خواهد آمد؟

Безумный умножает словеса: не разуме человек, что бывшее и что будущее, что созади его, (и) кто возвестит ему?

15 آدم نادان حتی از انجام دادن کوچکترین کار خسته می‌شود، زیرا شعور انجام دادن آن را ندارد.

Труд безумных озлобит их, иже не разуме ити во град.

16 وای بر سرزمینی که پادشاهش غلامی بیش نیست و رهبرانش صبحگاهان می‌خورند و مست می‌کنند!

Горе тебе, граде, в немже царь твой юн, и князи твои рано ядят.

17 خوشا به حال مملکتی که پادشاه آن نجیب‌زاده است و رهبرانش به موقع و به اندازه می‌خورند و می‌نوشند و مست نمی‌کنند.

Блаженна ты, земле, еяже царь твой сын свободных, и князи твои во время ядят в силе и не постыдятся.

18 در اثر تنبلی سقف خانه چکه می‌کند و فرو می‌ریزد.

В леностех смирится строп, и в празднестве рук прокаплет храмина.

19 جشن، شادی می‌آورد و شراب باعث خوشی می‌گردد، اما بدون پول نمی‌شود اینها را فراهم کرد.

Во смех творят хлеб и вино и елей, еже веселитися живущым: и сребра со смирением послушают всяческая.

20 حتی در فکر خود پادشاه را نفرین نکن و حتی در اتاق خوابت شخص ثروتمند را لعنت نکن، چون ممکن است پرنده‌ای حرفهایت را به گوش آنان برساند!

И в совести убо твоей не клени царя, и в клети ложницы твоея не клени богатаго: яко птица небесная донесет глас твой, и имеяй криле возвестит слово твое.