< تثنیه 18 >
کاهنان و سایر افراد قبیلهٔ لاوی نباید در اسرائیل ملکی داشته باشند. بنابراین شما باید با آوردن قربانیها و هدایا به مذبح خداوند، زندگی ایشان را تأمین کنید. | 1 |
The priests, the Levites, even the whole tribe of Levi, shall have no part nor inheritance with Israel; the burnt-offerings of the Lord [are] their inheritance, they shall eat them.
کاهنان و لاویان نباید ملکی داشته باشند، زیرا همانطور که خداوند وعده داده، خود او میراث ایشان است. | 2 |
And they shall have no inheritance among their brethren; the Lord himself [is] his portion, as he said to him.
شانه، دو بناگوش و شکمبهٔ هر گاو و گوسفندی را که برای قربانی میآورید به کاهنان بدهید. | 3 |
And this [is] the due of the priests in the things coming from the people from those who offer sacrifices, whether it be a calf or a sheep; and thou shalt give the shoulder to the priest, and the cheeks, and the great intestine:
علاوه بر اینها، نوبر محصول خود یعنی نوبر غلات، شراب تازه، روغن زیتون و همچنین پشم گوسفندان خود را نیز به ایشان بدهید؛ | 4 |
and the first-fruits of thy corn, and of thy wine, and of thine oil; and thou shalt give to him the first-fruits of the fleeces of thy sheep:
زیرا خداوند، خدایتان قبیلهٔ لاوی را از بین تمام قبیلهها انتخاب کرده است تا نسل اندر نسل خداوند را خدمت کنند. | 5 |
because the Lord has chosen him out of all thy tribes, to stand before the Lord thy God, to minister and bless in his name, himself and his sons among the children of Israel.
هر فرد لاوی، در هر گوشهای از سرزمین اسرائیل که باشد این حق را دارد که هر وقت بخواهد به مکانی که خداوند به عنوان عبادتگاه خود تعیین میکند آمده، به نام یهوه خدای خود خدمت کند، درست مانند دیگر برادران لاوی خود که به طور مداوم در آنجا خدمت میکنند. | 6 |
And if a Levite come from one of the cities of all the children of Israel, where he himself dwells, accordingly as his mind desires, to the place which he shall have chosen,
he shall minister to the name of the Lord his God, as all his brethren the Levites, who stand there present before the Lord thy God.
از قربانیها و هدایایی که به لاویان داده میشود به او نیز باید سهمی تعلق گیرد، چه محتاج باشد و چه نباشد. | 8 |
He shall eat an allotted portion, besides the sale of his hereditary property.
وقتی به سرزمینی که یهوه خدایتان به شما میدهد، وارد شدید، مواظب باشید که از آداب و رسوم نفرتانگیز قومهایی که در آنجا زندگی میکنند پیروی نکنید. | 9 |
And when thou shalt have entered into the land which the Lord thy God gives thee, thou shalt not learn to do according to the abominations of those nations.
مانند آنها فرزندان خود را روی آتش مذبح قربانی نکنید. هیچیک از شما نباید به جادوگری بپردازد یا غیبگویی و رمالی و فالگیری کند و یا ارواح مردگان را احضار نماید. | 10 |
There shall not be found in thee one who purges his son or his daughter with fire, one who uses divination, who deals with omens, and augury,
a sorcerer employing incantation, one who has in him a divining spirit, and observer of signs, questioning the dead.
خداوند از تمام کسانی که دست به چنین کارها میزنند متنفر است. به سبب انجام همین کارهاست که خداوند، خدایتان این قومها را ریشهکن میکند. | 12 |
For every one that does these things is an abomination to the Lord thy God; for because of these abominations the Lord will destroy them from before thy face.
شما باید در حضور خداوند، خدایتان پاک و بیعیب باشید. | 13 |
Thou shalt be perfect before the Lord thy God.
قومهایی که شما سرزمینشان را تصرف میکنید به غیبگویان و فالگیران گوش میدهند، ولی یهوه خدایتان به شما اجازه چنین کاری را نمیدهد. | 14 |
For all these nations whose [land] thou shalt inherit, they will listen to omens and divinations; but the Lord thy God has not permitted thee so [to do].
او از میان قوم اسرائیل پیامبری مانند من برای شما خواهد فرستاد و شما باید به او گوش دهید و از او اطاعت کنید. | 15 |
The Lord thy God shall raise up to thee a prophet of thy brethren, like me; him shall ye hear:
روزی که در دامنهٔ کوه حوریب جمع شده بودید از یهوه خدایتان خواستید که صدای مهیب او را بار دیگر نشنوید و آن آتش هولناک را در بالای کوه نبینید، چون میترسیدید بمیرید. | 16 |
according to all things which thou didst desire of the Lord thy God in Choreb in the day of the assembly, saying, We will not again hear the voice of the Lord thy God, and we will not any more see this great fire, and [so] we shall not die.
پس خداوند به من فرمود: «درخواست آنها بجاست. | 17 |
And the Lord said to me, They have spoken rightly all that they have said to thee.
من از میان آنها پیامبری مانند تو برای ایشان خواهم فرستاد. به او خواهم گفت که چه بگوید و او سخنگوی من نزد مردم خواهد بود. | 18 |
I will raise up to them a prophet of their brethren, like thee; and I will put my words in his mouth, and he shall speak to them as I shall command him.
هر که به او گوش ندهد و به پیامش که از جانب من است توجه نکند، من خود از او بازخواست خواهم کرد. | 19 |
And whatever man shall not hearken to whatsoever words that prophet shall speak in my name, I will take vengeance on him.
هر پیامبری که به دروغ ادعا کند پیامش از جانب من است، خواهد مرد و هر پیامبری که ادعا کند پیامش از جانب خدایان دیگر است باید کشته شود.» | 20 |
But the prophet whosoever shall impiously speak in my name a word which I have not commanded him to speak, and whosoever shall speak in the name of other gods, that prophet shall die.
اگر دودل هستید که پیامی از جانب خداوند است یا نه، | 21 |
But if thou shalt say in thine heart, How shall we know the word which the Lord has not spoken?
راه فهمیدنش این است: اگر چیزی که او میگوید اتفاق نیفتد، پیام او از جانب خداوند نبوده بلکه ساخته و پرداختهٔ خودش است؛ پس، از او نترسید. | 22 |
Whatsoever words that prophet shall speak in the name of the Lord, and they shall not come true, and not come to pass, this [is] the thing which the Lord has not spoken; that prophet has spoken wickedly: ye shall not spare him.