اعمال رسولان 23

1 پولس در حالی که به اعضای شورا خیره شده بود گفت: «ای برادران، من همیشه نزد خدا با وجدانی پاک زندگی کرده‌ام!»

Воззрев же Павел на сонм, рече: мужие братие, аз всею совестию благою жителствовах пред Богом даже до сего дне.

2 بلافاصله حنانیا، کاهن اعظم، به اشخاصی که نزدیک پولس بودند، دستور داد تا بر دهانش بزنند.

Архиерей же Ананиа повеле предстоящым ему бити его уста.

3 پولس به او گفت: «ای خوش‌ظاهرِ بدباطن، خدا تو را خواهد زد! تو آنجا نشسته‌ای تا مرا طبق احکام شرع قضاوت کنی، اما خودت شریعت را زیر پا می‌گذاری، چون دستور می‌دهی مرا به این شکل بزنند!»

Тогда Павел рече к нему: бити тя имать Бог, стено повапленая: и ты седиши судя ми по закону, преступая же закон велиши, да биют мя.

4 کسانی که نزدیک پولس ایستاده بودند، به او گفتند: «به کاهن اعظمِ خدا اهانت می‌کنی؟»

Предстоящии же реша: архиерею ли Божию досаждаеши?

5 پولس جواب داد: «برادران، نمی‌دانستم که او کاهن اعظم است، زیرا نوشته شده: به سران قوم خود بد مگو.»

Рече же Павел: не ведах, братие, яко архиерей есть: писано бо есть: князю людий твоих да не речеши зла.

6 آنگاه پولس که پی برده بود گروهی از اعضای شورا صدوقی هستند و گروهی دیگر فریسی، با صدای بلند گفت: «ای برادران، من فریسی هستم. تمام اجدادم نیز فریسی بوده‌اند! و امروز به این دلیل اینجا محاکمه می‌شوم که به قیامت مردگان اعتقاد دارم!»

Разумев же Павел, яко едина часть есть саддукей, другая же фарисей, воззва в сонмищи: мужие братие, аз фарисей есмь, сын фарисеов: о уповании и о воскресении мертвых аз суд приемлю.

7 این سخن در میان اعضای شورا جدایی انداخت و فریسیان به مخالفت با صدوقیان برخاستند.

Се же ему рекшу, бысть распря между саддукеи и фарисеи, и разделися народ:

8 زیرا صدوقیان معتقد بودند که زندگی بعد از مرگ و فرشته و روح وجود ندارد، در صورتی که فریسی‌ها به تمام اینها اعتقاد داشتند.

саддукее бо глаголют не быти воскресения, ни Ангела, ни духа: фарисее же исповедуют обоя.

9 به این طریق، جنجالی برپا شد. در این میان عده‌ای از علمای دین که فریسی بودند، برخاستند و با اعتراض گفتند: «ما خطایی در این شخص نمی‌یابیم. شاید در راه دمشق روح یا فرشته‌ای با او سخن گفته باشد.»

Бысть же кличь велик, и воставше книжницы части фарисейския пряхуся между собою, глаголюще: ни едино зло обретаем в человеце сем: аще же дух глагола ему или Ангел, не противимся Богу.

10 جدال چنان بالا گرفت که فرمانده ترسید پولس را تکه‌تکه کنند، پس به سربازان دستور داد او را از چنگ مردم بیرون آورده، به داخل قلعه بازگردانند.

Мнозе же бывшей распри, бояся тысящник, да не растерзан будет Павел от них, повеле воином снити и восхитити его от среды их и вести (его) в полк.

11 آن شب خداوند در کنار پولس ایستاد و به او فرمود: «پولس، دل قوی دار! همان‌طور که اینجا با مردم دربارهٔ من سخن گفتی، در روم نیز سخن خواهی گفت.»

В наставшую же нощь представ ему Господь, рече: дерзай, Павле: якоже бо свидетелствовал еси яже о Мне во Иерусалиме, сице ти подобает и в Риме свидетелствовати.

12 صبح روز بعد، گروهی از یهودیان جمع شدند و سوگند یاد کردند که تا پولس را نکشند، نه چیزی بخورند و نه چیزی بنوشند!

Бывшу же дню, сотворше нецыи от Иудей совет, закляша себе, глаголюще не ясти ни пити, дондеже убиют Павла:

13 شمار کسانی که در این توطئه دخیل بودند، بیش از چهل نفر بود.

бяху же множае четыредесятих сию клятву сотворшии,

14 آنها نزد کاهنان اعظم و مشایخ رفتند و تصمیم خود را با آنان در میان گذاشته، گفتند: «ما قسم خورده‌ایم تا پولس را نکشیم لب به غذا نزنیم.

иже приступльше ко архиереем и старцем, реша: клятвою прокляхом себе ничтоже вкусити, дондеже убием Павла:

15 شما و اهل شورا به فرماندهٔ هنگ بگویید که بار دیگر پولس را به شورا بفرستد، به این بهانه که می‌خواهید دربارۀ او بیشتر تحقیق کنید. آنگاه ما در بین راه او را خواهیم کشت.»

ныне убо вы скажите тысящнику с собором, яко да утре сведет его к вам, аки бы хотяще разумети известнее яже о нем: мы же, прежде даже не приближитися ему, готови есмы убити его.

16 ولی خواهرزادهٔ پولس به نقشهٔ آنان پی برد و به قلعه آمد و پولس را از این امر آگاه ساخت.

Слышав же сын сестры Павловы ков, пришед и вшед в полк, сказа Павлу.

17 پولس یکی از مأموران را صدا زد و گفت: «این جوان را نزد فرمانده ببر، چون می‌خواهد خبر مهمی به او بدهد.»

Призвав же Павел единаго от сотник, рече: юношу сего отведи к тысящнику: имать бо нечто сказати ему.

18 مأمور او را پیش فرمانده برد و گفت: «پولس زندانی، مرا صدا زد و خواهش کرد این جوان را نزد شما بیاورم تا خبری به عرضتان برساند.»

Он же убо поим его приведе к тысящнику и рече: узник Павел призвав мя, умоли сего юношу привести к тебе, имуща нечто глаголати тебе.

19 فرمانده دست پسر را گرفت و به گوشه‌ای برد و از او پرسید: «چه می‌خواهی بگویی؟»

Поим же его за руку тысящник и отшед на едине, вопрошаше его: что есть, еже имаши возвестити ми?

20 گفت: «همین فردا یهودیان می‌خواهند از شما خواهش کنند که پولس را به شورا ببرید، به بهانهٔ اینکه می‌خواهند تحقیق بیشتری دربارۀ او بکنند.

Рече же, яко Иудее совещаша умолити тя, яко да утре сведеши Павла к ним в собор, аки бы хотящым известнее истязати яже о нем:

21 ولی خواهش می‌کنم شما این کار را نکنید! چون بیش از چهل نفرشان کمین کرده‌اند تا بر سر او بریزند و او را بکشند. قسم نیز خورده‌اند که تا او را نکشند، نه چیزی بخورند و نه چیزی بنوشند. حالا همه حاضر و آماده‌اند، فقط منتظرند که شما با درخواستشان موافقت کنید.»

ты убо не послушай их: ловят бо его от них мужие множае четыредесяти, иже закляша себе ни ясти ни пити, дондеже убиют его: и ныне готови суть, чающе обещания, еже от тебе.

22 وقتی آن جوان می‌رفت، فرمانده به او گفت: «به کسی نگو که این موضوع را به من گفته‌ای.»

Тысящник убо отпусти юношу, завещав ни единому же поведати, яко сия явил еси мне.

23 سپس فرمانده دو نفر از افسران خود را احضار کرد و به ایشان دستور داده، گفت: «دویست سرباز پیاده، دویست نیزه‌دار و هفتاد سواره نظام آماده کنید تا امشب ساعت نُه به قیصریه بروند.

И призвав два некия от сотник, рече: уготовита (ми) воинов вооруженных двесте, яко да идут до Кесарии, и конник седмьдесят, и стрелец двесте, от третияго часа нощи:

24 یک اسب هم برای پولس آماده کنید تا سوار شود، و او را صحیح و سالم نزد فِلیکْسِ فرماندار برسانید.»

и скоты привести, да всадивше Павла проводят до Филикса игемона.

25 این نامه را هم برای فرماندار نوشت:

Написа же (и) послание имущее образ сей:

26 «کلودیوس لیسیاس به جناب فِلیکْس، فرماندار گرامی سلام می‌رساند.

Клавдий Лисиа державному игемону Филиксу радоватися:

27 یهودیان این مرد را گرفته بودند و می‌خواستند او را بکشند. وقتی فهمیدم رومی است، سربازانی فرستادم و نجاتش دادم.

мужа сего ята от Иудей и имуща убиена быти от них, приступль с воины отях его, уведев, яко Римлянин есть:

28 سپس او را به شورای ایشان بردم تا معلوم شود چه کرده است.

хотя же разумети вину, еяже ради поимаху нань, сведох его в сонмище их:

29 متوجه شدم دعوا بر سر عقاید یهودی خودشان است و البته چیزی نبود که بشود به سبب آن او را زندانی یا اعدام کرد.

егоже обретох оглаголуема о взыскании закона их, ни едино же достойно смерти или узам согрешение имуща:

30 اما وقتی آگاه شدم که توطئه چیده‌اند تا او را بکشند، تصمیم گرفتم وی را به حضور شما بفرستم. به هر کس هم که از او شکایت داشته باشد می‌گویم به حضور شما بیاید.»

сказану же бывшу ми кову хотящу быти от Иудей на мужа сего, абие послах (его) к тебе, завещав и клеветником (его) глаголати пред тобою, яже нань: здрав буди.

31 پس همان شب سربازان مطابق دستور فرماندهٔ خود، پولس را به شهر آنتی پاتریس رسانیدند.

Воини же убо по повеленному им, вземше Павла, ведоша об нощь во Антипатриду:

32 صبح روز بعد پولس را تحویل سواره نظام دادند تا او را به قیصریه ببرند و خود به قلعه بازگشتند.

во утрие же, оставльше конники ити с ним, возвратишася в полк.

33 وقتی به قیصریه رسیدند، پولس را با نامه به فرماندار تحویل دادند.

Они же пришедше в Кесарию и вдавше послание игемону, представиша ему и Павла.

34 فرماندار نامه را خواند. سپس از پولس پرسید: «اهل کجایی؟» پولس جواب داد: «اهل قیلیقیه هستم.»

Прочет же игемон послание и вопрошь, от коея области есть, и уведев, яко от Киликии, рече:

35 فرماندار به او گفت: «هرگاه شاکیانت برسند، به پرونده‌ات رسیدگی خواهم کرد.» سپس، دستور داد که او را در قصر هیرودیس پادشاه نگه دارند.

услышу о тебе, егда и клеветницы твои приидут. И повеле в преторе Иродове стрещи его.