< دوم سموئیل 22 >

وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید: 1
Och David talade för Herranom denna visones ord, den tid då Herren hade hulpit honom ifrån alla hans fiendars hand, och ifrå Sauls hand;
خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. 2
Och sade: Herren är min klippa, och min borg, och min Frälsare.
خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. 3
Gud är min tröst, på honom vill jag trösta; min sköld och mine helsos horn; mitt beskärm, och min tillflykt, min Frälsare, du som mig hjelper ifrån orätt.
او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! 4
Jag vill lofva och åkalla Herran, så blifver jag ifrå mina fiendar förlossad.
مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. 5
Ty dödsens förderf hade omhvärft mig; och Belials bäcker hade förskräckt mig.
مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) 6
Helvetes band omhvärfde mig; och dödsens snaror öfverföllo mig. (Sheol h7585)
اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. 7
När jag bedröfvad är, vill jag åkalla Herran, och ropa till min Gud, så hörer han mina röst utaf sitt tempel; och mitt rop kommer för honom i hans öron.
آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. 8
Jorden bäfvade och skalf; himmelens grundvalar hafva sig rört, och gifvit sig, då han var vred.
دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. 9
Rök gick upp utaf hans näso, och förtärande eld utaf hans mun; så att det ljungade deraf.
او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. 10
Himmelen böjde han, och steg neder; och mörker var under hans fötter.
بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود. 11
Och han steg på Cherub, och flög, och syntes på vädrens vingar.
او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. 12
Hans tjäll kringom honom var mörker, och svart tjockt moln.
درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. 13
Af skenet för honom brann det med ljungande.
آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. 14
Herren dundrade af himmelen; och den Högste lät utgå sitt dunder.
او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. 15
Han sköt sina pilar, och förströdde dem; han lät ljunga, och förskräckte dem.
آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد. 16
Då såg man vattnet uppvälla; och jordenes grund vardt blottad genom Herrans straff, och genom hans näsos anda och blåst.
خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. 17
Han sände utaf höjdene, och hemtade mig, och drog mig utu stor vatten.
مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید 18
Han frälste mig ifrå mina starka fiendar; ifrå mina hatare, som mig för mägtige voro;
وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. 19
De mig öfverföllo i mine olyckos tid; och Herren är min tröst vorden.
او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. 20
Han hafver utfört mig på rymdena. Han tog mig ut; förty han hade lust till mig.
خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، 21
Herren gör väl vid mig efter mina rättfärdighet; han betalar mig efter mina händers renhet.
زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. 22
Ty jag håller Herrans vägar, och är icke ogudaktig vorden emot min Gud.
همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. 23
Förty alla hans rätter hafver jag för ögon; och hans bud kastar jag icke ifrå mig.
در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. 24
Men jag är utan vank för honom, och bevarar mig för synd.
خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام. 25
Derföre vedergäller mig Herren efter min rättfärdighet; efter min renhet för hans ögon.
خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. 26
Med de heliga äst du helig; med de fromma äst du from.
به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی. 27
Med de rena äst du ren; och vid de afvoga ställer du dig afvog.
تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. 28
Ty du hjelper det elända folk; och med din ögon förnedrar du de höga.
ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. 29
Ty du, Herre, äst min lykta; Herren upplyser mitt mörker.
با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. 30
Förty med dig kan jag nederslå krigsfolk; och genom min Gud springa öfver muren.
اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. 31
Guds vägar äro utan brist; Herrans tal är genomluttradt; han är en sköld allom dem som hoppas till honom.
کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟ 32
Ty hvilken är en Gud, utan Herren? Och hvilken är en tröst, utan vår Gud?
خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. 33
Gud styrker mig med kraft, och visar mig en väg utan brist.
پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. 34
Han gör mina fötter lika som hjortars; och sätter mig uppå mina höjder.
او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. 35
Han lärer mina händer strida, och drifver mina armars kopparbåga.
خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. 36
Och du gifver mig dine helsos sköld; och när du förnedrar mig, gör du mig storan.
زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. 37
Du gör rum för mig till att gå, att mina fötter icke slinta.
دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. 38
Jag vill jaga efter mina fiendar, och förgöra dem; och vill icke omvända, tilldess jag gör en ända med dem.
آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. 39
Jag vill förgöra dem, och nederslå dem, och de skola icke stå mig emot; de måste falla under mina fötter.
تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. 40
Du kan omgjorda mig med kraft till strid; du kan kasta dem under mig, som sätta sig upp emot mig.
تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. 41
Du gifver mig mina fiendar på flyktena, att jag må förstöra dem som mig hata.
فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. 42
De ropa, men der är ingen hjelpare; till Herran, men han svarar dem intet.
من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. 43
Jag skall sönderstöta dem såsom stoft på jordene; såsom träck uppå gatone skall jag göra dem till mull, och förströ dem.
تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. 44
Du hjelper mig ifrå det trätosamma folket; och bevarar mig till ett hufvud öfver Hedningarna. Det folk, som jag intet kände, skall tjena mig.
بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. 45
De främmande barn försaka mig; men desse lyda mig med hörsam öron.
آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. 46
De främmande barn äro försmäktade, och brytas i sina bojor.
خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! 47
Herren lefver, och lofvad vare min tröst; och varde upphöjd Gud, mine helsos tröst.
خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، 48
Gud, som gifver mig hämnden, och kastar folk under mig;
و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. 49
Han förer mig ut ifrå mina fiendar, och ifrå dem, som sätta sig emot mig, upphöjer du mig; och ifrå vrångvisa män frälsar du mig.
ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. 50
Derföre vill jag tacka dig, Herre, ibland Hedningarna, och dino Namne lofsjunga;
خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید. 51
Den der stor salighet bevisar sinom Konung; och gör väl med David sinom smorda, och med hans säd i evig tid.

< دوم سموئیل 22 >