دوم سموئیل 22

1 وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید:

David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد.

Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,

3 خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.

4 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.

5 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.

6 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig. (Sheol h7585)

7 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.

8 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.

9 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.

10 او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.

11 بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود.

Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.

12 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.

13 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

Frem av glansen foran ham brente gloende kull.

14 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.

15 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.

16 آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد.

Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.

17 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.

18 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید

Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.

19 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.

20 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.

21 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.

22 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;

23 همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,

24 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.

25 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام.

Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.

26 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,

27 به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.

mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.

28 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.

29 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.

30 با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.

31 اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.

32 کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟

For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?

33 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.

34 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.

35 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.

36 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.

37 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.

38 دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.

39 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.

40 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.

41 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.

42 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.

43 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.

44 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.

45 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.

46 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.

47 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,

48 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,

49 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.

50 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.

51 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید.

Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.