< دوم سموئیل 22 >

وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید: 1
Und David redete zu dem HERRN die Worte dieses Liedes, am Tage, als der HERR ihn aus der Hand aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte.
خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. 2
Er sprach: Der HERR ist meine Felsenkluft, meine Burg und meine Zuflucht;
خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. 3
mein Gott ist mein Fels, darin ich mich berge, mein Schild und das Horn meines Heils, meine Festung und meine Zuflucht, mein Erretter, der mich von Gewalttat befreit.
او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! 4
Den HERRN, den Hochgelobten, rief ich an und wurde von meinen Feinden errettet.
مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. 5
Todeswehen umfingen mich, Bäche Belials schreckten mich;
مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) 6
Stricke der Unterwelt umschlangen mich, Todesschlingen kamen mir entgegen. (Sheol h7585)
اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. 7
In meiner Angst rief ich den HERRN an und schrie zu meinem Gott; er hörte in seinem Tempel meine Stimme, mein Schreien kam vor ihn zu seinen Ohren.
آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. 8
Die Erde bebte und erzitterte, die Grundfesten des Himmels wurden erschüttert und bebten, weil er zornig war.
دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. 9
Rauch stieg auf von seiner Nase und verzehrendes Feuer aus seinem Mund, Feuerglut brannte daraus hervor.
او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. 10
Er neigte den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen;
بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود. 11
er fuhr auf dem Cherub und flog daher, er schwebte auf den Fittichen des Windes.
او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. 12
Er machte Finsternis um sich her zu seinem Gezelt, dunkle Wasser, dichte Wolken.
درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. 13
Vom Glanz vor ihm brannte Feuerglut;
آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. 14
und der HERR donnerte vom Himmel, der Höchste ließ seine Stimme erschallen;
او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. 15
er schoß seine Pfeile und zerstreute sie, [schleuderte] Blitze und schreckte sie.
آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد. 16
Da sah man die Betten des Meeres, und die Gründe des Erdbodens wurden aufgedeckt von des HERRN Schelten, von dem Schnauben seines grimmigen Zorns!
خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. 17
Er langte herab aus der Höhe und ergriff mich, er zog mich aus großen Wassern;
مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید 18
er rettete mich von meinem mächtigen Feind und von meinen Hassern; denn sie waren mir zu stark;
وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. 19
sie hatten mich überfallen zur Zeit meines Unglücks; aber der HERR ward mir zur Stütze
او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. 20
und führte mich heraus in die Weite, er befreite mich; denn er hatte Wohlgefallen an mir.
خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، 21
Der HERR vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände lohnte er mir;
زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. 22
denn ich habe die Wege des HERRN bewahrt und bin nicht abgefallen von meinem Gott,
همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. 23
sondern ich hatte alle seine Rechte vor mir und stieß seine Satzungen nicht von mir,
در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. 24
und ich hielt es ganz mit ihm und hütete mich vor meiner Sünde.
خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام. 25
Darum vergalt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vor seinen Augen.
خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. 26
Gegen den Frommen erzeigst du dich fromm, gegen den Redlichen redlich,
به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی. 27
gegen den Reinen erzeigst du dich rein, aber den Hinterlistigen überlistest du.
تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. 28
Denn du rettest alles elende Volk, aber du erniedrigst die Augen aller Stolzen.
ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. 29
Denn du, HERR, bist meine Leuchte; der HERR macht meine Finsternis licht;
با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. 30
denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschmeißen und mit meinem Gott über die Mauern springen.
اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. 31
Dieser Gott! Sein Weg ist vollkommen, die Rede des HERRN ist geläutert; er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.
کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟ 32
Denn wer ist Gott, außer dem HERRN, und wer ist ein Fels, außer unserm Gott?
خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. 33
Gott umgürtet mich mit Kraft und macht meinen Weg unsträflich,
پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. 34
er macht meine Füße den Hirschen gleich und stellt mich auf meine Höhen;
او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. 35
er lehrt meine Hände streiten und meine Arme den ehernen Bogen spannen;
خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. 36
du gabst mir den Schild deines Heils, und deine Herablassung machte mich groß;
زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. 37
du machtest mir Raum zum Gehen, daß meine Knöchel nicht wankten.
دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. 38
Ich jagte meinen Feinden nach und vertilgte sie und kehrte nicht um, bis sie aufgerieben waren;
آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. 39
ich rieb sie auf und zerschmetterte sie, daß sie nicht mehr aufstehen konnten; sie fielen unter meine Füße.
تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. 40
Du hast mich gegürtet mit Kraft zum Streit, du hast unter mich gebeugt, die sich wider mich setzten.
تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. 41
Du wandtest mir den Rücken meiner Feinde zu, und meine Hasser habe ich vertilgt.
فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. 42
Sie schrieen, aber da war kein Retter; zu dem HERRN, aber er antwortete ihnen nicht.
من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. 43
Und ich zerrieb sie wie Erdenstaub, zertrat sie wie Straßenkot und warf sie hinaus.
تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. 44
Du rettetest mich aus den Zänkereien des Volkes und bewahrtest mich auf zum Haupt der Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir;
بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. 45
die Kinder der Fremden schmeicheln mir, sie folgen mir aufs Wort;
آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. 46
die Kinder der Fremden verzagen und kommen zitternd hervor aus ihren Schlössern.
خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! 47
Es lebt der HERR, und gepriesen sei mein Fels, und erhoben werde der Gott meines Heils!
خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، 48
Der Gott, der mir Rache verlieh und mir die Völker unterwarf;
و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. 49
der mich meinen Feinden entrinnen ließ und mich trotz meiner Widersacher erhöhte, mich errettete von dem gewalttätigen Mann!
ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. 50
Darum will ich dich, o HERR, loben unter den Heiden und deinem Namen singen,
خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید. 51
der seinem Könige große Siege verliehen hat und seinem Gesalbten Gnade erweist, David und seinem Samen bis in Ewigkeit!

< دوم سموئیل 22 >