دوم سموئیل 22
| وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید: | 1 |
Das folgende Lied richtete David an den HERRN zu der Zeit, als der HERR ihn aus der Hand aller seiner Feinde und (besonders) aus der Hand Sauls errettet hatte. Er betete (damals):
| خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. | 2 |
Der HERR ist mein Fels, meine Burg und mein Erretter;
| خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. | 3 |
Gott ist mein Fels, zu dem ich mich flüchte, mein Schild und das Horn meines Heils, mein fester Turm und meine Zuflucht, mein Erretter, der von Gewalttat mich rettet.
| او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی! | 4 |
Den Preiswürdigen rufe ich an, den HERRN: so werd’ ich von meinen Feinden errettet.
| مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. | 5 |
Denn die Wogen des Todes hatten mich umringt, die Ströme des Unheils schreckten mich,
| مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585) | 6 |
die Netze des Totenreichs umfingen mich, die Schlingen des Todes fielen über mich. (Sheol h7585)
| اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید. | 7 |
In meiner Angst rief ich zum HERRN und schrie um Hilfe zu meinem Gott; da vernahm er in seinem Palast mein Rufen, und mein Notschrei drang zu seinen Ohren.
| آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. | 8 |
Da wankte und schwankte die Erde, des Himmels Grundfesten bebten und wankten hin und her, denn er war zornentbrannt;
| دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. | 9 |
Rauch stieg auf aus seiner Nase, und fressendes Feuer drang aus seinem Munde, glühende Kohlen sprühten von ihm aus.
| او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. | 10 |
Er neigte den Himmel und fuhr herab, Wolkennacht lag unter seinen Füßen;
| بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود. | 11 |
Er fuhr auf dem Cherub und flog daher und schoß herab auf den Fittichen des Sturms;
| او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. | 12 |
Finsternis machte er rings um sich her zu seinem Gezelt, Regendunkel, dichtes Gewölk;
| درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد. | 13 |
aus dem Glanz vor ihm her brannten Feuerflammen.
| آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. | 14 |
Dann donnerte der HERR vom Himmel her, der Höchste ließ seine Stimme erschallen;
| او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. | 15 |
er schoß seine Pfeile ab und zerstreute sie, schleuderte Blitze und schreckte sie.
| آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد. | 16 |
Da wurden sichtbar die Tiefen des Meeres und aufgedeckt die Grundfesten der Erde durch das Schelten des HERRN, von dem Zornesschnauben seiner Nase.
| خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. | 17 |
Er streckte die Hand herab aus der Höhe, ergriff mich, zog mich heraus aus den großen Fluten,
| مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید | 18 |
entriß mich meinem starken Feinde, meinen Widersachern, die zu stark mir waren.
| وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. | 19 |
Sie hatten mich überfallen an meinem Unglückstage, doch der HERR ward mir zur Stütze;
| او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت. | 20 |
er führte mich heraus auf weiten Raum, riß mich heraus, weil er Wohlgefallen an mir hatte.
| خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، | 21 |
Der HERR hat mir gelohnt nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände mir vergolten;
| زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. | 22 |
denn ich habe innegehalten die Wege des HERRN und bin von meinem Gott nicht treulos abgefallen;
| همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. | 23 |
nein, alle seine Rechte haben mir vor Augen gestanden, und von seinen Geboten bin ich nicht abgewichen.
| در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. | 24 |
So bin ich unsträflich vor ihm gewandelt und hab’ mich vor jeder Verschuldung gehütet;
| خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام. | 25 |
drum hat mir der HERR vergolten nach meiner Gerechtigkeit, nach meiner Reinheit, die seinen Augen sichtbar war.
| خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. | 26 |
Gegen den Guten erweist du dich gütig, gegen den Redlichen zeigst du dich redlich,
| به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی. | 27 |
gegen den Reinen erweist du dich rein, doch gegen den Falschen zeigst du dich enttäuschend;
| تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. | 28 |
denn du schaffst demütigen Leuten Hilfe, aber stolze Augen erniedrigst du.
| ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. | 29 |
Ja, du bist meine Leuchte, o HERR; und mein Gott erhellt meine Finsternis.
| با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید. | 30 |
Denn mit dir überrenne ich Feindesscharen, mit meinem Gott überspringe ich Mauern.
| اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. | 31 |
Dieser Gott – sein Walten ist vollkommen, die Worte des HERRN sind lauter, ein Schild ist er allen, die zu ihm sich flüchten.
| کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟ | 32 |
Denn wer ist Gott außer dem HERRN und wer ein Fels als nur unser Gott?,
| خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. | 33 |
dieser Gott, der mit Kraft mich gegürtet und der meinen Weg ohn’ Anstoß gemacht;
| پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. | 34 |
der mir Füße verliehen den Hirschen gleich und mich sicher auf Bergeshöhen gestellt;
| او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم. | 35 |
der meine Hände streiten gelehrt, daß meine Arme den ehernen Bogen spannten.
| خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. | 36 |
Du reichtest mir deinen schützenden Schild, und deine Gnade machte mich groß.
| زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم. | 37 |
Du schafftest weiten Raum meinen Schritten unter mir, und meine Knöchel wankten nicht.
| دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. | 38 |
Ich verfolgte meine Feinde, vertilgte sie und kehrte nicht um, bis ich sie vernichtet;
| آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. | 39 |
ich vernichtete und zerschmetterte sie, daß sie nicht wieder aufstehn konnten: sie sanken unter meine Füße nieder.
| تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. | 40 |
Und du gürtetest mich mit Kraft zum Streit, beugtest unter mich, die sich gegen mich erhoben;
| تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. | 41 |
du triebst meine Feinde vor mir in die Flucht, und alle, die mich haßten, vernichtete ich.
| فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. | 42 |
Sie blickten nach Hilfe umher – doch da war kein Helfer – zum HERRN – doch er hörte sie nicht;
| من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم. | 43 |
ich zermalmte sie wie Staub auf dem Boden, wie Kot auf den Gassen zertrat, zerstampfte ich sie.
| تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. | 44 |
Du hast mich aus meines Volkes Fehden errettet, mich zum Oberhaupt von Völkern eingesetzt: Völker, die ich nicht kannte, dienen mir;
| بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. | 45 |
die Söhne des Auslands huldigen mir, aufs bloße Wort gehorchen sie mir;
| آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند. | 46 |
die Söhne des Auslands sinken mutlos hin und kommen zitternd hervor aus ihren Schlössern.
| خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! | 47 |
Der HERR lebt: gepriesen sei mein Hort!, und erhaben ist der Gott, der Fels meines Heils,
| خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، | 48 |
der Gott, der mir Rache verliehen und die Völker unter meine Herrschaft gezwungen,
| و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. | 49 |
der mich von meinen Feinden frei gemacht und über meine Widersacher mich erhöht, von dem Mann der Gewalttat mich befreit hat!
| ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید. | 50 |
Drum will ich dich preisen, HERR, unter den Völkern und deinem Namen lobsingen,
| خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید. | 51 |
dir, der seinem Könige großes Heil verleiht und Gnade an seinem Gesalbten übt, an David und seinem Hause ewiglich!
