دوم سموئیل 22

1 وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید:

Et David adressa à l’Éternel les paroles de ce cantique, le jour où l’Éternel l’eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül.

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد.

Et il dit: L’Éternel est mon rocher et mon lieu fort, et celui qui me délivre.

3 خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

Dieu est mon rocher, je me confierai en lui, mon bouclier et la corne de mon salut, ma haute retraite et mon refuge. Mon Sauveur, tu me sauveras de la violence!

4 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

Je crierai à l’Éternel, qui est digne d’être loué, et je serai sauvé de mes ennemis.

5 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

Car les vagues de la mort m’ont environné, les torrents de Bélial m’ont fait peur;

6 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

Les cordeaux du shéol m’ont entouré, les filets de la mort m’ont surpris: (Sheol h7585)

7 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

Dans ma détresse, j’ai invoqué l’Éternel, et j’ai appelé mon Dieu, et, de son temple, il a entendu ma voix, et mon cri est [parvenu] à ses oreilles.

8 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Alors la terre fut ébranlée et trembla; les fondements des cieux furent secoués et furent ébranlés, parce qu’il était irrité.

9 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

Une fumée montait de ses narines, et un feu sortant de sa bouche dévorait; des charbons en jaillissaient embrasés.

10 او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

Et il abaissa les cieux, et descendit; et il y avait une obscurité profonde sous ses pieds.

11 بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود.

Et il était monté sur un chérubin, et volait, et il parut sur les ailes du vent.

12 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

Et il mit autour de lui les ténèbres pour tente, des amas d’eaux, d’épaisses nuées de l’air.

13 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

De la splendeur qui était devant lui jaillissaient, embrasés, des charbons de feu.

14 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

L’Éternel tonna des cieux, et le Très-haut fit retentir sa voix.

15 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

Et il tira des flèches et dispersa [mes ennemis]; [il lança] l’éclair, et les mit en déroute.

16 آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد.

Alors les lits de la mer parurent, les fondements du monde furent mis à découvert, quand l’Éternel les tançait par le souffle du vent de ses narines.

17 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

D’en haut, il étendit [sa main], il me prit, il me tira des grandes eaux;

18 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید

Il me délivra de mon puissant ennemi, de ceux qui me haïssaient; car ils étaient plus forts que moi.

19 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

Ils m’avaient surpris au jour de ma calamité, mais l’Éternel fut mon appui.

20 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

Et il me fit sortir au large, il me délivra, parce qu’il prenait son plaisir en moi.

21 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

L’Éternel m’a récompensé selon ma justice, il m’a rendu selon la pureté de mes mains;

22 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

Car j’ai gardé les voies de l’Éternel, et je ne me suis point méchamment détourné de mon Dieu;

23 همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

Car toutes ses ordonnances ont été devant moi; et de ses statuts, je ne me suis pas écarté;

24 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

Et j’ai été parfait envers lui, et je me suis gardé de mon iniquité.

25 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام.

Et l’Éternel m’a rendu selon ma justice, selon ma pureté devant ses yeux.

26 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

Avec celui qui use de grâce, tu uses de grâce; avec l’homme parfait, tu te montres parfait;

27 به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.

Avec celui qui est pur, tu te montres pur; et avec le pervers, tu es roide.

28 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

Et tu sauveras le peuple affligé, et tes yeux sont sur les hautains, [et] tu les abaisses.

29 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

Car toi, Éternel! tu es ma lampe; et l’Éternel fait resplendir mes ténèbres.

30 با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

Car, par toi, je courrai au travers d’une troupe; par mon Dieu, je franchirai une muraille.

31 اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

Quant à Dieu, sa voie est parfaite; la parole de l’Éternel est affinée; il est un bouclier à tous ceux qui se confient en lui.

32 کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟

Car qui est Dieu, hormis l’Éternel? et qui est un rocher, hormis notre Dieu?

33 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

Dieu est ma puissante forteresse, et il aplanit parfaitement ma voie.

34 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

Il rend mes pieds pareils à ceux des biches, et me fait tenir debout sur mes lieux élevés.

35 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

Il enseigne mes mains à combattre; et mes bras bandent un arc d’airain.

36 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Et tu m’as donné le bouclier de ton salut, et ta débonnaireté m’a agrandi.

37 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Tu as mis au large mes pas sous moi, et les chevilles de mes pieds n’ont pas chancelé.

38 دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

J’ai poursuivi mes ennemis, et je les ai détruits; et je ne m’en suis pas retourné que je ne les aie consumés.

39 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

Et je les ai consumés, je les ai transpercés, et ils ne se sont pas relevés, mais ils sont tombés sous mes pieds.

40 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

Et tu m’as ceint de force pour le combat; tu as courbé sous moi ceux qui s’élevaient contre moi.

41 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Et tu as fait que mes ennemis m’ont tourné le dos; et ceux qui me haïssaient, je les ai détruits.

42 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

Ils regardaient, et il n’y avait point de sauveur; [ils regardaient] vers l’Éternel, et il ne leur a pas répondu.

43 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Et je les ai brisés menu comme la poussière de la terre; comme la boue des rues, je les ai écrasés, je les ai foulés.

44 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Et tu m’as délivré des débats de mon peuple; tu m’as gardé pour être le chef des nations; un peuple que je ne connaissais pas me servira.

45 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

Les fils de l’étranger se sont soumis à moi en dissimulant; dès qu’ils ont entendu de leur oreille, ils m’ont obéi.

46 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

Les fils de l’étranger ont dépéri, et ils sont sortis en tremblant de leurs lieux cachés.

47 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

L’Éternel est vivant; et que mon Rocher soit béni! Et que Dieu, le rocher de mon salut, soit exalté,

48 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

Le Dieu qui m’a donné des vengeances, et qui a amené les peuples sous moi,

49 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

Et qui m’a fait sortir du milieu de mes ennemis. Tu m’as élevé au-dessus de ceux qui s’élèvent contre moi, tu m’as délivré de l’homme violent.

50 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

C’est pourquoi, Éternel! je te célébrerai parmi les nations, et je chanterai des cantiques à [la gloire de] ton nom.

51 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید.

[C’est lui] qui a donné de grandes délivrances à son roi, et qui use de bonté envers son oint, envers David, et envers sa semence, à toujours.