دوم سموئیل 22

1 وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید:

And David spoke unto the LORD the words of this song in the day that the LORD delivered him out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul;

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد.

and he said: The LORD is my rock, and my fortress, and my deliverer;

3 خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

The God who is my rock, in Him I take refuge; my shield, and my horn of salvation, my high tower, and my refuge; my saviour, Thou savest me from violence.

4 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

Praised, I cry, is the LORD, and I am saved from mine enemies.

5 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

For the waves of Death compassed me. The floods of Belial assailed me.

6 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

The cords of Sheol surrounded me; the snares of Death confronted me. (Sheol h7585)

7 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

In my distress I called upon the LORD, yea, I called unto my God; and out of His temple He heard my voice, and my cry did enter into His ears.

8 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

Then the earth did shake and quake, the foundations of heaven did tremble; they were shaken, because He was wroth.

9 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

Smoke arose up in His nostrils, and fire out of His mouth did devour; coals flamed forth from Him.

10 او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

He bowed the heavens also, and came down; and thick darkness was under His feet.

11 بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود.

And He rode upon a cherub, and did fly; yea, He was seen upon the wings of the wind.

12 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

And He made darkness pavilions round about Him, gathering of waters, thick clouds of the skies.

13 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

At the brightness before Him coals of fire flamed forth.

14 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

The LORD thundered from heaven, and the Most High gave forth His voice.

15 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

And He sent out arrows, and scattered them; lightning, and discomfited them.

16 آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد.

And the channels of the sea appeared, the foundations of the world were laid bare by the rebuke of the LORD, at the blast of the breath of His nostrils.

17 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

He sent from on high, He took me; He drew me out of many waters;

18 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید

He delivered me from mine enemy most strong, from them that hated me, for they were too mighty for me.

19 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

They confronted me in the day of my calamity; but the LORD was a stay unto me.

20 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

He brought me forth also into a large place; He delivered me, because He delighted in me.

21 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

The LORD rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath He recompensed me.

22 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

For I have kept the ways of the LORD, and have not wickedly departed from my God.

23 همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

For all His ordinances were before me; and as for His statutes, I did not depart from them.

24 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

And I was single-hearted toward Him, and I kept myself from mine iniquity.

25 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام.

Therefore hath the LORD recompensed me according to my righteousness, according to my cleanness in His eyes.

26 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

With the merciful Thou dost show Thyself merciful, with the upright man Thou dost show Thyself upright,

27 به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.

With the pure Thou dost show myself pure; and with the crooked Thou dost show Thyself subtle.

28 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

And the afflicted people Thou dost save; but Thine eyes are upon the haughty, that Thou mayest humble them.

29 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

For Thou art my lamp, O LORD; and the LORD doth lighten my darkness.

30 با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

For by Thee I run upon a troop; by my God do I scale a wall.

31 اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

As for God, His way is perfect; the word of the LORD is tried; He is a shield unto all them that take refuge in Him.

32 کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟

For who is God, save the LORD? and who is a Rock, save our God?

33 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

The God who is my strong fortress, and who letteth my way go forth straight;

34 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

Who maketh my feet like hinds', and setteth me upon my high places;

35 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

Who traineth my hands for war, so that mine arms do bend a bow of brass.

36 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Thou hast also given me Thy shield of salvation; and Thy condescension hath made me great.

37 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Thou hast enlarged my steps under me, and my feet have not slipped.

38 دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

I have pursued mine enemies, and destroyed them; neither did I turn back till they were consumed.

39 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

And I have consumed them, and smitten them through, that they cannot arise; yea, they are fallen under my feet.

40 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

For Thou hast girded me with strength unto the battle; Thou hast subdued under me those that rose up against me.

41 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

Thou hast also made mine enemies turn their backs unto me; yea, them that hate me, that I might cut them off.

42 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

They looked, but there was none to save; even unto the LORD, but He answered them not.

43 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

Then did I beat them small as the dust of the earth, I did stamp them as the mire of the streets, and did tread them down.

44 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Thou also hast delivered me from the contentions of my people; Thou hast kept me to be the head of the nations; a people whom I have not known serve me.

45 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

The sons of the stranger dwindle away before me; as soon as they hear of me, they obey me.

46 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

The sons of the stranger fade away, and come halting out of their close places.

47 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

The LORD liveth, and blessed be my Rock; and exalted be the God, my Rock of salvation;

48 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

Even the God that executeth vengeance for me, and bringeth down peoples under me,

49 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

And that bringeth me forth from mine enemies; yea, Thou liftest me up above them that rise up against me; Thou deliverest me from the violent man.

50 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Therefore I will give thanks unto Thee, O LORD, among the nations, and will sing praises unto Thy name.

51 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید.

A tower of salvation is He to His king; and showeth mercy to His anointed, to David and to his seed, for evermore.