دوم سموئیل 22

1 وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید:

And David spoke to the Lord the words of this canticle, in the day that the Lord delivered him out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul,

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد.

And he said: The Lord is my rock, and my strength, and my saviour.

3 خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.

God is my strong one, in him will I trust: my shield, and the horn of my salvation: he lifteth me up, and is my refuge: my saviour, thou wilt deliver me from iniquity.

4 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

I will call on the Lord who is worthy to be praised: and I shall be saved from my enemies.

5 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.

For the pangs of death have surrounded me: the floods of Belial have made me afraid.

6 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)

The cords of hell compassed me: the snares of death prevented me. (Sheol h7585)

7 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

In my distress I will call upon the Lord, and I will cry to my God: and he will hear my voice out of his temple, and my cry shall come to his ears.

8 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.

The earth shook and trembled, the foundations of the mountains were moved, and shaken, because he was angry with them.

9 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.

A smoke went up from his nostrils, and a devouring fire out of his mouth: coals were kindled by it.

10 او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.

He bowed the heavens, and came down: and darkness was under his feet.

11 بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود.

And he rode upon the cherubims, and flew: and slid upon the wings of the wind.

12 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.

He made darkness a covering round about him: dropping waters out of the clouds of the heavens.

13 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

By the brightness before him, the coals of fire were kindled.

14 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.

The Lord shall thunder from heaven: and the most high shall give forth his voice.

15 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.

He shot arrows and scattered them: lightning, and consumed them.

16 آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد.

And the overflowings of the sea appeared, and the foundations of the world were laid open at the rebuke of the Lord, at the blast of the spirit of his wrath.

17 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.

He sent from on high, and took me, and drew me out of many waters.

18 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید

He delivered me from my most mighty enemy, and from them that hated me: for they were too strong for me.

19 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.

He prevented me in the day of my affliction, and the Lord became my stay.

20 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

And he brought me forth into a large place, he delivered me, because I pleased him.

21 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،

The Lord will reward me according to my justice: and according to the cleanness of my hands he will render to me.

22 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.

Because I have kept the ways of the Lord, and have not wickedly departed from my God.

23 همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.

For all his judgments are in my sight: and his precepts I have not removed from me.

24 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.

And I shall be perfect with him: and shall keep myself from my iniquity.

25 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام.

And the Lord will recompense me according to my justice: and according to the cleanness of my hands in the sight of his eyes.

26 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.

With the holy one thou wilt be holy: and with the valiant perfect.

27 به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.

With the elect thou wilt be elect: and with the perverse thou wilt be perverted.

28 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.

And the poor people thou wilt save: and with thy eyes thou wilt humble the haughty.

29 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.

For thou art my lamp, O Lord: and thou, O Lord, wilt enlighten my darkness.

30 با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

For in thee I will run girded: in my God I will leap over the wall.

31 اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.

God, his way is immaculate, the word of the Lord is tried by fire: he is the shield of all that trust in him.

32 کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟

Who is God but the Lord: and who is strong but our God?

33 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.

God who hath girded me with strength, and made my way perfect.

34 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.

Making my feet like the feet of harts, and setting me upon my high places.

35 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

He teacheth my bands to war: and maketh my arms like a bow of brass.

36 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.

Thou hast given me the shield of my salvation: and thy mildness hath multiplied me.

37 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

Thou shalt enlarge my steps under me: and my ankles shall not fail.

38 دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.

I will pursue after my enemies, and crush them: and will not return again till I consume them.

39 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.

I will consume them and break them in pieces, so that they shall not rise: they shall fall under my feet.

40 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.

Thou hast girded me with strength to battle: thou hast made them that resisted me to bow under me.

41 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.

My enemies thou hast made to turn their back to me: them that hated me, and I shall destroy them.

42 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.

They shall cry, and there shall be none to save: to the Lord, and he shall not hear them.

43 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

I shall beat them as small as the dust of the earth: I shall crush them and spread them abroad like the mire of the streets.

44 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Thou wilt save me from the contradictions of my people: thou wilt keep me to be the head of the Gentiles: the people which I know not, shall serve me,

45 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.

The sons of the stranger will resist me, at the hearing of the ear they will obey me.

46 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

The strangers are melted away, and shall be straitened in their distresses.

47 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!

The Lord liveth, and my God is blessed: and the strong God of my salvation shall be exalted:

48 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،

God who giveth me revenge, and bringest down people under me,

49 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.

Who bringest me forth from my enemies, and liftest me up from them that resist me: from the wicked man thou shalt deliver me.

50 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

Therefore will I give thanks to thee. O Lord, among the Gentiles, and will sing to thy name.

51 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید.

Giving great salvation to his king, and shewing mercy to David his anointed, and to his seed for ever.