دوم پادشاهان 7

1 الیشع جواب داد: «خداوند می‌فرماید که فردا همین وقت کنار دروازهٔ سامره با یک مثقال نقره می‌توانید سه کیلو آرد یا شش کیلو جو بخرید.»

Elisha mah, Angraeng ih lok hae tahngai oh. Angraeng mah, Khawnbang hae atue ah, Samaria khongkha taengah, takaw dip kahoih tahhaih maeto naah Shekel maeto hoi zaw o ueloe, barli cang tahhaih maeto naah Shekel hnetto hoiah zaw o tih, tiah thuih, tiah a naa.

2 افسری که ملتزم پادشاه بود، گفت: «حتی اگر خداوند از آسمان غله بفرستد، این که تو می‌گویی عملی نخواهد شد.» الیشع به او گفت: «تو با چشمان خود آن را خواهی دید، ولی از آن نخواهی خورد.»

Siangpahrang mah oep ih angraeng maeto mah, Sithaw kami khaeah, Khenah, Angraeng mah van ih thoknawk to paong cadoeh, hae hmuen hae angcoeng thai tih maw? tiah a naa. Elisha mah, To hmuen to na mik hoi roe na hnu tih, toe na caa mak ai, tiah a naa.

3 در این هنگام چهار مرد جذامی بیرون دروازهٔ شهر بودند. آنها به یکدیگر گفتند: «چرا اینجا بنشینیم و بمیریم؟

Vangpui akunhaih khongkha taengah, ngansae man kami palito oh o; to naah angmacae hoi angmacae tipongah duek khoek to hae ah anghnut han oh? tiah a thuih o.

4 چه اینجا بمانیم و چه وارد شهر شویم، از گرسنگی خواهیم مرد. پس چه بهتر که به اردوگاه سوری‌ها برویم. اگر گذاشتند زنده بمانیم چه بهتر و اگر ما را کشتند، باز هم فرقی نمی‌کند، چون دیر یا زود از گرسنگی خواهیم مرد.»

Aicae mah, Vangpui thungah caeh o si, tiah a thuih o nahaeloe, vangpui thungah khokhahaih to oh pongah a dueh o tih; hae ah anghnut o khing cadoeh a dueh o tih. To pongah angzo oh, Syria kaminawk ohhaih ahmuen ah caeh o si loe, takpum angpaek o halat si: nihcae mah na pathlung o nahaeloe, a hing o ueloe, na hum o boeh loe, a dueh o tih, tiah a thuih o.

5 پس آن شب برخاسته، به اردوگاه سوری‌ها رفتند، ولی کسی آنجا نبود.

Nihcae loe khodai ai naah angthawk o moe, Syria kaminawk ataihaih ahmuen ah caeh o; Syria kaminawk iihhaih im um ah phak o naah loe, khenah, to ah kami maeto doeh om ai.

6 چون خداوند صدای ارابه‌ها و اسبان و صدای لشکر عظیمی را در اردوی سوری‌ها پیچانده بود، به طوری که آنها فکر کرده بودند پادشاه اسرائیل پادشاهان حیت و مصر را اجیر کرده، تا به آنها حمله کنند؛

Angraeng mah Syria kaminawk ih hrang tuen, hrangleeng atuen, paroeai misatuh kaminawk ih atuen to thaisak; to pongah nihcae mah khen oh, Israel siangpahrang loe aicae tuk hanah, Hit hoi Izip siangpahrangnawk to tlai boeh, tiah maeto hoi maeto a thuih o.

7 پس هراسان شده، شبانه خیمه‌ها، اسبها، الاغها و چیزهای دیگر را که در اردوگاه بود گذاشته، از ترس جان خود فرار کرده بودند.

To pongah nihcae loe khawnthaw ah angthawk o moe, angmacae ih buk, hrangnawk hoi laa hrangnawk to cawnh o taak; ataihaih im doeh suek o sut moe, hinghaih loih thai hanah a cawnh o.

8 جذامی‌ها وقتی به کنار اردوگاه رسیدند، به خیمه‌ها داخل شده، خوردند و نوشیدند و نقره و طلا و لباسی را که در خیمه بود با خود بردند و پنهان کردند. سپس وارد خیمهٔ دوم شده، اموال آن را نیز برداشتند و پنهان کردند.

Ngansae man kaminawk loe ataihaih im taeng to phak o moe, iihhaih im maeto thungah akun o; a caak o, a naek o moe, sui hoi phoisanawk, khukbuennawk to lak o pacoengah, hawk o; nihcae loe amlaem o let moe, kalah maeto imthung ah doeh akun o, hmuenmaenawk to lak o moe, hawk o let bae.

9 ولی بعد به یکدیگر گفتند: «ما کار خوبی نمی‌کنیم. نباید ساکت بنشینیم؛ باید این خبر خوش را به همه برسانیم. اگر تا فردا صبح صبر کنیم بلایی بر سرمان خواهد آمد. بیایید فوری برگردیم و این خبر خوش را به قصر پادشاه برسانیم.»

To pacoengah maeto hoi maeto, a sak o ih hmuen hae amsoem ai; vaihni loe tamthanglok kahoih thuihaih niah oh, toe aicae loe thui ai ah a oh o duem; thui ai ah khodai khoek to a oh o nahaeloe, aicae nuiah sethaih om moeng tih; to pongah caeh o si loe, siangpahrang imthung takohnawk khaeah thui pae si, tiah a thuih o.

10 پس آنها رفتند و آنچه را که اتفاق افتاده بود به نگهبانان دروازهٔ شهر خبر داده، گفتند: «ما به اردوگاه سوری‌ها رفتیم و کسی در آنجا نبود. اسبها و الاغها و خیمه‌ها سرجایشان بودند، ولی حتی یک نفر هم در آن حوالی دیده نمی‌شد.»

To pongah caeh o moe, vangpui khongkha toep kami to kawk o, nihcae khaeah, Syria kaminawk ataihaih im ah ka caeh o naah, khenah, kami maeto doeh om o ai boeh; kami lok doeh om ai; toe hrang hoi laa hrangnawk ih lok khue to oh; ataihaih imnawk doeh caeh o taak, tiah a thuih pae o.

11 نگهبانان نیز این خبر را به دربار رساندند.

Sipae toep kaminawk loe angkawk o moe, to tamthang to siangpahrang imthung ah thuih o.

12 پادشاه از رختخوابش بیرون آمد و به افرادش گفت: «من به شما می‌گویم که چه شده است. سوری‌ها می‌دانند که ما گرسنه هستیم، پس برای اینکه ما را از شهر بیرون بکشند، از اردوگاه بیرون رفته، خود را در صحرا پنهان کرده‌اند. آنها در این فکر هستند که وقتی از شهر خارج شدیم به ما هجوم بیاورند و اسیرمان کنند و شهر را به تصرف خود درآورند.»

Siangpahrang loe khodai ai naah angthawk moe, a tamnanawk khaeah, Syria kaminawk mah aicae nuiah sak ih hmuen to kang thuih o han. Aicae loe zok amthlam boeh, tiah nihcae mah panoek o; nihcae mah, aicae vangpui thung hoi tasa bang tacawt naah kahing ah naeh si loe, vangpui thungah akun si, tiah a poek o pongah, nihcae loe taw thungah anghawk hanah angmacae ataihaih ahmuen hoiah tacawt o boeh, tiah a naa.

13 یکی از درباریان در جواب او گفت: «بهتر است چند نفر را با پنج اسبی که برای ما باقی مانده به آنجا بفرستیم و موضوع را تحقیق کنیم. مردم اینجا همه محکوم به مرگ هستند، پس بهتر است به هر قیمتی شده این را امتحان کنیم.»

A tamna maeto mah, Thoemto kaminawk mah vangpui thungah kanghnat hrang pangato la o nasoe; khenah, to kaminawk doeh to ah kaom paroeai Israel kaminawk baktiah ni dueh o tih; to kaminawk to patoeh si loe, khen noek si, tiah pathim pae.

14 پس دو ارابه با اسبهای باقیمانده حاضر کردند و پادشاه چند نفر را فرستاد تا ببیند چه بر سر لشکر سوری آمده است.

To pongah nihcae mah hrang lakok hnetto lak o moe, Syria misatuh kaminawk ohhaih ahmuen ah patoeh o; hrang lakok mongh kaminawk khaeah, Caeh oh loe, hmuen ohhaih dan to khen oh, tiah a naa.

15 آنها رد پای سوری‌ها را تا کنار رود اردن دنبال کردند. تمام جاده از لباس و ظروفی که سوری‌ها در حین فرار به زمین انداخته بودند، پر بود. مأموران بازگشتند و به پادشاه خبر دادند که سربازان سوری همه فرار کرده‌اند.

To kaminawk mah nihcae to Jordan vapui karoek to patom o, khenah, Syria kaminawk loe tawthaih hoiah cawnh o pongah, loklam loe nihcae mah vah o sut ih khukbuen hoi hmuenmaenawk hoiah koi. To pongah patoeh ih kaminawk loe amlaem o let moe, siangpahrang khaeah thuih pae o.

16 به محض شنیدن این خبر، مردم سامره هجوم بردند و اردوگاه سوری‌ها را غارت کردند. پس همان‌گونه که خداوند فرموده بود، در آن روز سه کیلو آرد به یک مثقال نقره و شش کیلو جو به همان قیمت فروخته شد.

Kaminawk loe caeh o moe, Syrianawk ataihaih im to muk pae o. To pongah angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, takaw dip tangsum maeto naah Shekel maeto hoiah zawh o.

17 پادشاه ملتزم خود را دم دروازهٔ شهر گذاشت تا بر رفت و آمد مردم نظارت کند. ولی هنگامی که مردم هجوم آوردند، او زیر دست و پای آنها کشته شد، همان‌گونه که الیشع، وقتی پادشاه به خانهٔ او آمده بود، آن را پیشگویی کرد.

Siangpahrang mah oep ih angraeng to siangpahrang khongkha toepkung ah suek; toe siangpahrang anih khaeah caeh naah, Sithaw kami mah thuicoek ih lok baktih toengah, khongkha toepkung loe kaminawk mah khongkha taengah atit o moe, duek.

18 الیشع به پادشاه گفته بود که روز بعد، کنار دروازهٔ شهر، شش کیلو جو و سه کیلو آرد هر یک به یک مثقال نقره فروخته خواهد شد.

Sithaw kami mah siangpahrang khaeah, Khawnbang hae atue phak naah, takaw dip kahoih tahhaih maeto naah shekel maeto hoiah zaw o ueloe, Samaria vangpui khongkha ah barli cang tahhaih hnetto naah shekel maeto hoiah zaw o tih, tiah thuih ih lok baktih toengah oh phaek.

19 ولی ملتزم پادشاه جواب داده بود: «حتی اگر خداوند از آسمان غله بفرستد، این که تو می‌گویی عملی نخواهد شد.» و الیشع نیز به او گفته بود: «تو با چشمان خود آن را خواهی دید، ولی از آن نخواهی خورد.»

To naah khongkha toepkung angraeng mah Sithaw kami khaeah, Khenah, Angraeng mah vaihi van ih thok to paong cadoeh, to hmuen to om thai tih maw? tiah thuih. Sithaw kami mah anih khaeah, Khenah, Na mik hoi roe na hnu tih, toe na caa mak ai, tiah a naa.

20 درست همین‌طور شد؛ او در کنار دروازه، زیر دست و پای مردم ماند و کشته شد.

To tiah thuih ih lok baktih toengah to angraeng khaeah phak, kaminawk mah anih to khongkha ah atit o pongah, anih loe duek.