دوم پادشاهان 3

1 یورام پسر اَخاب، سلطنت خود را بر اسرائیل در هجدهمین سال سلطنت یهوشافاط، پادشاه یهودا آغاز کرد و دوازده سال پادشاهی نمود. پایتخت او سامره بود.

Now Jehoram the son of Ahab began to reign over Israel in Samaria in the eighteenth year of Jehoshaphat king of Judah, and reigned twelve years.

2 یورام نسبت به خداوند گناه ورزید ولی نه به اندازهٔ پدر و مادرش. او مجسمهٔ بعل را که پدرش ساخته بود، خراب کرد.

And he did that which was evil in the sight of Jehovah, but not like his father and like his mother, for he put away the pillar of Baal that his father had made.

3 با وجود این، او نیز از گناهان یربعام (پسر نباط) که اسرائیل را به بت‌پرستی کشانیده بود پیروی نموده، از آنها دست برنداشت.

Nevertheless he clung to the sins of Jeroboam the son of Nebat, with which he made Israel to sin; he did not depart therefrom.

4 میشع، پادشاه موآب که هر سال از گله‌های خود صد هزار بره و نیز پشم صد هزار قوچ به اسرائیل باج می‌داد،

Now Mesha king of Moab was a sheep-master. And he rendered to the king of Israel the wool of a hundred thousand lambs, and of a hundred thousand rams.

5 بعد از مرگ اَخاب، به ضد پادشاه اسرائیل شورش کرد.

But it came to pass, when Ahab was dead, that the king of Moab rebelled against the king of Israel.

6 پس یورام از پایتخت خارج شد تا سپاه اسرائیل را جمع کند.

And king Jehoram went out of Samaria at that time, and mustered all Israel.

7 سپس این پیغام را برای یهوشافاط، پادشاه یهودا فرستاد: «پادشاه موآب از فرمان من سرپیچی کرده است. آیا مرا در جنگ با او کمک خواهی کرد؟» یهوشافاط در جواب او گفت: «البته که تو را کمک خواهم کرد. من و تمام افراد و اسبانم زیر فرمان تو هستیم.

And he went and sent to Jehoshaphat the king of Judah, saying, The king of Moab has rebelled against me. Will thou go with me against Moab to battle? And he said, I will go up. I am as thou are, my people as thy people, my horses as thy horses.

8 از کدام طرف باید حمله را شروع کرد؟» یورام جواب داد: «از بیابان ادوم حمله می‌کنیم.»

And he said, Which way shall we go up? And he answered, The way of the wilderness of Edom.

9 پس سپاه اسرائیل و یهودا و نیز نیروهای ادوم با هم متحد شده، رهسپار جنگ شدند. اما پس از هفت روز پیشروی در بیابان، آب تمام شد و افراد و چارپایان تشنه شدند.

So the king of Israel went, and the king of Judah, and the king of Edom. And they made a circuit of seven days' journey, and there was no water for the army, nor for the beasts that followed them.

10 یورام، پادشاه اسرائیل، با اندوه گفت: «حالا چه کنیم؟ خداوند، ما سه پادشاه را به اینجا آورده است تا ما را مغلوب پادشاه موآب کند.»

And the king of Israel said, Alas! For Jehovah has called these three kings together to deliver them into the hand of Moab.

11 اما یهوشافاط، پادشاه یهودا، پرسید: «آیا از انبیای خداوند کسی همراه ما نیست تا از جانب خداوند به ما بگوید چه باید کرد؟» یکی از افراد یورام جواب داد: «الیشع که خادم ایلیا بود، اینجاست.»

But Jehoshaphat said, Is there not here a prophet of Jehovah, that we may inquire of Jehovah by him? And one of the king of Israel's servants answered and said, Elisha the son of Shaphat is here, who poured water on the hands of Elijah.

12 یهوشافاط گفت: «خداوند توسط او سخن می‌گوید.» پس پادشاهان اسرائیل و یهودا و ادوم نزد الیشع رفتند تا با او مشورت نمایند که چه کنند.

And Jehoshaphat said, The word of Jehovah is with him. So the king of Israel and Jehoshaphat and the king of Edom went down to him.

13 الیشع به پادشاه اسرائیل گفت: «چرا نزد من آمده‌ای؟ برو با انبیای پدر و مادرت مشورت کن!» اما یورام پادشاه جواب داد: «نه! چون این خداوند است که ما سه پادشاه را به اینجا آورده تا مغلوب پادشاه موآب شویم!»

And Elisha said to the king of Israel, What have I to do with thee? Get thee to the prophets of thy father, and to the prophets of thy mother. And the king of Israel said to him, No, for Jehovah has called these three kings together to deliver them into the hand of Moab.

14 الیشع گفت: «به ذات خداوند، خدای لشکرهای آسمان که خدمتش می‌کنم قسم، اگر به خاطر یهوشافاط پادشاه یهودا نبود من حتی به تو نگاه هم نمی‌کردم.

And Elisha said, As Jehovah of hosts lives, before whom I stand, surely, were it not that I regard the presence of Jehoshaphat the king of Judah, I would not look toward thee, nor see thee.

15 حال، چنگ‌نوازی نزد من بیاورید.» وقتی چنگ به صدا درآمد، قدرت خداوند بر الیشع قرار گرفت

But now bring me a minstrel. And it came to pass, when the minstrel played, that the hand of Jehovah came upon him.

16 و او گفت: «خداوند می‌فرماید: بستر خشک این رودخانه را پر از گودال کنید تا من آنها را پر از آب سازم.

And he said, Thus says Jehovah, Make this valley full of trenches.

17 باد و باران نخواهید دید، اما رودخانهٔ خشک پر از آب می‌شود تا هم خودتان سیراب شوید و هم چارپایانتان.

For thus says Jehovah, Ye shall not see wind, neither shall ye see rain, yet that valley shall be filled with water, and ye shall drink, both ye and your cattle and your beasts.

18 خداوند کار بزرگتری نیز انجام خواهد داد؛ او شما را بر موآب پیروز خواهد کرد!

And this is but a light thing in the sight of Jehovah. He will also deliver the Moabites into your hand.

19 بهترین شهرها و استحکامات ایشان را از بین خواهید برد، درختان میوه را خواهید برید، چشمه‌های آب را مسدود خواهید کرد و مزارع حاصلخیز ایشان را با سنگها پر نموده، آنها را از بین خواهید برد.»

And ye shall smite every fortified city, and every choice city, and shall fell every good tree, and stop all fountains of water, and mar every good piece of land with stones.

20 صبح روز بعد، هنگام تقدیم قربانی صبحگاهی، از راه ادوم آب جاری شد و طولی نکشید که همه جا را فرا گرفت.

And it came to pass in the morning, about the time of offering the oblation, that, behold, there came water by the way of Edom, and the country was filled with water.

21 وقتی مردم موآب شنیدند که سه سپاه متحد به طرف آنها پیش می‌آیند، تمام کسانی را که می‌توانستند بجنگند، از پیر و جوان، جمع کردند و در مرز کشور خود موضع گرفتند.

Now when all the Moabites heard that the kings came up to fight against them, they gathered themselves together, all that were able to put on armor, and upward, and stood on the border.

22 ولی صبح روز بعد، وقتی آفتاب برآمد و بر آن آب تابید، موآبی‌ها از آن طرف، آب را مثل خون، سرخ دیدند

And they rose up early in the morning, and the sun shone upon the water, and the Moabites saw the water opposite them as red as blood.

23 و فریاد برآوردند: «نگاه کنید! سربازان سه پادشاه دشمن به جان هم افتاده، خون یکدیگر را ریخته‌اند! ای موآبیان، برویم غارتشان کنیم!»

And they said, This is blood. The kings are surely destroyed, and they have smitten each man his fellow. Now therefore, Moab, to the spoil.

24 اما همین که به اردوگاه اسرائیل رسیدند سربازان اسرائیلی به آنها حمله کردند. سپاه موآب تار و مار شد. سربازان اسرائیلی وارد سرزمین موآب شدند و به کشتار موآبی‌ها پرداختند.

And when they came to the camp of Israel, the Israelites rose up and smote the Moabites, so that they fled before them, and they went forward into the land smiting the Moabites.

25 آنها شهرها را خراب کردند و مزارع حاصلخیز را با سنگها پر ساخته آنها را ویران نمودند، چشمه‌های آب را مسدود کردند و درختان میوه را بریدند. سرانجام فقط پایتخت آنان، قیرحارست باقی ماند که آن را هم فلاخن‌اندازان محاصره کرده، به تصرف درآوردند.

And they beat down the cities. And on every good piece of land they cast every man his stone, and filled it. And they stopped all the fountains of water, and felled all the good trees, until in Kir-hareseth only they left the stones of it. However the slingers went about it, and smote it.

26 وقتی پادشاه موآب دید که جنگ را باخته است، هفتصد مرد شمشیرزن با خود برداشت تا محاصره را بشکند و نزد پادشاه ادوم فرار کند، اما نتوانست.

And when the king of Moab saw that the battle was too hard for him, he took with him seven hundred men that drew sword to break through to the king of Edom, but they could not.

27 پس پسر بزرگ خود را که می‌بایست بعد از او پادشاه شود گرفته، روی حصار شهر برای بت موآبی‌ها قربانی کرد. خشم عظیمی بر علیه اسرائیل پدید آمد، و سربازان اسرائیل عقب‌نشینی کرده، به سرزمین خود بازگشتند.

Then he took his eldest son who should have reigned in his stead, and offered him for a burnt offering upon the wall. And there was great wrath against Israel, and they departed from him, and returned to their own land.