اول تسالونیکیان 2

1 برادران و خواهران عزیز، شما خود می‌دانید که آمدن ما نزد شما چقدر مفید و پرثمر بود.

For ye yourselves, brethren, know our entrance among you, that it was not in vain.

2 آگاهید که پیش از آنکه نزد شما بیاییم، در شهر فیلیپی به سبب اعلام پیام انجیل، چقدر با ما بدرفتاری کردند و چقدر آزار و زحمت دیدیم. با این حال، با وجود مخالفت‌های شدید، خدا به ما جرأت داد تا با دلیری، پیغام انجیل را به شما نیز برسانیم.

But though we had suffered before and been injuriously treated, as ye know, at Philippi, we spake boldly in the name of our God to declare unto you the gospel of God with much conflict.

3 پس ملاحظه می‌کنید که پیغام انجیل را نه با انگیزه‌های نادرست و مقاصد ناپاک بلکه با سادگی و خلوص نیت به شما رساندیم.

For our exhortation was not of deceit, nor of impurity, nor in guile:

4 در واقع، خدا به ما اعتماد کرده تا به عنوان رسولان او، حقایق انجیل را اعلام نماییم. از این رو، ذره‌ای نیز پیغام خدا را تغییر نمی‌دهیم، حتی اگر به مذاق مردم سازگار نباشد؛ زیرا ما خدمتگزار خدایی هستیم که از تمام نیتهای دلمان باخبر است.

but as we have been approved by God to be entrusted with the gospel, so we speak, not as pleasing men, but God, who trieth our hearts.

5 خودتان آگاهید که ما هرگز سعی نکردیم با چرب‌زبانی، توجه شما را به خود جلب کنیم؛ از روابطمان با شما نیز برای کسب منافع مادی استفاده نکردیم، خدا خودش شاهد است.

For neither at any time used we flattering speech, as ye know, nor covetous pretence, God is witness:

6 در ضمن، نه از شما و نه از کسی دیگر انتظار احترام و تکریم نداشتیم، گرچه به عنوان رسولان مسیح، این حق را به گردن شما داشتیم.

nor sought we glory of men, neither of you, nor of others: though we might have expected maintenance, as the apostles of Christ.

7 اما نه فقط از این حق خود استفاده نکردیم، بلکه مانند یک مادر مهربان از شما مراقبت نمودیم.

But we were gentle among you, even as a nurse cherisheth her children:

8 محبت و علاقهٔ ما نسبت به شما آنقدر زیاد بود که نه تنها پیغام خدا را، بلکه جانهای خود را نیز در اختیار شما گذاشتیم.

so we, being affectionately desirous of you, were willing to impart to you, not only the gospel of God, but even our own souls, because ye were dear unto us.

9 برادران عزیز، حتماً به یاد دارید که با چه زحمتی، شب و روز کار می‌کردیم و برای امرار معاش عرق می‌ریختیم، تا وقتی پیغام انجیل خدا را به شما می‌رسانیم، سربار کسی نباشیم.

For ye remember, brethren, our labor and toil; for working night and day, that we might not be burthensome to any of you, we preached among you the gospel of God.

10 شما خودتان شاهدید و خدا نیز گواه است که رفتار ما با هر یک از شما، پاک و بی‌ریا و بی‌عیب بوده است.

Ye are witnesses, and God also, how holily, and justly, and unblameably we behaved towards you that believe:

11 حتماً به خاطر دارید که چگونه مانند یک پدر که فرزند خود را نصیحت می‌کند با شما رفتار کردیم.

as ye know likewise, how we exhorted and comforted every one of you, as a father his children;

12 به شما التماس و توصیه می‌کردیم و تشویقتان می‌کردیم که زندگی و رفتارتان شایستۀ خدا باشد، خدایی که شما را دعوت کرده تا در ملکوت و جلال او سهیم گردید.

and charged you, that ye should walk worthy of God, who hath called you to his kingdom and glory.

13 همچنین دائماً خدا را شکر می‌کنیم که وقتی پیام خدا را پذیرفتید، همان پیام را که از ما شنیدید، آن را سخنان انسانی نپنداشتید، بلکه گفته‌های ما را به‌عنوان کلام خدا پذیرفتید، که البته چنین نیز هست. و این پیغام همچنان در درون شما که ایمان دارید، عمل می‌کند.

For this also we thank God continually, that when ye received the word of God, which ye heard from us, ye received it not as the word of men, but (as it is in truth) the word of God, which also worketh effectually in you that believe.

14 و پس از آن، همان رنجها و مشکلاتی که بر کلیساهای یهودیه که در مسیح عیسایند، وارد آمد، شما را نیز در برگرفت، زیرا شما از هموطنان خود همان جور و ستمی را دیدید که ایشان از هموطنان یهودی خود دیدند.

For ye, brethren, became followers of the churches of God, which are in Judea, in Christ Jesus, in that ye also have suffered the same things from your own countrymen, as they have from the Jews:

15 از آنان که انبیای پیشین و حتی عیسای خداوند را کشتند؛ اکنون نیز بی‌رحمانه ما را آزار می‌دهند. آنان هم با خدا مخالفند، هم با انسان؛

who both killed the Lord Jesus, and their own prophets, and have persecuted us; who are displeasing to God, and contrary to all men:

16 و می‌کوشند ما را از رساندن پیام خدا به غیریهودیان منع کنند، تا مبادا ایشان نیز به نجات دست یابند. به این ترتیب گناهان این قوم بر روی هم انباشته می‌شود، و سرانجام غضب خدا بر ایشان فرود خواهد آمد.

forbidding us to speak to the Gentiles that they might be saved, thus going on to fill up their sins perpetually: but wrath is coming upon them to extremity.

17 برادران عزیز، پس از آنکه مدتی از شما دور شدیم گرچه دلمان هرگز از شما دور نشد بسیار کوشیدیم که بار دیگر شما را ببینیم.

But we, brethren, being separated from you for a season, in person not in heart, endeavoured the more earnestly to see you again with much desire.

18 به همین منظور بسیار مایل بودیم نزد شما بیاییم، و من، پولس، بارها سعی کردم بیایم، اما شیطان مانع شد.

Wherefore we would have come unto you (even I Paul) once and again; but Satan hindered us.

19 زیرا امید و شادی و تاج افتخار ما، در حضور خداوندمان، عیسی، به‌هنگام بازگشت او، چیست؟ آیا شما نیستید؟

For what is our hope, or joy, or crown of boasting? are not ye also among others in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?

20 شما براستی افتخار و شادی ما هستید.

for ye are our glory and our joy.

Paul Preaches to the Thessalonians