اول تسالونیکیان 2
| برادران و خواهران عزیز، شما خود می‌دانید که آمدن ما نزد شما چقدر مفید و پرثمر بود. | 1 |
Yes, friends, you yourselves know that your reception of us was not without result.
| آگاهید که پیش از آنکه نزد شما بیاییم، در شهر فیلیپی به سبب اعلام پیام انجیل، چقدر با ما بدرفتاری کردند و چقدر آزار و زحمت دیدیم. با این حال، با وجود مخالفت‌های شدید، خدا به ما جرأت داد تا با دلیری، پیغام انجیل را به شما نیز برسانیم. | 2 |
For, although we had experienced suffering and ill treatment, as you know, at Philippi, we had the courage, by the help of our God, to tell you God’s good news in spite of great opposition.
| پس ملاحظه می‌کنید که پیغام انجیل را نه با انگیزه‌های نادرست و مقاصد ناپاک بلکه با سادگی و خلوص نیت به شما رساندیم. | 3 |
Our appeal to you was not based on a delusion, nor was it made from unworthy motives, or with any intention of misleading you.
| در واقع، خدا به ما اعتماد کرده تا به عنوان رسولان او، حقایق انجیل را اعلام نماییم. از این رو، ذره‌ای نیز پیغام خدا را تغییر نمی‌دهیم، حتی اگر به مذاق مردم سازگار نباشد؛ زیرا ما خدمتگزار خدایی هستیم که از تمام نیتهای دلمان باخبر است. | 4 |
But, having been found worthy by God to be entrusted with the good news, therefore we tell it; with a view to please, not people, but God who proves our hearts.
| خودتان آگاهید که ما هرگز سعی نکردیم با چرب‌زبانی، توجه شما را به خود جلب کنیم؛ از روابطمان با شما نیز برای کسب منافع مادی استفاده نکردیم، خدا خودش شاهد است. | 5 |
Never at any time, as you know, did we use the language of flattery, or make false professions in order to hide selfish aims. God will bear witness to that.
| در ضمن، نه از شما و نه از کسی دیگر انتظار احترام و تکریم نداشتیم، گرچه به عنوان رسولان مسیح، این حق را به گردن شما داشتیم. | 6 |
Nor did we seek to win honor from people, whether from you or from others, although, as apostles of Christ, we might have burdened you with our support.
| اما نه فقط از این حق خود استفاده نکردیم، بلکه مانند یک مادر مهربان از شما مراقبت نمودیم. | 7 |
But we lived among you with the simplicity of a child; we were like a woman nursing her own children.
| محبت و علاقهٔ ما نسبت به شما آنقدر زیاد بود که نه تنها پیغام خدا را، بلکه جانهای خود را نیز در اختیار شما گذاشتیم. | 8 |
In our strong affection for you, that seemed to us the best way of sharing with you, not only God’s good news, but our lives as well – so dear had you become to us.
| برادران عزیز، حتماً به یاد دارید که با چه زحمتی، شب و روز کار می‌کردیم و برای امرار معاش عرق می‌ریختیم، تا وقتی پیغام انجیل خدا را به شما می‌رسانیم، سربار کسی نباشیم. | 9 |
You will not have forgotten, friends, our labor and toil. Night and day we used to work at our trades, so as not be a burden to any of you, while we proclaimed to you God’s good news.
| شما خودتان شاهدید و خدا نیز گواه است که رفتار ما با هر یک از شما، پاک و بی‌ریا و بی‌عیب بوده است. | 10 |
You will bear witness, and God also, that our relations with you who believed in Christ were pure, and upright, and beyond reproach.
| حتماً به خاطر دارید که چگونه مانند یک پدر که فرزند خود را نصیحت می‌کند با شما رفتار کردیم. | 11 |
Indeed, you know that, like a father with his own children, we used to encourage and comfort every one of you, and solemnly plead with you;
| به شما التماس و توصیه می‌کردیم و تشویقتان می‌کردیم که زندگی و رفتارتان شایستۀ خدا باشد، خدایی که شما را دعوت کرده تا در ملکوت و جلال او سهیم گردید. | 12 |
so that you should make your daily lives worthy of God who is calling you into the glory of his kingdom.
| همچنین دائماً خدا را شکر می‌کنیم که وقتی پیام خدا را پذیرفتید، همان پیام را که از ما شنیدید، آن را سخنان انسانی نپنداشتید، بلکه گفته‌های ما را به‌عنوان کلام خدا پذیرفتید، که البته چنین نیز هست. و این پیغام همچنان در درون شما که ایمان دارید، عمل می‌کند. | 13 |
This, too, is a reason why we, on our part, are continually thanking God – because, in receiving the teaching that you had from us, you accepted it, not as the teaching of humans, but as what it really is – the teaching of God, which is even now doing its work within you who believe in Christ.
| و پس از آن، همان رنجها و مشکلاتی که بر کلیساهای یهودیه که در مسیح عیسایند، وارد آمد، شما را نیز در برگرفت، زیرا شما از هموطنان خود همان جور و ستمی را دیدید که ایشان از هموطنان یهودی خود دیدند. | 14 |
For you, friends, began to follow the example of the churches of God in Judea which are in union with Jesus Christ; you, in your turn, suffering at the hands of your fellow citizens, in the same way as those churches did at the hands of their people –
| از آنان که انبیای پیشین و حتی عیسای خداوند را کشتند؛ اکنون نیز بی‌رحمانه ما را آزار می‌دهند. آنان هم با خدا مخالفند، هم با انسان؛ | 15 |
who killed both the Lord Jesus and the prophets, and persecuted us also. They do not try to please God, and they are enemies to all humanity,
| و می‌کوشند ما را از رساندن پیام خدا به غیریهودیان منع کنند، تا مبادا ایشان نیز به نجات دست یابند. به این ترتیب گناهان این قوم بر روی هم انباشته می‌شود، و سرانجام غضب خدا بر ایشان فرود خواهد آمد. | 16 |
for they try to prevent us from speaking to the Gentiles with a view to their salvation, and so are always filling up the measure of their iniquity. But the wrath of God has come upon them to the full!
| برادران عزیز، پس از آنکه مدتی از شما دور شدیم گرچه دلمان هرگز از شما دور نشد بسیار کوشیدیم که بار دیگر شما را ببینیم. | 17 |
As for ourselves, friends, our having been bereaved of you even for a short time – though in body only, and not in spirit – made us all the more eager to see your faces again; and the longing to do so was strong on us.
| به همین منظور بسیار مایل بودیم نزد شما بیاییم، و من، پولس، بارها سعی کردم بیایم، اما شیطان مانع شد. | 18 |
That was why we made up our minds to go and see you – at least I, Paul, did, more than once – but Satan put difficulties in our way.
| زیرا امید و شادی و تاج افتخار ما، در حضور خداوندمان، عیسی، به‌هنگام بازگشت او، چیست؟ آیا شما نیستید؟ | 19 |
For what hope or joy will be ours, or what crown will we have to boast of, in the presence of our Lord Jesus, at his coming, if it isn’t you?
| شما براستی افتخار و شادی ما هستید. | 20 |
You are our pride and our delight!
