اول سموئیل 1

1 مردی بود به نام القانه از قبیلهٔ افرایم که در رامه تایم صوفیم واقع در کوهستان افرایم زندگی می‌کرد. او پسر یروحام، پسر الیهو، پسر توحو، پسر صوف بود. او افرایمی بود.

以法莲山地的拉玛·琐非有一个以法莲人，名叫以利加拿，是苏弗的玄孙，托户的曾孙，以利户的孙子，耶罗罕的儿子。

2 القانه دو زن داشت به نامهای حنا و فَنِنه. فننه صاحب فرزندان بود، اما حنا فرزندی نداشت.

他有两个妻：一名哈拿，一名毗尼拿。毗尼拿有儿女，哈拿没有儿女。

3 القانه هر سال با خانوادهٔ خود به شیلوه می‌رفت تا خداوند لشکرهای آسمان را عبادت نموده، به او قربانی تقدیم کند. در آن زمان حُفنی و فینحاس، پسران عیلی، در آنجا کاهنان خداوند بودند.

这人每年从本城上到示罗，敬拜祭祀万军之耶和华；在那里有以利的两个儿子何弗尼、非尼哈当耶和华的祭司。

4 القانه در روزی که قربانی تقدیم می‌کرد، به زنش فننه و به همۀ پسران و دخترانش سهمی‌هایی از گوشت قربانی می‌داد.

以利加拿每逢献祭的日子，将祭肉分给他的妻毗尼拿和毗尼拿所生的儿女；

5 اما به حنا دو چندان سهم می‌داد، زیرا او را دوست می‌داشت، هر چند که خداوند رحم او را بسته بود.

给哈拿的却是双分，因为他爱哈拿。无奈耶和华不使哈拿生育。

6 فَنِنه پیوسته به حنا طعنه می‌زد و او را سخت می‌رنجاند، برای اینکه خداوند رحم حنا را بسته بود.

毗尼拿见耶和华不使哈拿生育，就作她的对头，大大激动她，要使她生气。

7 این وضع سال به سال تکرار می‌شد. هربار که به خیمۀ عبادت می‌رفتند، فننه حنا را می‌رنجاند، به حدی که حنا می‌گریست و چیزی نمی‌خورد.

每年上到耶和华殿的时候，以利加拿都以双分给哈拿；毗尼拿仍是激动她，以致她哭泣不吃饭。

8 شوهرش القانه از او می‌پرسید: «حنا، چرا گریه می‌کنی؟ چرا چیزی نمی‌خوری؟ چرا اینقدر غمگین هستی؟ آیا من برای تو از ده پسر بهتر نیستم؟»

她丈夫以利加拿对她说：“哈拿啊，你为何哭泣，不吃饭，心里愁闷呢？有我不比十个儿子还好吗？”

9 یک بار، پس از صرف خوراک قربانی در شیلوه، حنا برخاست و رفت تا دعا کند. عیلیِ کاهن کنار درگاه خیمۀ عبادت در جای همیشگی خود نشسته بود.

他们在示罗吃喝完了，哈拿就站起来。祭司以利在耶和华殿的门框旁边，坐在自己的位上。

10 حنا به تلخی جان به درگاه خداوند دعا کرده، زارزار گریست،

哈拿心里愁苦，就痛痛哭泣，祈祷耶和华，

11 و نذر کرده، گفت: «ای خداوند لشکرهای آسمان متعال، اگر بر مصیبت کنیزت نظری افکنی و دعایم را اجابت فرموده، پسری به من عطا کنی، او را به تو تقدیم می‌کنم تا در تمام عمر خود وقف تو باشد و موی سرش هرگز تراشیده نشود.»

许愿说：“万军之耶和华啊，你若垂顾婢女的苦情，眷念不忘婢女，赐我一个儿子，我必使他终身归与耶和华，不用剃头刀剃他的头。”

12 وقتی حنا به دعای خود در پیشگاه خداوند طول داد، عیلی متوجه دهان او شد

哈拿在耶和华面前不住地祈祷，以利定睛看她的嘴。（

13 و دید که لبهایش تکان می‌خورد ولی صدایش شنیده نمی‌شود، و عیلی گمان برد که مست است.

原来哈拿心中默祷，只动嘴唇，不出声音，因此以利以为她喝醉了。）

14 پس به وی گفت: «چرا مست به اینجا آمده‌ای؟ شرابت را از خود دور کن!»

以利对她说：“你要醉到几时呢？你不应该喝酒。”

15 حنا در جواب گفت: «نه ای سرورم، من شراب نخورده‌ام و مست نیستم بلکه زنی دل شکسته‌ام و غم خود را با خداوند در میان می‌گذاشتم.

哈拿回答说：“主啊，不是这样。我是心里愁苦的妇人，清酒浓酒都没有喝，但在耶和华面前倾心吐意。

16 گمان نکن که من زنی فرومایه هستم، زیرا تمام مدت با غم و اندوه دعا می‌کردم.»

不要将婢女看作不正经的女子。我因被人激动，愁苦太多，所以祈求到如今。”

17 عیلی گفت: «خدای اسرائیل، آنچه را از او خواستی به تو بدهد! حال، به سلامتی برو!»

以利说：“你可以平平安安地回去。愿以色列的 神允准你向他所求的！”

18 حنا از عیلی تشکر نمود و با خوشحالی برگشت و غذا خورد و دیگر غمگین نبود.

哈拿说：“愿婢女在你眼前蒙恩。”于是妇人走去吃饭，面上再不带愁容了。

19 روز بعد، صبح زود تمام اعضای خانوادهٔ القانه برخاسته، برای پرستش خداوند به خیمهٔ عبادت رفتند و سپس به خانهٔ خود در رامه بازگشتند. وقتی القانه با حنا همبستر شد، خداوند خواستهٔ او را به یاد آورد.

次日清早，他们起来，在耶和华面前敬拜，就回拉玛。到了家里，以利加拿和妻哈拿同房，耶和华顾念哈拿，

20 پس از چندی حنا حامله شده، پسری زایید و او را سموئیل نامید و گفت: «من او را از خداوند درخواست نمودم.»

哈拿就怀孕。日期满足，生了一个儿子，给他起名叫撒母耳，说：“这是我从耶和华那里求来的。”

21 سال بعد طبق معمول، القانه با خانوادهٔ خود به عبادتگاه رفت تا قربانی سالیانه را به خداوند تقدیم کند و نذر خود را ادا نماید.

以利加拿和他全家都上示罗去，要向耶和华献年祭，并还所许的愿。

22 اما حنا همراه آنها نرفت. او به شوهرش گفت: «وقتی بچه از شیر گرفته شد، آنگاه به عبادتگاه خداوند خواهم رفت و او را با خود خواهم برد تا همیشه در آنجا بماند.»

哈拿却没有上去，对丈夫说：“等孩子断了奶，我便带他上去朝见耶和华，使他永远住在那里。”

23 القانه موافقت کرد و گفت: «آنچه مایل هستی بکن. در خانه بمان تا بچه از شیر گرفته شود. هر چه خواست خداوند است، بشود.» پس حنا در خانه ماند تا بچه از شیر گرفته شد.

她丈夫以利加拿说：“就随你的意行吧！可以等儿子断了奶。但愿耶和华应验他的话。”于是妇人在家里乳养儿子，直到断了奶；

24 پس وقتی بچه را از شیر گرفت، او را برداشته، همراه با یک گاو نر سه ساله برای قربانی و ده کیلوگرم آرد و یک مشک شراب به خیمهٔ عبادت در شیلوه برد.

既断了奶，就把孩子带上示罗，到了耶和华的殿；又带了三只公牛，一伊法细面，一皮袋酒。（那时，孩子还小。）

25 بعد از قربانی کردن گاو، پسر را پیش عیلی کاهن بردند.

宰了一只公牛，就领孩子到以利面前。

26 حنا از عیلی پرسید: «ای سرورم، آیا مرا به خاطر داری؟ من همان زنی هستم که در اینجا ایستاده، به حضور خداوند دعا کردم

妇人说：“主啊，我敢在你面前起誓，从前在你这里站着祈求耶和华的那妇人，就是我。

27 و از خداوند درخواست نمودم که به من فرزندی بدهد. او دعایم را مستجاب نمود و این پسر را به من بخشید.

我祈求为要得这孩子；耶和华已将我所求的赐给我了。

28 حال، او را به خداوند تقدیم می‌کنم که تا زنده است خداوند را خدمت نماید.» و خداوند را در آنجا پرستش کردند.

所以，我将这孩子归与耶和华，使他终身归与耶和华。” 于是在那里敬拜耶和华。