غزل غزلها 7
| در شولمیت چه می‌بینی؟ مثل محفل دولشکر. | ۱ 1 |
HOW beautiful are thy feet with shoes, O prince’s daughter! the joints of thy thighs are like jewels, the work of the hands of a cunning workman.
| ناف تو مثل کاسه مدور است که شراب ممزوج در آن کم نباشد. بر تو توده گندم است که سوسنها آن را احاطه کرده باشد. | ۲ 2 |
Thy navel is like a round goblet, which wanteth not liquor: thy belly is like an heap of wheat set about with lilies.
| دو پستان تومثل دو بچه توام غزال است. | ۳ 3 |
Thy two breasts are like two young roes that are twins.
| گردن تو مثل برج عاج و چشمانت مثل برکه های حشبون نزددروازه بیت ربیم. بینی تو مثل برج لبنان است که بسوی دمشق مشرف می‌باشد. | ۴ 4 |
Thy neck is as a tower of ivory; thine eyes like the fishpools in Heshbon, by the gate of Bath-rabbim: thy nose is as the tower of Lebanon which looketh toward Damascus.
| سرت بر تو مثل کرمل و موی سرت مانند ارغوان است. و پادشاه در طره هایش اسیر می‌باشد. | ۵ 5 |
Thine head upon thee is like Carmel, and the hair of thine head like purple; the king is held in the galleries.
| ای محبوبه، چه بسیار زیبا و چه بسیار شیرین به‌سبب لذتهاهستی. | ۶ 6 |
How fair and how pleasant art thou, O love, for delights!
| این قامت تو مانند درخت خرما وپستانهایت مثل خوشه های انگور می‌باشد. | ۷ 7 |
This thy stature is like to a palm tree, and thy breasts to clusters of grapes.
| گفتم که به درخت خرما برآمده، شاخه هایش راخواهم گرفت. و پستانهایت مثل خوشه های انگور و بوی نفس تو مثل سیبها باشد. | ۸ 8 |
I said, I will go up to the palm tree, I will take hold of the boughs thereof: now also thy breasts shall be as clusters of the vine, and the smell of thy nose like apples;
| و دهان تومانند شراب بهترین برای محبوبم که به ملایمت فرو رود و لبهای خفتگان را متکلم سازد. | ۹ 9 |
And the roof of thy mouth like the best wine for my beloved, that goeth down sweetly, causing the lips of those that are asleep to speak.
| من از آن محبوب خود هستم و اشتیاق وی بر من است. | ۱۰ 10 |
I am my beloved’s, and his desire is toward me.
| بیا‌ای محبوب من به صحرا بیرون برویم، و در دهات ساکن شویم. | ۱۱ 11 |
Come, my beloved, let us go forth into the field; let us lodge in the villages.
| و صبح زود به تاکستانها برویم و ببینیم که آیا انگور گل کرده وگلهایش گشوده و انارها گل داده باشد. در آنجامحبت خود را به تو خواهم داد. | ۱۲ 12 |
Let us get up early to the vineyards; let us see if the vine flourish, whether the tender grape appear, and the pomegranates bud forth: there will I give thee my loves.
| مهر گیاههابوی خود را می‌دهد و نزد درهای ما هر قسم میوه نفیس تازه و کهنه هست که آنها را برای تو‌ای محبوب من جمع کرده‌ام. | ۱۳ 13 |
The mandrakes give a smell, and at our gates are all manner of pleasant fruits, new and old, which I have laid up for thee, O my beloved.
