غزل غزلها 2
| من نرگس شارون و سوسن وادیها هستم. | ۱ 1 |
I am the rose of Sharon, and the lily of the valleys.
| چنانکه سوسن در میان خارها همچنان محبوبه من در میان دختران است. | ۲ 2 |
As the lily among thorns, so is my love among the daughters.
| چنانکه سیب در میان درختان جنگل همچنان محبوب من در میان پسران است. درسایه وی به شادمانی نشستم و میوه‌اش برای کامم شیرین بود. | ۳ 3 |
As the apple tree among the trees of the wood, so is my beloved among the sons. I sat down under his shadow with great delight, and his fruit was sweet to my taste.
| مرا به میخانه آورد و علم وی بالای سر من محبت بود. | ۴ 4 |
He brought me to the banqueting house, and his banner over me was love.
| مرا به قرصهای کشمش تقویت دهید و مرا به سیبها تازه سازید، زیرا که من از عشق بیمار هستم. | ۵ 5 |
Sustain me with flagons, comfort me with apples: for I am sick with love.
| دست چپش در زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. | ۶ 6 |
His left hand is under my head, and his right hand doth embrace me.
| ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها وآهوهای صحرا قسم می‌دهم که محبوب مرا تاخودش نخواهد بیدار نکنید و برنینگیزانید. | ۷ 7 |
I charge you, O ye daughters of Jerusalem, by the roes, and by the hinds of the field, that ye stir not, nor awake my love, till he please.
| آواز محبوب من است، اینک بر کوهها جستان وبر تلها خیزان می‌آید. | ۸ 8 |
The voice of my beloved! behold, he cometh leaping upon the mountains, skipping upon the hills.
| محبوب من مانند غزال یابچه آهو است. اینک او در عقب دیوار ما ایستاده، از پنجره‌ها می‌نگرد و از شبکه‌ها خویشتن رانمایان می‌سازد. | ۹ 9 |
My beloved is like a roe or a young hart: behold, he standeth behind our wall, he looketh forth at the windows, gazing himself through the lattice.
| محبوب من مرا خطاب کرده، گفت: «ای محبوبه من و‌ای زیبایی من برخیز و بیا. | ۱۰ 10 |
My beloved spoke, and said to me, Rise, my love, my fair one, and come away.
| زیرا اینک زمستان گذشته و باران تمام شده ورفته است. | ۱۱ 11 |
For, lo, the winter is past, the rain is over and gone;
| گلها بر زمین ظاهر شده و زمان الحان رسیده و آواز فاخته در ولایت ما شنیده می‌شود. | ۱۲ 12 |
The flowers appear on the earth; the time of the singing of birds is come, and the voice of the turtledove is heard in our land;
| درخت انجیر میوه خود را می‌رساندو موها گل آورده، رایحه خوش می‌دهد. ای محبوبه من و‌ای زیبایی من، برخیز و بیا.» | ۱۳ 13 |
The fig tree putteth forth her green figs, and the vines with the tender grape give forth their fragrance. Arise, my love, my fair one, and come away.
| ای کبوتر من که در شکافهای صخره و درستر سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان زیرا که آواز تو لذیذو چهره ات خوشنما است. | ۱۴ 14 |
O my dove, that art in the clefts of the rock, in the secret places of the stairs, let me see thy countenance, let me hear thy voice; for sweet is thy voice, and thy countenance is comely.
| شغالها، شغالهای کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند برای مابگیرید، زیرا که تاکستانهای ما گل آورده است. | ۱۵ 15 |
Take for us the foxes, the little foxes, that spoil the vines: for our vines have tender grapes.
| محبوبم از آن من است و من از آن وی هستم. در میان سوسنها می‌چراند. | ۱۶ 16 |
My beloved is mine, and I am his: he feedeth among the lilies.
| ای محبوب من، برگرد و تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد، (مانند) غزال یا بچه آهو بر کوههای باتر باش. | ۱۷ 17 |
Until the day shall break, and the shadows flee away, turn, my beloved, and be thou like a roe or a young hart upon the mountains of Bether.
