غزل غزلها 2
| من نرگس شارون و سوسن وادیها هستم. | ۱ 1 |
I am a narcissus of Sharon, A lily of the valleys.
| چنانکه سوسن در میان خارها همچنان محبوبه من در میان دختران است. | ۲ 2 |
As the lily among thorns, So is my love among the daughters.
| چنانکه سیب در میان درختان جنگل همچنان محبوب من در میان پسران است. درسایه وی به شادمانی نشستم و میوه‌اش برای کامم شیرین بود. | ۳ 3 |
As the apple-tree among the trees of the wood, So is my beloved among the sons: In his shadow have I rapture and sit down; And his fruit is sweet to my taste.
| مرا به میخانه آورد و علم وی بالای سر من محبت بود. | ۴ 4 |
He hath brought me to the house of wine, And his banner over me is love.
| مرا به قرصهای کشمش تقویت دهید و مرا به سیبها تازه سازید، زیرا که من از عشق بیمار هستم. | ۵ 5 |
Sustain ye me with raisin-cakes, Refresh me with apples; For I am sick of love.
| دست چپش در زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. | ۶ 6 |
His left hand is under my head, And his right hand doth embrace me.
| ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها وآهوهای صحرا قسم می‌دهم که محبوب مرا تاخودش نخواهد بیدار نکنید و برنینگیزانید. | ۷ 7 |
I charge you, daughters of Jerusalem, By the gazelles, or by the hinds of the field, That ye stir not up, nor awake [my] love, till he please.
| آواز محبوب من است، اینک بر کوهها جستان وبر تلها خیزان می‌آید. | ۸ 8 |
The voice of my beloved! Behold, he cometh Leaping upon the mountains, Skipping upon the hills.
| محبوب من مانند غزال یابچه آهو است. اینک او در عقب دیوار ما ایستاده، از پنجره‌ها می‌نگرد و از شبکه‌ها خویشتن رانمایان می‌سازد. | ۹ 9 |
My beloved is like a gazelle or a young hart. Behold, he standeth behind our wall, He looketh in through the windows, Glancing through the lattice.
| محبوب من مرا خطاب کرده، گفت: «ای محبوبه من و‌ای زیبایی من برخیز و بیا. | ۱۰ 10 |
My beloved spake and said unto me, Rise up, my love, my fair one, and come away.
| زیرا اینک زمستان گذشته و باران تمام شده ورفته است. | ۱۱ 11 |
For behold, the winter is past, The rain is over, it is gone:
| گلها بر زمین ظاهر شده و زمان الحان رسیده و آواز فاخته در ولایت ما شنیده می‌شود. | ۱۲ 12 |
The flowers appear on the earth; The time of singing is come, And the voice of the turtle-dove is heard in our land;
| درخت انجیر میوه خود را می‌رساندو موها گل آورده، رایحه خوش می‌دهد. ای محبوبه من و‌ای زیبایی من، برخیز و بیا.» | ۱۳ 13 |
The fig-tree melloweth her winter figs, And the vines in bloom give forth [their] fragrance. Arise, my love, my fair one, and come away!
| ای کبوتر من که در شکافهای صخره و درستر سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان زیرا که آواز تو لذیذو چهره ات خوشنما است. | ۱۴ 14 |
My dove, in the clefts of the rock, In the covert of the precipice, Let me see thy countenance, let me hear thy voice; For sweet is thy voice, and thy countenance is comely.
| شغالها، شغالهای کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند برای مابگیرید، زیرا که تاکستانهای ما گل آورده است. | ۱۵ 15 |
Take us the foxes, The little foxes, that spoil the vineyards; For our vineyards are in bloom.
| محبوبم از آن من است و من از آن وی هستم. در میان سوسنها می‌چراند. | ۱۶ 16 |
My beloved is mine, and I am his; He feedeth [his flock] among the lilies,
| ای محبوب من، برگرد و تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد، (مانند) غزال یا بچه آهو بر کوههای باتر باش. | ۱۷ 17 |
Until the day dawn, and the shadows flee away. Turn, my beloved: be thou like a gazelle or a young hart, Upon the mountains of Bether.
