غزل غزلها 2
| من نرگس شارون و سوسن وادیها هستم. | ۱ 1 |
Аз съм роза Саронова И долински крем.
| چنانکه سوسن در میان خارها همچنان محبوبه من در میان دختران است. | ۲ 2 |
Както е кремът между тръните; Така е любезната ми между дъщерите.
| چنانکه سیب در میان درختان جنگل همچنان محبوب من در میان پسران است. درسایه وی به شادمانی نشستم و میوه‌اش برای کامم شیرین بود. | ۳ 3 |
Както ябълката между дърветата на сада, Така е възлюбеният ми между синовете; Пожелах сянката му и седнах под нея, И плодът му бе сладък в устата ми.
| مرا به میخانه آورد و علم وی بالای سر من محبت بود. | ۴ 4 |
Доведе ме в дома на пированието, И знамето му над мене бе любов.
| مرا به قرصهای کشمش تقویت دهید و مرا به سیبها تازه سازید، زیرا که من از عشق بیمار هستم. | ۵ 5 |
Подкрепете ме с млинчета, разхладете ме с ябълки Защото съм ранена от любов.
| دست چپش در زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. | ۶ 6 |
Левицата му е под главата ми, И десницата му ме прегръща.
| ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها وآهوهای صحرا قسم می‌دهم که محبوب مرا تاخودش نخواهد بیدار نکنید و برنینگیزانید. | ۷ 7 |
Заклевам ви, ерусалимски дъщери В сърните и в полските елени. Да не възбудите и да не събудите любовта ми преди да пожелае.
| آواز محبوب من است، اینک بر کوهها جستان وبر تلها خیزان می‌آید. | ۸ 8 |
Гласът на възлюбления! ето, иде той, Скача по горите, играе по хълмовете.
| محبوب من مانند غزال یابچه آهو است. اینک او در عقب دیوار ما ایستاده، از پنجره‌ها می‌نگرد و از شبکه‌ها خویشتن رانمایان می‌سازد. | ۹ 9 |
Възлюбеният ми прилича на сърна или на млад елен; Ето стои, зад стената ни, Гледа в прозорците, Надзърта през решетките.
| محبوب من مرا خطاب کرده، گفت: «ای محبوبه من و‌ای زیبایی من برخیز و بیا. | ۱۰ 10 |
Проговаря възлюбленият ми и казва ми: Стани, любезна моя, прекрасна моя, и дойди;
| زیرا اینک زمستان گذشته و باران تمام شده ورفته است. | ۱۱ 11 |
Защото, ето, зимата измина, И дъждът престана и отиде си;
| گلها بر زمین ظاهر شده و زمان الحان رسیده و آواز فاخته در ولایت ما شنیده می‌شود. | ۱۲ 12 |
Цветята се явяват по земята, Времето на птичето пеене пристигна, И гласът на гургулицата се чува в нашата земя;
| درخت انجیر میوه خود را می‌رساندو موها گل آورده، رایحه خوش می‌دهد. ای محبوبه من و‌ای زیبایی من، برخیز و بیا.» | ۱۳ 13 |
По смоковницата зреят първите й смокини, И лозята цъфтят и издават благоухание. Стани, любезна моя; прекрасна моя, та дойди.
| ای کبوتر من که در شکافهای صخره و درستر سنگهای خارا هستی، چهره خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان زیرا که آواز تو لذیذو چهره ات خوشنما است. | ۱۴ 14 |
О гълъбице моя, в пукнатините на скалата. В скришните места на стръмнините, Нека видя лицето ти, нека чуя гласа ти; Защото гласът ти е сладък, и лицето ти прекрасно.
| شغالها، شغالهای کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند برای مابگیرید، زیرا که تاکستانهای ما گل آورده است. | ۱۵ 15 |
Хванете ни лисиците, Малките лисици, които погубват лозята; Защото лозята ни цъфтят.
| محبوبم از آن من است و من از آن وی هستم. در میان سوسنها می‌چراند. | ۱۶ 16 |
Възлюбленият ми е мой, и аз негова; Пасе стадото си между кремовете.
| ای محبوب من، برگرد و تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد، (مانند) غزال یا بچه آهو بر کوههای باتر باش. | ۱۷ 17 |
Догде повее дневния хладен ветрец и побягнат сенките, Върни се, вълюблени ми, и бъди като сърне Или млад елен по назъбените планини.
