مکاشفهٔ یوحنا 14

۱ 1 و دیدم که اینک بره، بر کوه صهیون ایستاده است و با وی صد و چهل وچهار هزار نفر که اسم او و اسم پدر او را بر پیشانی خود مرقوم می‌دارند.

Je regardai, et voici, l'agneau se tenait sur la montagne de Sion, et avec lui un nombre de cent quarante-quatre mille personnes, qui avaient son nom et le nom de son Père écrits sur leurs fronts.

۲ 2 و آوازی از آسمان شنیدم، مثل آواز آبهای بسیار و مانند آواز رعدعظیم؛ و آن آوازی که شنیدم، مانند آوازبربطنوازان بود که بربطهای خود را بنوازند.

J'entendis du ciel un bruit, comme le bruit de grandes eaux et comme le bruit d'un grand tonnerre. Le son que j'entendis était comme celui de harpistes jouant de leurs harpes.

۳ 3 و درحضور تخت و چهار حیوان و پیران، سرودی جدید می‌سرایند و هیچ‌کس نتوانست آن سرودرا بیاموزد، جز آن صد و چهل و چهار هزار که ازجهان خریده شده بودند.

Ils chantent un cantique nouveau devant le trône, devant les quatre êtres vivants et devant les anciens. Personne ne pouvait apprendre ce cantique, sauf les cent quarante-quatre mille, ceux qui avaient été rachetés de la terre.

۴ 4 اینانند آنانی که با زنان آلوده نشدند، زیرا که باکره هستند؛ و آنانند که بره را هر کجا می‌رود متابعت می‌کنند و از میان مردم خریده شده‌اند تا نوبر برای خدا و بره باشند.

Ce sont ceux qui ne se sont pas souillés avec des femmes, car ils sont vierges. Ce sont ceux qui suivent l'Agneau partout où il va. Ils ont été rachetés d'entre les hommes par Jésus, les prémices de Dieu et de l'Agneau.

۵ 5 ودر دهان ایشان دروغی یافت نشد، زیرا که بی‌عیب هستند.

Il ne s'est pas trouvé de mensonge dans leur bouche, car ils sont irréprochables.

۶ 6 و فرشته‌ای دیگر را دیدم که در وسط آسمان پرواز می‌کند و انجیل جاودانی را دارد تا ساکنان زمین را از هر امت و قبیله و زبان و قوم بشارت دهد، (aiōnios g166)

Je vis un ange qui volait au milieu du ciel, ayant une Bonne Nouvelle éternelle à annoncer aux habitants de la terre, à toute nation, tribu, langue et peuple. (aiōnios g166)

۷ 7 و به آواز بلند می‌گوید: «از خدا بترسید واو را تمجید نمایید، زیرا که زمان داوری اورسیده است. پس او را که آسمان و زمین و دریا وچشمه های آب را آفرید، پرستش کنید.»

Il disait d'une voix forte: « Craignez le Seigneur, et donnez-lui gloire, car l'heure de son jugement est venue. Adorez celui qui a fait le ciel, la terre, la mer et les sources d'eau! »

۸ 8 و فرشته‌ای دیگر از عقب او آمده، گفت: «منهدم شد بابل عظیم که از خمر غضب زنای خود، جمیع امت‌ها را نوشانید.»

Un autre, un second ange, suivit en disant: « Elle est tombée, Babylone la grande, qui a fait boire à toutes les nations le vin de la fureur de son impudicité. »

۹ 9 و فرشته سوم از عقب این دو آمده، به آوازبلند می‌گوید: «اگر کسی وحش و صورت او راپرستش کند و نشان او را بر پیشانی یا دست خودپذیرد،

Un autre ange, un troisième, les suivit, en disant d'une voix forte: « Si quelqu'un adore la bête et son image, et reçoit une marque sur son front ou sur sa main,

۱۰ 10 او نیز از خمر غضب خدا که در‌پیاله خشم وی بیغش آمیخته شده است، خواهدنوشید، و در نزد فرشتگان مقدس و در حضوربره، به آتش و کبریت، معذب خواهد شد،

il boira, lui aussi, du vin de la fureur de Dieu, préparé sans mélange dans la coupe de sa colère. Il sera tourmenté dans le feu et le soufre, en présence des saints anges et en présence de l'agneau.

۱۱ 11 ودود عذاب ایشان تا ابدالاباد بالا می‌رود. پس آنانی که وحش و صورت او را پرستش می‌کنند وهر‌که نشان اسم او را پذیرد، شبانه‌روز آرامی ندارند.» (aiōn g165)

La fumée de leur tourment monte aux siècles des siècles. Ils n'ont de repos ni jour ni nuit, ceux qui adorent la bête et son image, et quiconque reçoit la marque de son nom. (aiōn g165)

۱۲ 12 در اینجاست صبر مقدسین که احکام خدا و ایمان عیسی را حفظ می‌نمایند.

Voici la persévérance des saints, de ceux qui gardent les commandements de Dieu et la foi de Jésus. »

۱۳ 13 و آوازی را از آسمان شنیدم که می‌گوید: «بنویس که از کنون خوشحالند مردگانی که درخداوند می‌میرند. و روح می‌گوید: «بلی، تا از زحمات خودآرامی یابند و اعمال ایشان از عقب ایشان می‌رسد.»

J'entendis du ciel une voix qui disait: « Ecris: Heureux désormais les morts qui meurent dans le Seigneur! » « Oui, dit l'Esprit, afin qu'ils se reposent de leurs travaux, car leurs œuvres les suivent. »

۱۴ 14 و دیدم که اینک ابری سفید پدید آمد و برابر، کسی مثل پسر انسان نشسته که تاجی از طلادارد و در دستش داسی تیز است.

Je regardai, et je vis une nuée blanche, et sur la nuée un homme assis comme un fils d'homme, ayant sur la tête une couronne d'or, et dans la main une faucille tranchante.

۱۵ 15 و فرشته‌ای دیگر از قدس بیرون آمده، به آواز بلند آن ابرنشین را ندا می‌کند که داس خود را پیش بیاور و درو کن، زیرا هنگام حصاد رسیده و حاصل زمین خشک شده است.

Un autre ange sortit du temple et cria d'une voix forte à celui qui était assis sur la nuée: « Envoie ta faucille et moissonne, car l'heure de moissonner est venue, car la moisson de la terre est mûre. »

۱۶ 16 و ابرنشین داس خود را بر زمین آورد و زمین درویده شد.

Celui qui était assis sur la nuée lança sa faucille sur la terre, et la terre fut moissonnée.

۱۷ 17 و فرشته‌ای دیگر از قدسی که در آسمان است، بیرون آمد و او نیز داسی تیز داشت.

Un autre ange sortit du temple qui est dans le ciel. Il avait aussi une faucille tranchante.

۱۸ 18 وفرشته‌ای دیگر که بر آتش مسلط است، از مذبح بیرون شده، به آواز بلند ندا در‌داده، صاحب داس تیز را گفت: «داس تیز خود را پیش آور وخوشه های مو زمین را بچین، زیرا انگورهایش رسیده است.»

Un autre ange sortit de l'autel, celui qui a le pouvoir sur le feu, et il appela d'une voix forte celui qui avait la faucille tranchante, en disant: « Envoie ta faucille tranchante et vendange les grappes de la vigne de la terre, car les raisins de la terre sont mûrs. »

۱۹ 19 پس آن فرشته داس خود را برزمین آورد و موهای زمین را چیده، آن را درچرخشت عظیم غضب خدا ریخت.

L'ange enfonça sa faucille dans la terre, recueillit la vendange de la terre et la jeta dans la grande cuve de la colère de Dieu.

۲۰ 20 وچرخشت را بیرون شهر به پا بیفشردند و خون ازچرخشت تا به دهن اسبان به مسافت هزار وششصد تیر پرتاب جاری شد.

La cuve fut foulée hors de la ville, et du sang sortit de la cuve, jusqu'aux brides des chevaux, jusqu'à mille six cents stades.