مزامیر 95
| بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم! | ۱ 1 |
VENID, celebremos alegremente á Jehová: cantemos con júbilo á la roca de nuestra salud.
| به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم! | ۲ 2 |
Lleguemos ante su acatamiento con alabanza; aclamémosle con cánticos.
| زیرا که یهوه، خدای بزرگ است، | ۳ 3 |
Porque Jehová es Dios grande; y Rey grande sobre todos los dioses.
| و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او. | ۴ 4 |
Porque en su mano están las profundidades de la tierra, y las alturas de los montes son suyas.
| دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود. | ۵ 5 |
Suya también la mar, pues él la hizo; y sus manos formaron la seca.
| بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم! | ۶ 6 |
Venid, adoremos y postrémonos; arrodillémonos delante de Jehová nuestro hacedor.
| زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید! | ۷ 7 |
Porque él es nuestro Dios; nosotros el pueblo de su dehesa, y ovejas de su mano. Si hoy oyereis su voz,
| دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا. | ۸ 8 |
No endurezcáis vuestro corazón como en Meriba, como el día de Masa en el desierto;
| چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند. | ۹ 9 |
Donde me tentaron vuestros padres, probáronme, y vieron mi obra.
| چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند. | ۱۰ 10 |
Cuarenta años estuve disgustado con la nación, y dije: Pueblo es que divaga de corazón, y no han conocido mis caminos.
| پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.» | ۱۱ 11 |
Por tanto juré en mi furor que no entrarían en mi reposo.
