مزامیر 95

۱ 1 بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

O come, let us sing unto the Lord: let us shout joyfully to the rock of our salvation.

۲ 2 به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

Let us come before his presence with thanksgiving, and shout joyfully unto him with psalms.

۳ 3 زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

For a great God is the Lord, and a great King above all Gods;

۴ 4 و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

In whose hand are the deep places of the earth; and whose are the heights of mountains;

۵ 5 دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

Whose is the sea, and who hath made it; and whose hands have formed the dry land.

۶ 6 بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

Oh come, let us prostrate ourselves and bow down: let us kneel before the Lord our Maker.

۷ 7 زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

For he is our God; and we are the people of his pasture, and the flock of his hand: yea, this day, if ye will hearken to his voice,

۸ 8 دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

Harden not your heart, as at Meribah, as on the day of the temptation in the wilderness:

۹ 9 چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

When your fathers tempted me, proved me, although they had seen my doing.

۱۰ 10 چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

Forty years long did I feel loathing on that generation, and I said, It is a people of an erring heart; and they truly acknowledged not my ways:

۱۱ 11 پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

So that I swore in my wrath, that they should not enter into my rest.