< مزامیر 95 >
بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم! | ۱ 1 |
O come, let us sing unto YHWH: let us make a joyful noise to the rock of our salvation.
به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم! | ۲ 2 |
Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise unto him with psalms.
زیرا که یهوه، خدای بزرگ است، | ۳ 3 |
For YHWH is a great El, and a great King above all elohim.
و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او. | ۴ 4 |
In his hand are the deep places of the earth: the strength of the hills is his also.
دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود. | ۵ 5 |
The sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land.
بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم! | ۶ 6 |
O come, let us worship and bow down: let us kneel before YHWH our maker.
زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را میشنیدید! | ۷ 7 |
For he is our Elohim; and we are the people of his pasture, and the sheep of his hand. To day if ye will hear his voice,
دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا. | ۸ 8 |
Harden not your heart, as in the provocation, and as in the day of temptation in the wilderness:
چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند. | ۹ 9 |
When your fathers tempted me, proved me, and saw my work.
چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند. | ۱۰ 10 |
Forty years long was I grieved with this generation, and said, It is a people that do err in their heart, and they have not known my ways:
پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.» | ۱۱ 11 |
Unto whom I sware in my wrath that they should not enter into my rest.