< مزامیر 90 >
دعای موسی مرد خدا ای خداوند مسکن ما تو بودهای، درجمیع نسلها، | ۱ 1 |
Господе! Ти си нам уточиште од колења до колења.
قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی. | ۲ 2 |
Пре него се горе родише и сазда се земља и васиљена, и од века довека, Ти си Бог.
انسان را به غباربرمی گردانی، و میگوییای بنی آدم رجوع نمایید. | ۳ 3 |
Ти враћаш човека у трулеж, и говориш: Вратите се синови људски!
زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب. | ۴ 4 |
Јер је хиљада година пред очима Твојим као дан јучерашњи, кад мине, и као стража ноћна.
مثل سیلاب ایشان را رفتهای و مثل خواب شدهاند. بامدادان مثل گیاهی که میروید. | ۵ 5 |
Ти их као поводњем односиш; они су као сан, као трава, која рано вене,
بامدادان میشکفد و میروید. شامگاهان بریده و پژمرده میشود. | ۶ 6 |
Ујутру цвета и увене, увече се покоси и сасуши.
زیرا که در غضب تو کاهیده میشویم ودر خشم تو پریشان میگردیم. | ۷ 7 |
Јер нас нестаје од гнева Твог, и од јарости Твоје у сметњи смо.
چونکه گناهان مارا در نظر خود گذاردهای و خفایای ما را در نورروی خویش. | ۸ 8 |
Ставио си безакоња наша преда се, и тајне наше на светлост лица свог.
زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر بردهایم. | ۹ 9 |
Сви се дани наши прекраћују од срдње Твоје, године наше пролазе као глас.
ایام عمر ما هفتاد سال است و اگر ازبنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت وبطالت است زیرا به زودی تمام شده، پروازمی کنیم. | ۱۰ 10 |
Дана година наших свега има до седамдесет година, а у јачег до осамдесет година: и сам је цвет њихов мука и невоља; јер теку брзо, и ми одлећемо.
کیست که شدت خشم تو را میداند وغضب تو را چنانکه از تو میباید ترسید. | ۱۱ 11 |
Ко зна силу гнева Твог и Твоју јарост, да би Те се као што треба бојао?
ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم. | ۱۲ 12 |
Научи нас тако бројати дане наше, да бисмо стекли срце мудро.
رجوع کنای خداوند تا به کی و بر بندگان خود شفقت فرما. | ۱۳ 13 |
Поврати се, Господе! Докле ћеш? Смилуј се на слуге своје.
صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تاتمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم. | ۱۴ 14 |
Ујутру нас насити доброте своје, и радоваћемо се и веселити у све дане своје.
ما راشادمان گردان به عوض ایامی که ما را مبتلاساختی و سالهایی که بدی را دیدهایم. | ۱۵ 15 |
Обрадуј нас према данима, у које си нас мучио, и према годинама, у које смо гледали невољу.
اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان. | ۱۶ 16 |
Нека се покаже на слугама Твојим дело Твоје, и слава Твоја на синовима њиховим.
جمال خداوند خدای ما بر ما باد وعمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان. | ۱۷ 17 |
Нека буде добра воља Господа Бога нашег с нама, и дело руку наших доврши нам, и дело руку наших доврши.