مزامیر 88
| سرود و مزمور بنی قورح برای سالار مغنیان برمحلت لعنوت. قصیده هیمان ازراحی ای یهوه خدای نجات من، شب و روزنزد تو فریاد کرده‌ام. | ۱ 1 |
Ein song, ein salme av Korahs born. Til songmeisteren; etter Mahalat leannot; ein song til lærdom av ezrahiten Heman. Herre, min Frelse-Gud! Dag og natt ropar eg framfyre deg.
| دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. | ۲ 2 |
Lat mi bøn koma for di åsyn, bøyg ditt øyra til mitt klagerop!
| زیرا که جان من از بلایا پر شده است وزندگانی‌ام به قبر نزدیک گردیده. (Sheol h7585) | ۳ 3 |
For mi sjæl er mett av ulukkor, og mitt liv er kome nær til helheimen. (Sheol h7585)
| از فروروندگان به هاویه شمرده شده‌ام و مثل مرد بی‌قوت گشته‌ام. | ۴ 4 |
Eg er rekna lik deim som fer ned i gravi, eg er som ein mann utan livskraft.
| در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده‌اند، که ایشان را دیگربه یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده‌اند. | ۵ 5 |
Eg er forlaten millom dei daude, som dei ihelslegne som ligg i gravi, som du ikkje meir kjem i hug, då dei er avskorne frå di hand.
| مرا در هاویه اسفل گذاشته‌ای، در ظلمت درژرفیها. | ۶ 6 |
Du hev lagt meg i den djupe hola, i myrkrer, i ovdjup.
| خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته‌ای، سلاه. | ۷ 7 |
Din harm kvilar tungt på meg, og med alle dine bylgjor trengjer du meg. (Sela)
| آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده‌ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. | ۸ 8 |
Du hev drive mine kjenningar langt burt frå meg, du hev gjort meg til ein styggedom for deim, eg er innestengd og kann ikkje koma ut.
| چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزدتو فریاد کرده‌ام تمامی روز. دستهای خود را به تودراز کرده‌ام. | ۹ 9 |
Mitt auga hev vanmegtast av liding, eg hev kalla på deg kvar dag, Herre, eg hev rett ut mine hender til deg.
| آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهندگفت؟ سلاه. | ۱۰ 10 |
Gjer du vel under for dei daude? eller vil skuggar stand upp og lova deg? (Sela)
| آیا رحمت تو در قبر مذکورخواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ | ۱۱ 11 |
Tru dei i gravi fortel um di miskunn, og um di truskap i avgrunnen?
| آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می‌شود و عدالت تودر زمین فراموشی؟ | ۱۲ 12 |
Vert dine under kjende i myrkret, og di rettferd i gløymelandet?
| و اما من نزد تو‌ای خداوندفریاد برآورده‌ام و بامدادان دعای من در‌پیش تومی آید. | ۱۳ 13 |
Men eg ropar til deg, Herre, og um morgonen kjem mi bøn imot deg.
| ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، وروی خود را از من پنهان نموده‌ای. | ۱۴ 14 |
Kvifor, Herre, støyter du burt mi sjæl? Kvifor løyner du ditt andlit for meg?
| من مستمندو از طفولیت مشرف بر موت شده‌ام. ترسهای تورا متحمل شده، متحیر گردیده‌ام. | ۱۵ 15 |
Arm er eg og døyande frå ungdomen av, eg ber dine rædslor, eg lyt gjeva meg yver.
| حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مراهلاک ساخته. | ۱۶ 16 |
Logarne av din harm hev gjenge yver meg, dine skræmor hev gjort meg til inkjes.
| مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. | ۱۷ 17 |
Dei hev ringa seg um meg som vatn all dagen, dei hev i samlag kringsett meg.
| یاران و دوستان را از من دور کرده‌ای و آشنایانم را در تاریکی. | ۱۸ 18 |
Du hev drive langt burt frå meg ven og næste, mine kjenningar er myrkret.
