برای سالار مغنیان. مزمور بنی قورح ای خداوند از زمین خود راضی شدهای. اسیری یعقوب را بازآوردهای. | ۱ 1 |
לַמְנַצֵּחַ ׀ לִבְנֵי־קֹרַח מִזְמֽוֹר׃ רָצִיתָ יְהוָה אַרְצֶךָ שַׁבְתָּ שבות שְׁבִית יַעֲקֹֽב׃ |
عصیان قوم خود را عفو کردهای. تمامی گناهان ایشان را پوشانیدهای، سلاه. | ۲ 2 |
נָשָׂאתָ עֲוֺן עַמֶּךָ כִּסִּיתָ כָל־חַטָּאתָם סֶֽלָה׃ |
تمامی غضب خود را برداشته، و از حدت خشم خویش رجوع کردهای. | ۳ 3 |
אָסַפְתָּ כָל־עֶבְרָתֶךָ הֱשִׁיבוֹתָ מֵחֲרוֹן אַפֶּֽךָ׃ |
ای خدای نجات ما، مارا برگردان. و غیظ خود را از ما بردار. | ۴ 4 |
שׁוּבֵנוּ אֱלֹהֵי יִשְׁעֵנוּ וְהָפֵר כַּֽעַסְךָ עִמָּֽנוּ׃ |
آیا تا به ابدبا ما غضبناک خواهی بود؟ و خشم خویش رانسلا بعد نسل طول خواهی داد؟ | ۵ 5 |
הַלְעוֹלָם תֶּֽאֱנַף־בָּנוּ תִּמְשֹׁךְ אַפְּךָ לְדֹר וָדֹֽר׃ |
آیا برگشته مارا حیات نخواهی داد تا قوم تو در تو شادی نمایند؟ | ۶ 6 |
הֽ͏ֲלֹא־אַתָּה תָּשׁוּב תְּחַיֵּנוּ וְעַמְּךָ יִשְׂמְחוּ־בָֽךְ׃ |
ای خداوند رحمت خود را بر ما ظاهر کن ونجات خویش را به ما عطا فرما. | ۷ 7 |
הַרְאֵנוּ יְהוָה חַסְדֶּךָ וְיֶשְׁעֲךָ תִּתֶּן־לָֽנוּ׃ |
آنچه خدا یهوه میگوید خواهم شنید زیرا به قوم خود و به مقدسان خویش به سلامتی خواهد گفت تا بسوی جهالت برنگردند. | ۸ 8 |
אֶשְׁמְעָה מַה־יְדַבֵּר הָאֵל ׀ יְהוָה כִּי ׀ יְדַבֵּר שָׁלוֹם אֶל־עַמּוֹ וְאֶל־חֲסִידָיו וְֽאַל־יָשׁוּבוּ לְכִסְלָֽה׃ |
یقین نجات او به ترسندگان اونزدیک است تا جلال در زمین ما ساکن شود. | ۹ 9 |
אַךְ ׀ קָרוֹב לִירֵאָיו יִשְׁעוֹ לִשְׁכֹּן כָּבוֹד בְּאַרְצֵֽנוּ׃ |
رحمت و راستی با هم ملاقات کردهاند. عدالت و سلامتی یکدیگر را بوسیدهاند. | ۱۰ 10 |
חֶֽסֶד־וֶאֱמֶת נִפְגָּשׁוּ צֶדֶק וְשָׁלוֹם נָשָֽׁקוּ׃ |
راستی، از زمین خواهد رویید و عدالت، ازآسمان خواهد نگریست. | ۱۱ 11 |
אֱמֶת מֵאֶרֶץ תִּצְמָח וְצֶדֶק מִשָּׁמַיִם נִשְׁקָֽף׃ |
خداوند نیزچیزهای نیکو را خواهد بخشید و زمین مامحصول خود را خواهد داد. | ۱۲ 12 |
גַּם־יְהוָה יִתֵּן הַטּוֹב וְאַרְצֵנוּ תִּתֵּן יְבוּלָֽהּ׃ |
عدالت پیش روی او خواهد خرامید و آثار خود را طریقی خواهد ساخت. | ۱۳ 13 |
צֶדֶק לְפָנָיו יְהַלֵּךְ וְיָשֵׂם לְדֶרֶךְ פְּעָמָֽיו׃ |