مزامیر 80
| برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما! | ۱ 1 |
For the leader. On shoshannim, eduth. Of Asaph, a psalm. Listen, Shepherd of Israel, who leads Joseph like a flock of sheep; from your throne on the cherubs shine forth
| به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا! | ۲ 2 |
before Ephraim, Manasseh, and Benjamin. Stir up your mighty power, come to our help.
| ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۳ 3 |
God, restore us: show us the light of your face, so we may be saved.
| ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود، | ۴ 4 |
O Lord of hosts, how long is your anger to smoke, despite the prayer of your people?
| نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟ | ۵ 5 |
You have fed them with bread of tears, you have made them drink tears by the measure.
| ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند. | ۶ 6 |
The scorn of our neighbors you make us, the laughing-stock of our foes.
| ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۷ 7 |
God of hosts, restore us: show us the light of your face, so we may be saved.
| موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی. | ۸ 8 |
A vine out of Egypt you brought; you did drive out the nations, and plant her;
| پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت. | ۹ 9 |
in the ground you did clear she struck root, and she filled all the land.
| کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش. | ۱۰ 10 |
The shade of her covered the mountains, her branches the cedars of God.
| شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر. | ۱۱ 11 |
She sent forth her shoots to the sea, and her branches as far as the River.
| پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟ | ۱۲ 12 |
Why have you torn down her fences, and left her to be plucked at by all who pass by,
| گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند. | ۱۳ 13 |
to be gnawed by the boar from the forest, and devoured by the beasts of the field?
| ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما | ۱۴ 14 |
O God of hosts, return: look down from heaven and see and visit this vine, and restore her
| و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای! | ۱۵ 15 |
the vine which your right hand has planted.
| مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند! | ۱۶ 16 |
She is burned with fire and cut down before your stern face they are perishing.
| دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای. | ۱۷ 17 |
Support the one you have chosen, the one you have raised for yourself;
| و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم. | ۱۸ 18 |
then from you we will never draw back. Preserve us, and we will call on your name.
| ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم. | ۱۹ 19 |
Lord, God of hosts, restore us: Show us the light of your face, so we may be saved.
