مزامیر 80

۱ 1 برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما!

“To the chief musician upon Shoshannim; an 'Eduth by Assaph; a psalm.” O Shepherd of Israel, give ear, thou that leadest Joseph like a flock; thou that dwellest between the cherubims, shine forth.

۲ 2 به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا!

Before Ephraim and Benjamin and Menasseh awaken thy might, and come to our help.

۳ 3 ‌ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

O God, cause us to return, and let thy countenance shine, that we may be saved.

۴ 4 ‌ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود،

O Lord of hosts, how long shall thy anger smoke against the prayer of thy people?

۵ 5 نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟

Thou feedest them with the bread of tears, and givest them tears to drink in great measure.

۶ 6 ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند.

Thou renderest us a contest unto our neighbors: and our enemies hold derision among themselves.

۷ 7 ‌ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

O God of hosts, cause us to return, and let thy countenance shine, that we may be saved.

۸ 8 موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.

A vine didst thou remove out of Egypt: thou drovest out nations, and plantedst it.

۹ 9 پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.

Thou didst clear out a place before it, and it struck its root deeply, and it filled the land.

۱۰ 10 کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.

Mountains were covered with its shadow, and with its boughs the cedars of God.

۱۱ 11 شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.

It sent out its tendrils as far as the sea, and unto the river its suckers.

۱۲ 12 پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟

Wherefore hast thou now broken down its fences, so that all who pass by the way pluck the fruit from it?

۱۳ 13 گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.

The boar out of the forest doth gnaw at it, and what moveth on the field feedeth on it.

۱۴ 14 ‌ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما

O God of hosts, return; I pray thee, look down from heaven, and behold, and think of this vine;

۱۵ 15 و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای!

And of the sprout which thy right hand hath planted, and of the branch that thou hast made strong for thyself.

۱۶ 16 مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند!

It is burnt with fire, it is hewn down; because of the rebuke of thy countenance do they perish.

۱۷ 17 دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای.

Let thy hand be over the man of thy right hand, over the son of man whom thou hast made strong for thyself.

۱۸ 18 و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم.

Then will we not swerve from thee: revive us again, and we will call on thy name.

۱۹ 19 ‌ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم.

O Lord God of hosts, cause us to return: let thy countenance shine, that we may be saved.