مزامیر 78

۱ 1 قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید!

An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.

۲ 2 دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود.

I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,

۳ 3 که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند.

That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.

۴ 4 از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است.

We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.

۵ 5 زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛

And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.

۶ 6 تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛

So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,

۷ 7 و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند.

And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.

۸ 8 ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود.

And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.

۹ 9 بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند.

Sons of Ephraim — armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.

۱۰ 10 عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند،

They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,

۱۱ 11 واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود،

And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.

۱۲ 12 و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن.

Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt — the field of Zoan.

۱۳ 13 دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود.

He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.

۱۴ 14 و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.

And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.

۱۵ 15 در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.

He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink — as the great deep.

۱۶ 16 پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.

And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.

۱۷ 17 و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،

And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.

۱۸ 18 و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.

And they try God in their heart, To ask food for their lust.

۱۹ 19 و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟

And they speak against God — they said: 'Is God able to array a table in a wilderness?'

۲۰ 20 اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»

Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. 'Also — bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?'

۲۱ 21 پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.

Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,

۲۲ 22 زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.

For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.

۲۳ 23 پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود

And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.

۲۴ 24 و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.

And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.

۲۵ 25 مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.

Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.

۲۶ 26 بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،

He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,

۲۷ 27 و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.

And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas — winged fowl,

۲۸ 28 وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.

And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.

۲۹ 29 پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.

And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.

۳۰ 30 ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود

They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,

۳۱ 31 که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.

۳۲ 32 با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.

With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.

۳۳ 33 بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.

And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.

۳۴ 34 هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،

If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,

۳۵ 35 و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.

And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.

۳۶ 36 اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.

And — they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,

۳۷ 37 زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند.

And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.

۳۸ 38 اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.

And He — the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.

۳۹ 39 و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد.

And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on — and it returneth not.

۴۰ 40 چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند.

How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?

۴۱ 41 و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند،

Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.

۴۲ 42 و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود.

They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.

۴۳ 43 که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن.

When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,

۴۴ 44 و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید.

And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.

۴۵ 45 انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛

He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,

۴۶ 46 و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.

And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.

۴۷ 47 تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت.

He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,

۴۸ 48 بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق.

And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.

۴۹ 49 و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر.

He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress — A discharge of evil messengers.

۵۰ 50 و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود.

He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.

۵۱ 51 و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام.

And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.

۵۲ 52 و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود.

And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,

۵۳ 53 وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید.

And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.

۵۴ 54 و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود.

And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,

۵۵ 55 و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,

۵۶ 56 لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند.

And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.

۵۷ 57 وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند.

And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,

۵۸ 58 و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند.

And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,

۵۹ 59 چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت.

God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.

۶۰ 60 پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود،

And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,

۶۱ 61 و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد،

And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,

۶۲ 62 وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید.

And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.

۶۳ 63 جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد.

His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.

۶۴ 64 کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند.

His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.

۶۵ 65 آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد،

And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.

۶۶ 66 و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید.

And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,

۶۷ 67 و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید.

And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.

۶۸ 68 لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت.

And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,

۶۹ 69 و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد.

And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.

۷۰ 70 و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت.

And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,

۷۱ 71 از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند.

From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.

۷۲ 72 پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد.

And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!