مزامیر 78
| قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید! | ۱ 1 |
“A psalm of Asaph.” Give ear, O my people, to my instruction! Incline your ears to the words of my mouth!
| دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود. | ۲ 2 |
I will open my mouth in a psalm; I will utter sayings of ancient times.
| که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند. | ۳ 3 |
What we have heard and learned, And our fathers have told us,
| از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است. | ۴ 4 |
We will not hide from their children; Showing to the generation to come the praises of Jehovah, His might, and the wonders he hath wrought.
| زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛ | ۵ 5 |
For he appointed statutes in Jacob, And established a law in Israel, Which he commanded our fathers To make known to their children;
| تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛ | ۶ 6 |
So that the generation to come might know them; The children, which should be born, and rise up, Who should declare them to their children;
| و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند. | ۷ 7 |
That they might put their trust in God, And not forget his deeds, But keep his commandments;
| ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود. | ۸ 8 |
And might not be, like their forefathers, A stubborn and rebellious generation, —A generation whose heart was not fixed upon God, And whose spirit was not steadfast toward the Almighty.
| بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند. | ۹ 9 |
The children of Ephraim were like armed bowmen, Who turn their backs in the day of battle.
| عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند، | ۱۰ 10 |
They kept not the covenant of God, And refused to walk in his law;
| واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود، | ۱۱ 11 |
And forgot his mighty deeds, And the wonders he had shown them.
| و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن. | ۱۲ 12 |
Marvellous things did he in the sight of their fathers, In the land of Egypt, in the field of Zoan.
| دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود. | ۱۳ 13 |
He divided the sea, and caused them to pass through; Yea, he made the waters to stand as a heap.
| و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش. | ۱۴ 14 |
By day he led them by a cloud, And all the night by a light of fire.
| در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید. | ۱۵ 15 |
He clave the rocks in the wilderness, And gave them drink, as from the great deep.
| پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت. | ۱۶ 16 |
From the rock he brought flowing streams, And made water to run down like rivers.
| و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند، | ۱۷ 17 |
Yet still they sinned against him, And provoked the Most High in the desert.
| و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند. | ۱۸ 18 |
They tempted God in their hearts, By asking food for their delight.
| و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟ | ۱۹ 19 |
Yea, they spake against God, and said, “Can God spread a table in the wilderness?
| اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟» | ۲۰ 20 |
Behold! he smote the rock, and the water flowed, And streams gushed forth: Is he also able to give bread? Can he provide flesh for his people?”
| پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید. | ۲۱ 21 |
When, therefore, the LORD heard this, he was wroth: So a fire was kindled against Jacob, And anger arose against Israel.
| زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند. | ۲۲ 22 |
Because they believed not in God, And trusted not in his aid.
| پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود | ۲۳ 23 |
Yet he had commanded the clouds above, And had opened the doors of heaven;
| و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید. | ۲۴ 24 |
And had rained down upon them manna for food, And had given them the corn of heaven.
| مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند. | ۲۵ 25 |
Every one ate the food of princes; He sent them bread to the full.
| بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد، | ۲۶ 26 |
Then he caused a strong wind to blow in the heavens, And by his power he brought a south wind;
| و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا. | ۲۷ 27 |
He rained down flesh upon them as dust, And feathered fowls as the sand of the sea.
| وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان. | ۲۸ 28 |
He caused them to fall in the midst of their camp, Round about their habitations.
| پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد. | ۲۹ 29 |
So they did eat, and were filled; For he gave them their own desire.
| ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود | ۳۰ 30 |
Their desire was not yet satisfied, And their meat was yet in their mouths,
| که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت. | ۳۱ 31 |
When the wrath of God came upon them, And slew their strong men, And smote down the chosen men of Israel.
| با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند. | ۳۲ 32 |
For all this they sinned still, And put no trust in his wondrous works.
| بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس. | ۳۳ 33 |
Therefore he consumed their days in vanity, And their years in sudden destruction.
| هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند، | ۳۴ 34 |
When he slew them, they sought him; They returned, and sought earnestly for God;
| و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است. | ۳۵ 35 |
And remembered that God was their rock, And the Most High their redeemer.
| اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند. | ۳۶ 36 |
But they only flattered him with their mouths, And spake falsely to him with their tongues.
| زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند. | ۳۷ 37 |
For their hearts were not true to him, Nor were they steadfast in his covenant.
| اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت. | ۳۸ 38 |
Yet, being full of compassion, he forgave their iniquity, And would not utterly destroy them; Often he restrained his indignation, And stirred not up all his anger.
| و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد. | ۳۹ 39 |
He remembered that they were but flesh, —A breath, that passeth and cometh not back.
| چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند. | ۴۰ 40 |
How often did they provoke him in the wilderness! How often did they anger him in the desert!
| و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند، | ۴۱ 41 |
Again and again they tempted God, And offended the Holy One of Israel.
| و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود. | ۴۲ 42 |
They remembered not his hand, Nor the day when he delivered them from the enemy;
| که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن. | ۴۳ 43 |
What signs he had wrought in Egypt, And what wonders in the fields of Zoan.
| و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید. | ۴۴ 44 |
He turned their rivers into blood, So that they could not drink of their streams.
| انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛ | ۴۵ 45 |
He sent amongst them flies, which devoured them, And frogs, which destroyed them.
| و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد. | ۴۶ 46 |
He gave also their fruits to the caterpillar, And their labor to the locust.
| تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت. | ۴۷ 47 |
He destroyed their vines with hail, And their sycamore-trees with frost.
| بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق. | ۴۸ 48 |
He also gave up their cattle to hail, And their flocks to hot thunderbolts.
| و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر. | ۴۹ 49 |
He sent against them the fierceness of his anger, Wrath, indignation, and woe, —A host of angels of evil.
| و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود. | ۵۰ 50 |
He made a way for his anger, He spared them not from death, But gave up their lives to the pestilence.
| و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام. | ۵۱ 51 |
He smote all the firstborn in Egypt; The first-fruits of their strength in the tents of Ham.
| و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود. | ۵۲ 52 |
But he led forth his own people like sheep, And guided them like a flock in the wilderness.
| وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید. | ۵۳ 53 |
He led them on safely, so that they feared not, While the sea overwhelmed their enemies.
| و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود. | ۵۴ 54 |
He brought them to his own sacred border, Even to this mountain which his right hand had gained.
| و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید. | ۵۵ 55 |
He cast out the nations before them, And divided their land by a measuring-line, as an inheritance, And caused the tribes of Israel to dwell in their tents.
| لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند. | ۵۶ 56 |
Yet they tempted and provoked God, the Most High, And kept not his statutes;
| وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند. | ۵۷ 57 |
Like their fathers they were faithless, and turned back; They turned aside, like a deceitful bow.
| و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند. | ۵۸ 58 |
They provoked his anger by their high places, And stirred up his jealousy by their graven images.
| چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت. | ۵۹ 59 |
God saw this, and was wroth, And greatly abhorred Israel;
| پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود، | ۶۰ 60 |
So that he forsook the habitation at Shiloh, The tabernacle where he dwelt among men,
| و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد، | ۶۱ 61 |
And delivered his strength into captivity, And his glory into the hand of the enemy.
| وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید. | ۶۲ 62 |
His own people he gave up to the sword, And was wroth with his own inheritance.
| جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد. | ۶۳ 63 |
Fire consumed their young men, And their maidens did not bewail them.
| کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند. | ۶۴ 64 |
Their priests fell by the sword, And their widows made no lamentation.
| آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد، | ۶۵ 65 |
But at length the Lord awaked as from sleep, As a hero who had been overpowered by wine;
| و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید. | ۶۶ 66 |
He smote his enemies, and drove them back, And covered them with everlasting disgrace.
| و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید. | ۶۷ 67 |
Yet he rejected the tents of Joseph, And chose not the tribe of Ephraim;
| لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت. | ۶۸ 68 |
But chose the tribe of Judah, The Mount Zion which he loved;
| و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد. | ۶۹ 69 |
Where he built, like the heavens, his sanctuary; Like the earth, which he hath established for ever.
| و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت. | ۷۰ 70 |
And he chose David, his servant, And took him from the sheepfolds;
| از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند. | ۷۱ 71 |
From tending the suckling ewes he brought him To feed Jacob his people, And Israel his inheritance.
| پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد. | ۷۲ 72 |
He fed them with an upright heart, And guided them with skilful hands.
