مزامیر 78

۱ 1 قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید!

A psalm (maskil) of Asaph. Listen to what I have to teach you, my people; hear what I have to say.

۲ 2 دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود.

I will tell you wise sayings; I will explain mysteries from the past

۳ 3 که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند.

that we have heard before and reflected on; stories our forefathers passed down to us.

۴ 4 از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است.

We will not keep them from our children; we will tell the next generation about God's marvelous actions—about his power and the amazing things he has done.

۵ 5 زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛

He gave his laws to the descendants of Jacob; his instructions to the people of Israel. He commanded our forefathers to teach them to their children,

۶ 6 تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛

so that the next generation—children yet to be born—would understand and grow up to teach their children.

۷ 7 و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند.

In this way they should place their trust in God and not forget what God has done, and keep his commandments.

۸ 8 ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود.

Then they would not be like their forefathers, a stubborn and rebellious generation that was untrustworthy and unfaithful.

۹ 9 بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند.

The soldiers of Ephraim, though armed with bows, ran away on the day of battle.

۱۰ 10 عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند،

They did not keep God's agreement, and refused to follow his laws.

۱۱ 11 واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود،

They ignored what he had done, and the amazing things he had shown them—

۱۲ 12 و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن.

the miracles he had performed for their forefathers near Zoan in Egypt.

۱۳ 13 دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود.

He split the sea in two and led them through, making the water stand like walls on either side.

۱۴ 14 و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.

He led them with a cloud by day, and by night with a light of fire.

۱۵ 15 در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.

He split open rocks in the desert to give his people plenty to drink, water as deep as the ocean.

۱۶ 16 پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.

He made streams flow from the stone; water rushing down like rivers!

۱۷ 17 و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،

But they repeatedly sinned against him, rebelling against the Most High in the desert.

۱۸ 18 و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.

They deliberately provoked God by demanding the foods they longed for.

۱۹ 19 و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟

They insulted God by saying, “Can God provide food here in the desert?

۲۰ 20 اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»

Yes, he can strike a rock so that water gushes out like flowing rivers, but can he give us bread? Can he supply his people with meat?”

۲۱ 21 پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.

When he heard this, the Lord became very angry, burning like fire against the descendants of Jacob, furious with the people of Israel,

۲۲ 22 زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.

for they didn't believe in God and didn't trust him to take care of them.

۲۳ 23 پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود

Even so he commanded the skies above and the doors of heaven to open,

۲۴ 24 و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.

and he made manna rain down on them to eat, giving them bread from heaven.

۲۵ 25 مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.

Human beings ate the bread of angels; he sent them more than enough food.

۲۶ 26 بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،

He sent the east wind blowing across the sky; by his power he drove the south wind.

۲۷ 27 و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.

He rained down meat on them as plentiful as dust; birds as numerous as sand on a beach.

۲۸ 28 وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.

He made them fall right in the middle of their camp, all around where they were living.

۲۹ 29 پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.

They ate until they were full. He gave them the food they longed for.

۳۰ 30 ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود

But before they satisfied their appetite, while the meat was still in their mouths,

۳۱ 31 که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

God became angry with them and he killed their strongest men, striking them down in the prime of life.

۳۲ 32 با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.

Despite all this they went right on sinning. Despite the miracles, they refused to trust him.

۳۳ 33 بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.

So he snuffed out their futile lives, bringing them to an end in terror.

۳۴ 34 هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،

When he began killing them, the rest came back to God in repentance, praying to him.

۳۵ 35 و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.

They remembered that God was their rock, that God Most High was their Savior.

۳۶ 36 اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.

They flattered him by what they told him, but they were only lying.

۳۷ 37 زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند.

Deep down they were not sincere, and did not keep the agreement they had with him.

۳۸ 38 اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.

But being compassionate he pardoned their guilt and did not destroy all of them. He often held back his anger—he did not pour out all his fury.

۳۹ 39 و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد.

He remembered their mortality—that they were like a puff of wind that would not return.

۴۰ 40 چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند.

How often they rebelled against him in the wilderness, giving him grief in the desert!

۴۱ 41 و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند،

Again and again they provoked God, causing pain to the Holy One of Israel.

۴۲ 42 و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود.

They did not remember his strength when he rescued them from their oppressors,

۴۳ 43 که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن.

performing miracles in Egypt, doing wonderful things on the plain of Zoan.

۴۴ 44 و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید.

There he turned their rivers and their streams into blood so that no one could drink from them.

۴۵ 45 انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛

He sent flies among them to destroy them, and frogs to ruin everything.

۴۶ 46 و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.

He gave their crops to locusts; everything they worked had for was taken by locusts.

۴۷ 47 تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت.

He destroyed their vines with hail, and their fig trees with freezing rain.

۴۸ 48 بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق.

He handed over their cattle to hail and their flocks to lightning bolts.

۴۹ 49 و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر.

He poured out on them his fierce anger—rage and hostility and anguish—sending a band of destroying angels against them.

۵۰ 50 و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود.

He sent his unrestrained anger against them; he did not spare them from death, handing them over to the plague.

۵۱ 51 و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام.

He struck down all the firstborn of Egypt, the first to be conceived in the tents of Ham.

۵۲ 52 و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود.

But he led out his people like sheep, and guided them like a flock in the wilderness.

۵۳ 53 وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید.

He led them to safety, and they were not afraid. He drowned their enemies in the sea.

۵۴ 54 و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود.

He brought them to the border of his holy land, to this mountainous land that he had conquered for them.

۵۵ 55 و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

He drove out the heathen nations before them. He divided up the land for them to own. He settled the tribes of Israel in their tents.

۵۶ 56 لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند.

But they provoked God Most High, rebelling against him. They did not follow what he had told them.

۵۷ 57 وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند.

Just like their forefathers they turned away from God and were unfaithful to him, as twisted as a defective bow.

۵۸ 58 و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند.

They made him angry with their pagan high places of worship; they made him jealous with their idols.

۵۹ 59 چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت.

When God heard their worship he became furious and he totally rejected Israel.

۶۰ 60 پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود،

He abandoned his place at Shiloh, the Tabernacle where he lived among the people.

۶۱ 61 و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد،

He surrendered the Ark of his power, allowing it to be captured; handing it over into enemy hands.

۶۲ 62 وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید.

He handed over his people to be slaughtered by the sword; he was furious with his chosen people.

۶۳ 63 جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد.

Their young men were destroyed by fire; their young women had no wedding songs.

۶۴ 64 کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند.

Their priests were killed by the sword; their widows were unable to mourn.

۶۵ 65 آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد،

Then the Lord woke up as if from sleep, as a warrior sobering up from drinking wine.

۶۶ 66 و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید.

He defeated his enemies, striking them on the back, causing them everlasting shame.

۶۷ 67 و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید.

He rejected the descendants of Joseph, and did not choose the tribe of Ephraim.

۶۸ 68 لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت.

Instead he chose the tribe of Judah, and Mount Zion which he loves.

۶۹ 69 و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد.

There he built his sanctuary, high like the heavens, on earth that he made to last forever.

۷۰ 70 و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت.

He chose his servant David, taking him from the sheep pens,

۷۱ 71 از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند.

taking him from caring for the sheep and lambs to be a shepherd to the descendants of Jacob—God's special people, Israel.

۷۲ 72 پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد.

Like a shepherd, he took care of them with sincere devotion, leading them with skillful hands.