مزامیر 74

۱ 1 قصیده آساف چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟

En sång av Asaf. Varför, o Gud, har du så alldeles förkastat oss, varför ryker din vredes eld mot fåren i din hjord?

۲ 2 جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای.

Tänk på din menighet, som du i fordom tid förvärvade, som du förlossade, till att bliva din arvedels stam; tänk på Sions berg, där du har din boning.

۳ 3 قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است.

Vänd dina steg till den plats där evig förödelse råder; allt har ju fienden fördärvat i helgedomen.

۴ 4 دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند.

Dina ovänner hava skränat inne i ditt församlingshus, de hava satt upp sina tecken såsom rätta tecken.

۵ 5 و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند.

Det var en syn, såsom när man höjer yxor mot en tjock skog.

۶ 6 و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند.

Och alla dess snidverk hava de nu krossat med yxa och bila.

۷ 7 قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند.

De hava satt eld på din helgedom och oskärat ända till grunden ditt namns boning.

۸ 8 و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.

De hava sagt i sina hjärtan: "Vi vilja alldeles kuva dem." Alla Guds församlingshus hava de bränt upp här i landet.

۹ 9 آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.

Våra tecken se vi icke; ingen profet finnes mer, och hos oss är ingen som vet för huru länge.

۱۰ 10 ‌ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟

Huru länge, och Gud, skall ovännen få smäda och fienden oavlåtligen få förakta ditt namn?

۱۱ 11 چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.

Varför håller du tillbaka din hand, din högra hand? Drag den fram ur din barm och förgör dem.

۱۲ 12 و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.

Gud, du är ju min konung av ålder, du är den som skaffar frälsning på jorden.

۱۳ 13 تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.

Det var du som delade havet genom din makt; du krossade drakarnas huvuden mot vattnet.

۱۴ 14 سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.

Det var du som bräckte Leviatans huvuden och gav honom till mat åt öknens skaror.

۱۵ 15 توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.

Det var du som lät källa och bäck bryta fram; du lät ock starka strömmar uttorka.

۱۶ 16 روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.

Din är dagen, din är ock natten, du har berett ljuset och solen.

۱۷ 17 تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.

Det är du som har fastställt alla jordens gränser; sommar och vinter äro skapade av dig.

۱۸ 18 ‌ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.

Så tänk nu på huru fienden smädar HERREN, och huru ett dåraktigt folk föraktar ditt namn.

۱۹ 19 جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن.

Lämna ej ut åt vilddjuren din turturduvas själ; förgät icke för alltid dina betrycktas liv.

۲۰ 20 عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست.

Tänk på förbundet; ty i landets smygvrår finnes fullt upp av våldsnästen.

۲۱ 21 مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند.

Låt icke den förtryckte vika tillbaka med blygd, låt den betryckte och den fattige lova ditt namn.

۲۲ 22 ‌ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند.

Stå upp, o Gud; utför din sak. Betänk huru du varder smädad hela dagen av dåren.

۲۳ 23 آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود.

Glöm icke bort dina ovänners rop, dina motståndares larm, som alltjämt höjes.