مزامیر 74
| قصیده آساف چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟ | ۱ 1 |
[A Psalm] of instruction for Asaph. Therefore have you rejected [us], O God, for ever? [therefore] is your wrath kindled against the sheep of your pasture?
| جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای. | ۲ 2 |
Remember your congregation which you have purchased from the beginning; you did ransom the rod of your inheritance; this mount Sion wherein you have lived.
| قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است. | ۳ 3 |
Lift up your hands against their pride continually; [because of] all that the enemy has done wickedly in your holy places.
| دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند. | ۴ 4 |
And they that hate you have boasted in the midst of your feast; they have set up their standards for signs,
| و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند. | ۵ 5 |
ignorantly as it were in the entrance above;
| و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند. | ۶ 6 |
they cut down its doors at once with axes as in a wood of trees; they have broken it down with hatchet and stone cutter.
| قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند. | ۷ 7 |
They have burnt your sanctuary with fire to the ground; they have profaned the habitation of your name.
| و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند. | ۸ 8 |
They have said in their heart, [even] all their kindred together, Come, let us abolish the feasts of the Lord from the earth.
| آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود. | ۹ 9 |
We have not seen our signs; there is no longer a prophet; and [God] will not know us any more.
| ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟ | ۱۰ 10 |
How long, O God, shall the enemy reproach? shall the enemy provoke your name forever?
| چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن. | ۱۱ 11 |
Therefore turn you away your hand, and your right hand from the midst of your bosom for ever?
| و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد. | ۱۲ 12 |
But God is our King of old; he has wrought salvation in the midst of the earth.
| تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی. | ۱۳ 13 |
You did establish the sea, in your might, you did break to pieces the heads of the dragons in the water.
| سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای. | ۱۴ 14 |
You did break to pieces the heads of the dragon; you did give him [for] meat to the Ethiopian nations.
| توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی. | ۱۵ 15 |
You did cleave fountains and torrents; you dried up mighty rivers.
| روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای. | ۱۶ 16 |
The day is your, and the night is your; you have prepared the sun and the moon.
| تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای. | ۱۷ 17 |
You have made all the borders of the earth; you have made summer and spring.
| ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند. | ۱۸ 18 |
Remember this your creation: an enemy has reproached the Lord, and a foolish people has provoked your name.
| جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن. | ۱۹ 19 |
Deliver not to the wild beasts a soul that gives praise to you: forget not for ever the souls of your poor.
| عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست. | ۲۰ 20 |
Look upon your covenant: for the dark [places] of the earth are filled with the habitations of iniquity.
| مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند. | ۲۱ 21 |
let not the afflicted and shamed one be rejected: the poor and needy shall praise your name.
| ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند. | ۲۲ 22 |
Arise, O God, plead your cause: remember your reproaches that come from the foolish one all the day.
| آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود. | ۲۳ 23 |
Forget not the voice of your suppliants: let the pride of them that hate you continually ascend before you.
