مزامیر 74

۱ 1 قصیده آساف چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟

亞薩的訓誨詩。 上帝啊，你為何永遠丟棄我們呢？ 你為何向你草場的羊發怒，如煙冒出呢？

۲ 2 جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای.

求你記念你古時所得來的會眾， 就是你所贖、作你產業支派的， 並記念你向來所居住的錫安山。

۳ 3 قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است.

求你舉步去看那日久荒涼之地， 仇敵在聖所中所行的一切惡事。

۴ 4 دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند.

你的敵人在你會中吼叫； 他們豎了自己的旗為記號。

۵ 5 و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند.

他們好像人揚起斧子， 砍伐林中的樹。

۶ 6 و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند.

聖所中一切雕刻的， 他們現在用斧子錘子打壞了。

۷ 7 قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند.

他們用火焚燒你的聖所， 褻瀆你名的居所，拆毀到地。

۸ 8 و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.

他們心裏說：我們要盡行毀滅； 他們就在遍地把上帝的會所都燒毀了。

۹ 9 آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.

我們不見我們的標幟，不再有先知； 我們內中也沒有人知道這災禍要到幾時呢！

۱۰ 10 ‌ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟

上帝啊，敵人辱罵要到幾時呢？ 仇敵褻瀆你的名要到永遠嗎？

۱۱ 11 چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.

你為甚麼縮回你的右手？ 求你從懷中伸出來，毀滅他們。

۱۲ 12 و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.

上帝自古以來為我的王， 在地上施行拯救。

۱۳ 13 تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.

你曾用能力將海分開， 將水中大魚的頭打破。

۱۴ 14 سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.

你曾砸碎鱷魚的頭， 把牠給曠野的禽獸為食物。

۱۵ 15 توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.

你曾分裂磐石，水便成了溪河； 你使長流的江河乾了。

۱۶ 16 روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.

白晝屬你，黑夜也屬你； 亮光和日頭是你所預備的。

۱۷ 17 تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.

地的一切疆界是你所立的； 夏天和冬天是你所定的。

۱۸ 18 ‌ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.

耶和華啊，仇敵辱罵， 愚頑民褻瀆了你的名，求你記念這事。

۱۹ 19 جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن.

不要將你斑鳩的性命交給野獸； 不要永遠忘記你困苦人的性命。

۲۰ 20 عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست.

求你顧念所立的約， 因為地上黑暗之處都滿了強暴的居所。

۲۱ 21 مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند.

不要叫受欺壓的人蒙羞回去； 要叫困苦窮乏的人讚美你的名。

۲۲ 22 ‌ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند.

上帝啊，求你起來為自己伸訴！ 要記念愚頑人怎樣終日辱罵你。

۲۳ 23 آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود.

不要忘記你敵人的聲音； 那起來敵你之人的喧嘩時常上升。