مزامیر 66

۱ 1 برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

To the chief Musician, A Song [or] Psalm. Make a joyful noise unto God, all ye lands:

۲ 2 جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

Sing forth the honour of his name: make his praise glorious.

۳ 3 خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

Say unto God, How terrible [art thou in] thy works! through the greatness of thy power shall thine enemies submit themselves unto thee.

۴ 4 تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

All the earth shall worship thee, and shall sing unto thee; they shall sing [to] thy name. (Selah)

۵ 5 بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

Come and see the works of God: [he is] terrible [in his] doing toward the children of men.

۶ 6 دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

He turned the sea into dry [land: ] they went through the flood on foot: there did we rejoice in him.

۷ 7 در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

He ruleth by his power for ever; his eyes behold the nations: let not the rebellious exalt themselves. (Selah)

۸ 8 ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

O bless our God, ye people, and make the voice of his praise to be heard:

۹ 9 که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

Which holdeth our soul in life, and suffereth not our feet to be moved.

۱۰ 10 زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

For thou, O God, hast proved us: thou hast tried us, as silver is tried.

۱۱ 11 ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

Thou broughtest us into the net; thou laidst affliction upon our loins.

۱۲ 12 مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

Thou hast caused men to ride over our heads; we went through fire and through water: but thou broughtest us out into a wealthy [place].

۱۳ 13 قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

I will go into thy house with burnt offerings: I will pay thee my vows,

۱۴ 14 که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

Which my lips have uttered, and my mouth hath spoken, when I was in trouble.

۱۵ 15 قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

I will offer unto thee burnt sacrifices of fatlings, with the incense of rams; I will offer bullocks with goats. (Selah)

۱۶ 16 ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

Come [and] hear, all ye that fear God, and I will declare what he hath done for my soul.

۱۷ 17 به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

I cried unto him with my mouth, and he was extolled with my tongue.

۱۸ 18 اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

If I regard iniquity in my heart, the Lord will not hear [me: ]

۱۹ 19 لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

[But] verily God hath heard [me; ] he hath attended to the voice of my prayer.

۲۰ 20 متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.

Blessed [be] God, which hath not turned away my prayer, nor his mercy from me.