< مزامیر 50 >

مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند. ۱ 1
Псалом Асафів.
از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است. ۲ 2
Із Сіону, корони краси́, Бог явився в промі́нні!
خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود. ۳ 3
Прихо́дить наш Бог, — і не буде мовчати: палю́чий огонь перед Ним, а круг Нього все бу́риться сильно!
آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند: ۴ 4
Він покличе згори́ небеса́, і землю — наро́д Свій судити:
«مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.» ۵ 5
„Позбирайте для Мене побожних Моїх, що над жертвою склали заповіта зо Мною“.
و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه. ۶ 6
І небеса́ звістять правду Його, що Бог — Він суддя. (Се́ла)
«ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم. ۷ 7
„Слухай же ти, Мій наро́де, бо буду ось Я говорити, Ізра́їлеві, і буду сві́дчить на тебе: Бог, Бог твій Я!
درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است. ۸ 8
Я бу́ду карта́ти тебе не за жертви твої, — бо все передо Мною твої цілопа́лення,
گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو. ۹ 9
не візьму́ Я бичка з твого дому, ні козлів із коша́р твоїх,
زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند. ۱۰ 10
бо належить Мені вся лісна́ звірина́ та худоба із тисячі гір,
همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند. ۱۱ 11
Я знаю все пта́ство гірське́, і звір польови́й при Мені!
اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است. ۱۲ 12
Якби був Я голодний, тобі б не сказав, — бо Моя вся вселе́нна й усе, що на ній!
آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟ ۱۳ 13
Чи Я м'ясо бичкі́в спожива́ю, і чи п'ю кров козлів?
برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما. ۱۴ 14
Принось Богові в жертву подя́ку, і виконуй свої обітниці Всеви́шньому,
پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.» ۱۵ 15
і до Мене поклич в день недолі, — Я тебе порятую, ти ж просла́виш Мене!“
و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟ ۱۶ 16
А до грішника Бог промовляє: „Чого́ про устави Мої розповідаєш, і чого́ заповіта Мого на уста́х своїх но́сиш?
چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای. ۱۷ 17
Ти ж науку знена́видів, і поза себе слова́ Мої ви́кинув.
چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است. ۱۸ 18
Як ти злодія бачив, то бі́гав із ним, і з перелюбниками накладав.
دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند. ۱۹ 19
Свої уста пускаєш на зло, і язик твій ома́ну плете́.
نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی. ۲۰ 20
Ти сидиш, проти брата свого нагово́рюєш, поголо́ски пускаєш про сина своєї матері.
این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد. ۲۱ 21
Оце ти робив, Я ж мовчав, і ти ду́мав, що Я такий са́мий, як ти. Тому буду картати тебе, і ви́ложу все перед очі твої!
‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد. ۲۲ 22
Зрозумійте ж це ви, що забуваєте Бога, щоб Я не схопи́в, — бо не буде кому рятува́ти!
هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.» ۲۳ 23
Хто жертву подяки прино́сить, той шанує Мене; а хто на дорогу Свою уважа́є, Боже спасі́ння йому покажу́!“

< مزامیر 50 >