مزامیر 50

۱ 1 مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

“A psalm of Asaph.” The mighty God, Jehovah, speaketh, and calleth the earth, From the rising of the sun to its going down.

۲ 2 از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

Out of Zion, the perfection of beauty, God shineth forth.

۳ 3 خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

Our God cometh, and will not be silent; Before him is a devouring fire, And around him a raging tempest.

۴ 4 آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

He calleth to the heavens on high, And to the earth, while he judgeth his people:

۵ 5 «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

“Gather together before me my godly ones, Who have made a covenant with me by sacrifice!”

۶ 6 و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

(And the heavens shall declare his righteousness, For it is God himself that is judge., Pause)

۷ 7 «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

“Hear, O my people, and I will speak! O Israel, and I will testify against thee! For I am God, thine own God.

۸ 8 درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

I reprove thee not on account of thy sacrifices; For thy burnt-offerings are ever before me.

۹ 9 گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

I will take no bullock from thy house, Nor he-goat from thy folds;

۱۰ 10 زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

For all the beasts of the forest are mine, And the cattle on a thousand hills.

۱۱ 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

I know all the birds of the mountains, And the wild beasts of the field are before me.

۱۲ 12 اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

If I were hungry, I would not tell thee; For the world is mine, and all that is therein.

۱۳ 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

Do I eat the flesh of bulls, Or drink the blood of goats?

۱۴ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

Offer to God thanksgiving, And pay thy vows to the Most High!

۱۵ 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

Then call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me!”

۱۶ 16 و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

And to the wicked God saith, “To what purpose dost thou talk of my statutes? And why hast thou my laws upon thy lips?—

۱۷ 17 چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

Thou, who hatest instruction And castest my words behind thee!

۱۸ 18 چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

When thou seest a thief, thou art in friendship with him, And hast fellowship with adulterers.

۱۹ 19 دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

Thou lettest loose thy mouth to evil, And thy tongue frameth deceit;

۲۰ 20 نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

Thou sittest and speakest against thy brother; Thou slanderest thine own mother's son.

۲۱ 21 این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

These things hast thou done, and I kept silence; Hence thou thoughtest that I was altogether like thyself: But I will reprove thee, and set it in order before thine eyes.

۲۲ 22 ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

Mark this, ye that forget God, Lest I tear you in pieces, and none deliver you!

۲۳ 23 هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»

Whoso offereth praise honoreth me; And to him who hath regard to his ways Will I show salvation from God.”