مزامیر 44

۱ 1 برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

For the end, a Psalm for instruction, for the sons of Core. O God, we have heard with our ears, our fathers have told us, the work which you wrought in their days, in the days of old.

۲ 2 تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

Your hand utterly destroyed the heathen, and you did plant them: you did afflict the nations, and cast them out.

۳ 3 زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

For they inherited not the land by their [own] sword, and their [own] arm did not deliver them; but your right hand, and your arm, and the light of your countenance, because you were well pleased in them.

۴ 4 ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

You are indeed my King and my God, who command deliverances for Jacob.

۵ 5 به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

In you will we push down our enemies, and in your name will we bring to nothing them that rise up against us.

۶ 6 زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

For I will not trust in my bow, and my sword shall not save me.

۷ 7 بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

For you have saved us from them that afflicted us, and have put to shame them that hated us.

۸ 8 تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

In God will we make our boast all the day, and to your name will we give thanks for ever. (Pause)

۹ 9 لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

But now you have cast off, and put us to shame; and you will not go forth with our hosts.

۱۰ 10 و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

You have turned us back before our enemies; and they that hated us spoiled for themselves.

۱۱ 11 ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

You made us as sheep for meat; and you scattered us among the nations.

۱۲ 12 قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

You have sold your people without price, and there was no profit by their exchange.

۱۳ 13 ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

You have made us a reproach to our neighbors, a scorn and derision them that are round about us.

۱۴ 14 ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

You have made us a proverb among the Gentiles, a shaking of the head among the nations.

۱۵ 15 و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

All the day my shame is before me, and the confusion of my face has covered me,

۱۶ 16 ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

because of the voice of the slanderer and reviler; because of the enemy and avenger.

۱۷ 17 این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

All these things are come upon us: but we have not forgotten you, neither have we dealt unrighteously in your covenant.

۱۸ 18 دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

And our heart has not gone back; but you have turned aside our paths from your way.

۱۹ 19 هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

For you have laid us low in a place of affliction, and the shadow of death has covered us.

۲۰ 20 نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

If we have forgotten the name of our God, and if we have spread out our hands to a strange god; shall not God search these things out?

۲۱ 21 آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

for he knows the secrets of the heart.

۲۲ 22 هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

For, for your sake we are killed all the day long; we are counted as sheep for slaughter.

۲۳ 23 ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

Awake, therefore sleep you, O Lord? arise, and do not cast [us] off for ever.

۲۴ 24 چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

Therefore turn you your face away, [and] forget our poverty and our affliction?

۲۵ 25 زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

For our soul has been brought down to the dust; our belly has cleaved to the earth.

۲۶ 26 به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.

Arise, O Lord, help us, and redeem us for your name's sake.