مزامیر 44

۱ 1 برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

Unto the end, for the sons of Core, to give understanding. We have heard, O God, with our ears: our fathers have declared to us, The work, thou hast wrought in their days, and in the days of old.

۲ 2 تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

Thy hand destroyed the Gentiles, and thou plantedst them: thou didst afflict the people and cast them out.

۳ 3 زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

For they got not the possession of the land by their own sword: neither did their own arm save them. But thy right hand and thy arm, and the light of thy countenance: because thou wast pleased with them.

۴ 4 ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

Thou art thyself my king and my God, who commandest the saving of Jacob.

۵ 5 به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

Through thee we will push down our enemies with the horn: and through thy name we will despise them that rise up against us.

۶ 6 زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

For I will not trust in my bow: neither shall my sword save me.

۷ 7 بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

But thou hast saved us from them that afflict us: and hast put them to shame that hate us.

۸ 8 تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

In God shall we glory all the day long: and in thy name we will give praise for ever.

۹ 9 لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

But now thou hast cast us off, and put us to shame: and thou, O God, wilt not go out with our armies.

۱۰ 10 و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

Thou hast made us turn our back to our enemies: and they that hated us plundered for themselves.

۱۱ 11 ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

Thou hast given us up like sheep to be eaten: thou hast scattered us among the nations.

۱۲ 12 قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

Thou hast sold thy people for no price: and there was no reckoning in the exchange of them.

۱۳ 13 ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scoff and derision to them that are round about us.

۱۴ 14 ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

Thou hast made us a byword among the Gentiles: a shaking of the head among the people.

۱۵ 15 و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

All the day long my shame is before me: and the confusion of my face hath covered me,

۱۶ 16 ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

At the voice of him that reproacheth and detracteth me: at the face of the enemy and persecutor.

۱۷ 17 این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

All these things have come upon us, yet we have not forgotten thee: and we have not done wickedly in they covenant.

۱۸ 18 دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

And our heart hath not turned back: neither hast thou turned aside our steps from thy way.

۱۹ 19 هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

For thou hast humbled us in the place of affliction: and the shadow of death hath covered us.

۲۰ 20 نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

If we have forgotten the name of our God, and if we have spread forth our hands to a strange god:

۲۱ 21 آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

Shall not God search out these things: for he knoweth the secrets of the heart.

۲۲ 22 هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

Because for thy sake we are killed all the day long: we are counted as sheep for the slaughter.

۲۳ 23 ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

Arise, why sleepest thou, O Lord? arise, and cast us not off to the end.

۲۴ 24 چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

Why turnest thou face away? and forgettest our want and our trouble?

۲۵ 25 زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

For our soul is humbled down to the dust: our belly cleaveth to the earth.

۲۶ 26 به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.

Arise, O Lord, help us and redeem us for thy name’s sake.