مزامیر 44

۱ 1 برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Maskil.

۲ 2 تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

Gud, vi har hørt det med egne Ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Daad i deres Dage, i Fortids Dage med din Haand;

۳ 3 زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;

۴ 4 ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.

۵ 5 به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.

۶ 6 زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;

۷ 7 بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

thi ej paa min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;

۸ 8 تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.

۹ 9 لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)

۱۰ 10 و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;

۱۱ 11 ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;

۱۲ 12 قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,

۱۳ 13 ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.

۱۴ 14 ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

Til Haan for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,

۱۵ 15 و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste paa Hovedet ad os.

۱۶ 16 ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Aasyn

۱۷ 17 این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

for spottende, haanende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.

۱۸ 18 دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!

۱۹ 19 هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.

۲۰ 20 نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.

۲۱ 21 آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,

۲۲ 22 هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løndom —

۲۳ 23 ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!

۲۴ 24 چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

Vaagn op, hvi sover du, Herre? Bliv vaagen, forstød ej for stedse!

۲۵ 25 زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

Hvorfor vil du skjule dit Aasyn, glemme vor Nød og Trængsel?

۲۶ 26 به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.

Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden. Staa op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!