مزامیر 38

۱ 1 مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

A Psalm of David, to bring to remembrance. O Jehovah, rebuke me not in thy wrath; Neither chasten me in thy hot displeasure.

۲ 2 زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

For thine arrows stick fast in me, And thy hand presseth me sore.

۳ 3 در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

There is no soundness in my flesh because of thine indignation; Neither is there any health in my bones because of my sin.

۴ 4 زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

For mine iniquities are gone over my head: As a heavy burden they are too heavy for me.

۵ 5 جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

My wounds are loathsome and corrupt, Because of my foolishness.

۶ 6 به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

I am pained and bowed down greatly; I go mourning all the day long.

۷ 7 زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

For my loins are filled with burning; And there is no soundness in my flesh.

۸ 8 من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

I am faint and sore bruised: I have groaned by reason of the disquietness of my heart.

۹ 9 ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

Lord, all my desire is before thee; And my groaning is not hid from thee.

۱۰ 10 دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

My heart throbbeth, my strength faileth me: As for the light of mine eyes, it also is gone from me.

۱۱ 11 دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

My lovers and my friends stand aloof from my plague; And my kinsmen stand afar off.

۱۲ 12 آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

They also that seek after my life lay snares [for me]; And they that seek my hurt speak mischievous things, And meditate deceits all the day long.

۱۳ 13 و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

But I, as a deaf man, hear not; And I am as a dumb man that openeth not his mouth.

۱۴ 14 و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

Yea, I am as a man that heareth not, And in whose mouth are no reproofs.

۱۵ 15 زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

For in thee, O Jehovah, do I hope: Thou wilt answer, O Lord my God.

۱۶ 16 چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

For I said, Lest they rejoice over me: When my foot slippeth, they magnify themselves against me.

۱۷ 17 زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

For I am ready to fall, And my sorrow is continually before me.

۱۸ 18 زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.

۱۹ 19 اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

But mine enemies are lively, [and] are strong; And they that hate me wrongfully are multiplied.

۲۰ 20 وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

They also that render evil for good Are adversaries unto me, because I follow the thing that is good.

۲۱ 21 ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

Forsake me not, O Jehovah: O my God, be not far from me.

۲۲ 22 و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.

Make haste to help me, O Lord, my salvation.