مزامیر 35

۱ 1 مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.

Pleitea, o! Jehová, con mis pleiteantes; pelea con mis peleadores.

۲ 2 سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

Echa mano al escudo y al pavés, y levántate en mi socorro.

۳ 3 و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.

Y saca la lanza, y cierra contra mis perseguidores; di a mi alma: Yo soy tu salud.

۴ 4 خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

Y avergüéncense, y confúndanse los que buscan mi alma; vuelvan atrás, y sean avergonzados los que piensan mi mal.

۵ 5 مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

Sean como el tamo delante del viento: y el ángel de Jehová el que rempuje.

۶ 6 راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

Sea su camino oscuridad y resbaladeros: y el ángel de Jehová el que los persiga.

۷ 7 زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.

Porque sin causa escondieron para mí el hoyo de su red: sin causa hicieron hoyo a mi alma.

۸ 8 هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

Véngale el quebrantamiento que no sepa: y su red que escondió, le prenda: con quebrantamiento caiga en ella.

۹ 9 و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

Y regocíjese mi alma en Jehová: y alégrese en su salud.

۱۰ 10 همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

Todos mis huesos dirán, Jehová, ¿quién como tú? Que escapas al afligido del más fuerte que él: y al pobre y menesteroso del que le roba.

۱۱ 11 شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.

Levantáronse testigos falsos: lo que no sabía, me demandaron.

۱۲ 12 به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.

Volviéronme mal por bien, orfandad a mi alma.

۱۳ 13 و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.

Y yo, cuando ellos enfermaron, me vestí de saco: afligí con ayuno a mi alma, y mi oración se revolvía en mi seno.

۱۴ 14 مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.

Como por mi compañero, como por mi hermano andaba; como el que trae luto por su madre, enlutado me humillaba.

۱۵ 15 ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

Y en mi cojera se alegraron, y se juntaron: juntáronse sobre mí entristecidos, y yo no lo entendía: me despedazaban, y no cesaban;

۱۶ 16 مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.

Con los lisonjeros escarnecedores de escarnio crujiendo sobre mí sus dientes.

۱۷ 17 ‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

Señor, ¿hasta cuándo verás? Haz volver mi alma de sus quebrantamientos, mi única de los leones.

۱۸ 18 و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

Confesarte he en grande congregación: en pueblo fuerte te alabaré.

۱۹ 19 تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.

No se alegren de mí mis enemigos sin porqué: ni los que me aborrecen sin causa, hagan del ojo.

۲۰ 20 زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

Porque no hablan paz: y contra los mansos de la tierra piensan palabras engañosas.

۲۱ 21 و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.

Y ensancharon sobre mí su boca; dijeron: Hola, hola, nuestros ojos lo han visto.

۲۲ 22 ‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

Visto has, o! Jehová, no calles: Señor, no te alejes de mí.

۲۳ 23 خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

Recuerda, y despierta para mi juicio, Dios mío, y Señor mío, para mi causa.

۲۴ 24 ‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

Júzgame conforme a tu justicia, Jehová, Dios mío, y no se alegren de mí.

۲۵ 25 تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.

No digan en su corazón: Hola, nuestra alma. No digan: Deshecho le hemos.

۲۶ 26 و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

Avergüéncense, y sean confundidos a una, los que se alegran de mi mal: vístanse de vergüenza y de confusión, los que se engrandecen contra mí.

۲۷ 27 آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

Canten, y alégrense los que se huelgan de mi justicia; y digan siempre: Sea ensalzado Jehová, el que ama la paz de su siervo.

۲۸ 28 و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.

Y mi lengua hablará de tu justicia; todo el día de tu loor.