مزامیر 35

۱ 1 مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.

Ipsi David. Judica, Domine, nocentes me; expugna impugnantes me.

۲ 2 سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi.

۳ 3 و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.

Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum.

۴ 4 خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.

۵ 5 مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos.

۶ 6 راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos.

۷ 7 زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.

Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam.

۸ 8 هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum.

۹ 9 و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo.

۱۰ 10 همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? eripiens inopem de manu fortiorum ejus; egenum et pauperem a diripientibus eum.

۱۱ 11 شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.

Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.

۱۲ 12 به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.

Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ.

۱۳ 13 و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.

Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur.

۱۴ 14 مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.

Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; quasi lugens et contristatus sic humiliabar.

۱۵ 15 ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; congregata sunt super me flagella, et ignoravi.

۱۶ 16 مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.

Dissipati sunt, nec compuncti; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; frenduerunt super me dentibus suis.

۱۷ 17 ‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

Domine, quando respicies? Restitue animam meam a malignitate eorum; a leonibus unicam meam.

۱۸ 18 و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te.

۱۹ 19 تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.

Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.

۲۰ 20 زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.

۲۱ 21 و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.

Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri.

۲۲ 22 ‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

Vidisti, Domine: ne sileas; Domine, ne discedas a me.

۲۳ 23 خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; et Dominus meus, in causam meam.

۲۴ 24 ‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.

۲۵ 25 تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.

Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; nec dicant: Devoravimus eum.

۲۶ 26 و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.

۲۷ 27 آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.

۲۸ 28 و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.

Et lingua mea meditabitur justitiam tuam; tota die laudem tuam.