مزامیر 34

۱ 1 مزمور داود وقتی که منش خود را به حضورابیملک تغییر داد و از حضور او بیرون رانده شده، برفت خداوند را در هر وقت متبارک خواهم گفت. تسبیح او دائم بر زبان من خواهدبود.

۲ 2 جان من در خداوند فخر خواهد کرد. مسکینان شنیده، شادی خواهند نمود.

۳ 3 خداوندرا با من تکبیر نمایید. نام او را با یکدیگربرافرازیم.

۴ 4 چون خداوند را طلبیدم مرامستجاب فرمود و مرا از جمیع ترسهایم خلاصی بخشید.

۵ 5 بسوی او نظر کردند و منور گردیدند ورویهای ایشان خجل نشد.

۶ 6 این مسکین فریادکرد و خداوند او را شنید و او را از تمامی تنگیهایش رهایی بخشید.

۷ 7 فرشته خداوندگرداگرد ترسندگان او است. اردو زده، ایشان رامی رهاند.

۸ 8 بچشید و ببینید که خداوند نیکواست. خوشابحال شخصی که بدو توکل می‌دارد.

۹ 9 ‌ای مقدسان خداوند از او بترسید زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست.

۱۰ 10 شیربچگان بی‌نوا شده، گرسنگی می‌کشند و اما طالبان خداوند را به هیچ‌چیز نیکو کمی نخواهد شد.

۱۱ 11 ‌ای اطفال بیایید مرا بشنوید و ترس خداوند رابه شما خواهم آموخت.

۱۲ 12 کیست آن شخصی که آرزومند حیات‌است و طول ایام را دوست می‌دارد تا نیکویی را ببیند.

۱۳ 13 زبانت را از بدی نگاه دار و لبهایت را از سخنان حیله آمیز.

۱۴ 14 ازبدی اجتناب نما و نیکویی بکن. صلح را طلب نماو در‌پی آن بکوش.

۱۵ 15 چشمان خداوند بسوی صالحان است و گوشهای وی بسوی فریاد ایشان.

۱۶ 16 روی خداوند بسوی بدکاران است تا ذکرایشان را از زمین منقطع سازد.

۱۷ 17 چون (صالحان )فریاد برآوردند خداوند ایشان را شنید و ایشان رااز همه تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

۱۸ 18 خداوند نزدیک شکسته دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد.

۱۹ 19 زحمات مردصالح بسیار است. اما خداوند او را از همه آنهاخواهد رهانید.

۲۰ 20 همه استخوانهای ایشان رانگاه می‌دارد، که یکی از آنها شکسته نخواهد شد.

۲۱ 21 شریر را شرارت هلاک خواهد کرد و ازدشمنان مرد صالح موآخذه خواهد شد.

۲۲ 22 خداوند جان بندگان خود را فدیه خواهد داد واز آنانی که بر وی توکل دارند موآخذه نخواهدشد.