مزامیر 27

۱ 1 مزمور داود خداوند نور من و نجات من است از که بترسم؟ خداوند ملجای جان من است از که هراسان شوم؟

A psalm of David. The Lord is my light and my saviour; whom then should I fear? The Lord protects my life; whom then should I dread?

۲ 2 چون شریران بر من نزدیک آمدند تا گوشت مرا بخورند، یعنی خصمان ودشمنانم، ایشان لغزیدند و افتادند.

When the wicked drew near to assail me and eat up my flesh, it was those who distressed and opposed me who stumbled and fell.

۳ 3 اگر لشکری بر فرود آید دلم نخواهد ترسید. اگر جنگ بر من برپا شود، در این نیز اطمینان خواهم داشت.

Though against me a host should encamp, yet my heart would be fearless: though battle should rise up against me, still would I be trustful.

۴ 4 یک چیز از خداوند خواستم و آن را خواهم طلبید: که تمام ایام عمرم در خانه خداوند ساکن باشم تاجمال خداوند را مشاهده کنم و در هیکل او تفکرنمایم.

One thing have I asked of the Lord, and that do I long for – To live in the house of the Lord all the days of my life, to gaze on the grace of the Lord and inquire in his temple.

۵ 5 زیرا که در روز بلا مرا در سایبان خودنهفته، در پرده خیمه خود مرا مخفی خواهدداشت و مرا بر صخره بلند خواهد ساخت.

For he will hide me in his shelter in the day of misfortune. In his sheltering tent he hides me: he lifts me up on a rock.

۶ 6 والان سرم بر دشمنانم گرداگردم برافراشته خواهدشد. قربانی های شادکامی را در خیمه او خواهم گذرانید و برای خداوند سرود و تسبیح خواهم خواند.

And now that my head he has lifted above my encircling foes, I will march round the altar and sacrifice, shouting with joy, in his tent, making music and song to the Lord.

۷ 7 ‌ای خداوند چون به آواز خود می‌خوانم مرابشنو و رحمت فرموده، مرا مستجاب فرما.

Hear, O Lord, my loud cry, and graciously answer me.

۸ 8 دل من به تو می‌گوید (که گفته‌ای ): «روی مرا بطلبید.» بلی روی تو را‌ای خداوند خواهم طلبید.

My heart has said to you, ‘Your face, O Lord, I seek.’

۹ 9 روی خود را از من مپوشان و بنده خود را در خشم برمگردان. تو مددکار من بوده‌ای. ای خدای نجاتم، مرا رد مکن و ترک منما.

Hide not your face from me, reject not your servant in anger: for you have been my help. Abandon me not, nor forsake me, O God of my help:

۱۰ 10 چون پدر ومادرم مرا ترک کنند، آنگاه خداوند مرا برمی دارد.

for father and mother have left me; but the Lord will take me up.

۱۱ 11 ‌ای خداوند طریق خود را به من بیاموز و به‌سبب دشمنانم مرا به راه راست هدایت فرما.

Teach me your way, O Lord: lead me in an even path, because of my enemies.

۱۲ 12 مرا به خواهش خصمانم مسپار، زیرا که شهودکذبه و دمندگان ظلم بر من برخاسته‌اند.

Give me not up, O Lord, unto the rage of my foes; for against me have risen false witnesses, breathing out cruelty.

۱۳ 13 اگرباور نمی کردم که احسان خداوند را در زمین زندگان ببینم.

Firm is the faith I cherish, that I, in the land of the living, will yet see the goodness of God.

۱۴ 14 برای خداوند منتظر باش و قوی شو و دلت را تقویت خواهد داد. بلی منتظرخداوند باش.

Let your heart be courageous and strong, and wait on the Lord.