مزامیر 22

۱ 1 برای سالار مغنیان بر غزاله صبح. مزمور داود ای خدای من، ای خدای من، چرا مراترک کرده‌ای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟

За първия певец по “Кошутата на зората”. Давидов псалом. Боже мой, Боже мой, защо си ме оставил? Защо стоиш далеч и не ми помагаш, Нито внимаваш на думите на охкането ми?

۲ 2 ‌ای خدای من در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز و مراخاموشی نیست.

Боже мой, викам денем, но не отговаряш, И нощем, но нямам отдих.

۳ 3 و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشسته‌ای.

Но Ти си Светият, Който си възцарен между Израилевите хваления.

۴ 4 پدران ما بر توتوکل داشتند. بر تو توکل داشتند و ایشان راخلاصی دادی.

На тебе уповаваха бащите ни Уповаваха, и Ти ги избави,

۵ 5 نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند.

Към Тебе извикаха, и бяха избавени; На Тебе уповаваха, и не се посрамиха.

۶ 6 و اما من کرم هستم و انسان نی. عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شده قوم.

А аз съм червей, а не човек, Укоряван от човеците, и презрян от людете.

۷ 7 هرکه مرا بیند به من استهزا می‌کند. لبهای خود را باز می‌کنند وسرهای خود را می‌جنبانند (و می‌گویند):

Всички, които ме гледат, ругаят ме, Отварят устните си, кимват с глава и казват:

۸ 8 «برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت می‌دارد.»

Той упова на Господа: нека го избави; Нека го избави понеже има благоволение в него.

۹ 9 زیرا که تومرا از شکم بیرون آوردی؛ وقتی که بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختی.

Но Ти си, Който си ме извадил из утробата; Ти си ме научил да уповавам като бях на майчините си гърди,

۱۰ 10 از رحم برتو انداخته شدم. از شکم مادرم خدای من توهستی.

На Тебе бях оставен от рождението си; От утробата на майка ми Ти си мой Бог.

۱۱ 11 از من دور مباش زیرا تنگی نزدیک است. و کسی نیست که مدد کند.

Да се не отдалечиш от мене; защото скръбта е близо, Понеже няма помощник.

۱۲ 12 گاوان نربسیار دور مرا گرفته‌اند. زورمندان باشان مرااحاطه کرده‌اند.

Много юнци ме обиколиха; Силни васански бикове ме окръжиха.

۱۳ 13 دهان خود را بر من باز کردند، مثل شیر درنده غران.

Отвориха срещу мене устата си, Като лъв, който граби и реве.

۱۴ 14 مثل آب ریخته شده‌ام. وهمه استخوانهایم از هم گسیخته. دلم مثل موم گردیده، در میان احشایم گداخته شده است.

Разлях се като вода, И разглобиха се всичките ми кости; Сърцето ми стана като восък, Разтопява се всред вътрешностите ми.

۱۵ 15 قوت من مثل سفال خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. و مرا به خاک موت نهاده‌ای.

Силата ми изсъхна като черепка, И езикът ми прилепна за челюстите ми; И Ти си ме свел в пръстта на смъртта.

۱۶ 16 زیراسگان دور مرا گرفته‌اند. جماعت اشرار مرا احاطه کرده، دستها و پایهای مرا سفته‌اند.

Защото кучета ме обиколиха; Тълпа от злодейци ме окръжи; Прободоха ръцете ми и нозете ми.

۱۷ 17 همه استخوانهای خود را می‌شمارم. ایشان به من چشم دوخته، می‌نگرند.

Мога да преброя всичките си кости, Хората се взират в мене и ме гледат.

۱۸ 18 رخت مرا در میان خود تقسیم کردند. و بر لباس من قرعه انداختند.

Разделиха си дрехите ми, И за облеклото ми хвърлиха жребие.

۱۹ 19 اما تو‌ای خداوند دور مباش. ای قوت من برای نصرت من شتاب کن.

Но Ти, Господи, да се не отдалечиш; Ти, сило моя, побързай да ми помогнеш.

۲۰ 20 جان مرا از شمشیرخلاص کن. و یگانه مرا از دست سگان.

Избави от меча душата ми, Живота ми от силата на кучето.

۲۱ 21 مرا ازدهان شیر خلاصی ده. ای که از میان شاخهای گاووحشی مرا اجابت کرده‌ای.

Избави ме от устата на лъва И от роговете не дивите волове. Ти си ме послушал!

۲۲ 22 نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد. در میان جماعت تو راتسبیح خواهم خواند.

Ще възвестявам името Ти на братята си; Всред събранието ще Те хваля.

۲۳ 23 ‌ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید. تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید. و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید.

Вие, които се боите от Господа, хвалете Го; Цяло Яковово потомство славете Го; И бойте Му се, всички вие от Израилевото потомство.

۲۴ 24 زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود رااز او نپوشانیده است. و چون نزد وی فریاد برآورداو را اجابت فرمود.

Защото не е презрял и не се е отвърнал от скръбта на оскърбения, Нито е скрил лицето Си от него; Но послуша, когато извика той към Него.

۲۵ 25 تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضورترسندگانت ادا خواهم نمود.

От Тебе е гдето принасям хваление в голямото събрание: Ще изпълня обреците си пред ония, които Му се боят.

۲۶ 26 حلیمان غذاخورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او راتسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالاباد.

Смирените ще ядат и ще се наситят; Ще хвалят Господа ония, които Го търсят; Сърцето ви нека живее вечно.

۲۷ 27 جمیع کرانه های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهندنمود. و همه قبایل امت‌ها به حضور تو سجده خواهند کرد.

Ще си спомнят и ще се обърнат към Господа Всичките земни краища, И ще се покланят пред Тебе Всичките племена на народите;

۲۸ 28 زیرا سلطنت از آن خداونداست. و او بر امت‌ها مسلط است.

Защото царството е на Господа, И То владее над народите.

۲۹ 29 همه متمولان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد. وبه حضور وی هر‌که به خاک فرو می‌رود رکوع خواهد نمود. و کسی جان خود را زنده نخواهدساخت.

Ще ядат и ще се поклонят всичките богати на земята; Пред Него ще се преклонят всички, които слизат в пръстта; А онзи, който не може да запази живота си,

۳۰ 30 ذریتی او را عبادت خواهند کرد ودرباره خداوند طبقه بعد را اخبار خواهند نمود.

Неговото потомство ще Му слугува; Ще се приказва за Господа на идното поколение.

۳۱ 31 ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبرخواهند داد، قومی را که متولد خواهند شد که اواین کار کرده است.

Ще дойдат и ще известят правдата Му На люде, които ще се родят, казвайки, че Той е сторил това.